VS. Het rechtse offensief stoppen met een strijdbare aanpak

Door George Martin Fell Brown (Socialist Alternative in de VS)

In de aanloop naar de tussentijdse verkiezingen in de VS is er een opleving van rechtse aanvallen. Het Hooggerechtshof maakte een einde aan de toegang tot abortus op basis van de uitspraak Roe v Wade. Rechtse regeringen in verschillende staten gingen in het offensief met draconische homofobe en transfobe wetten. De ‘don’t say gay’-wet uit Florida en de ‘save women’s sports’-wet uit Ohio dienen als voorbeelden voor reactionairen in heel het land. De Republikeinen blijven alle pijlen richten op de ‘kritische rassentheorie’ en ondertussen zijn de Democraten bezig om de politiediensten verder uit te breiden.

De rechtse aanvallen gaan gepaard met een groeiende culturele weerstand tegen de opkomende sociale bewegingen van de afgelopen jaren. De vrijspraak van Kyle Rittenhouse en de venijnige steun voor de beschuldiging van laster van Johnny Depp tegen Amber Heard zijn uitdrukkingen van vijandige reacties tegen zowel Black Lives Matter als #MeToo onder een deel van de samenleving.

Het gevaar is groot. De opgang van de rechterzijde vormt een reële bedreiging waar vrouwen, mensen van kleur en LGBTQIA+ personen terecht bezorgd om zijn. Dit is echter slechts één kant van de medaille. Door massale strijd van de werkende klasse en alle onderdrukte groepen is het mogelijk om de rechtse aanvallen af te slaan.

Ondanks het ogenschijnlijke momentum en ondanks de intensiteit van de rechtse aanvallen, is er geen sprake van een omarming van rechtse ideeën door brede lagen van de bevolking. Uit opiniepeilingen ten tijde van de intrekking van Roe door het Hooggerechtshof bleek dat een overweldigende meerderheid tegen die beslissing was. Naargelang de peiling ging het van 63% tot 72%.

Desalniettemin is rechts de afgelopen maanden sterker geworden en is links verzwakt. Om de rechtse aanvallen af te slaan, moeten we begrijpen hoe we hier terechtgekomen zijn.

Biden begon zijn ambt met wittebroodsweken, aangemoedigd door massale vaccinaties en de belofte om de economie te stimuleren met massale uitgaven voor infrastructuur. Maar met de Covid-varianten en de mislukte heropening, de ineenstorting van Build Back Better en de groeiende inflatie is de regering-Biden in een crisis beland die niet is weggeëbd. Rechtspopulisten spelen in op de gerechtvaardigde woede over lage lonen, stijgende prijzen en oplopende schulden. Maar in plaats van te wijzen op de werkelijke redenen voor deze problemen en hun wortels in het kapitalisme, proberen ze deze woede te richten tegen de onderdrukten.

Adam Laxalt, de door Trump gesteunde Senaatskandidaat in Nevada, legt de verantwoordelijkheid bij een amalgaam van “radicaal links, rijke elites, woke bedrijven, de academische wereld, Hollywood en de media.” Het creëren van zondebokken levert kandidaten en mediafiguren op korte termijn heel wat populariteit op, zelfs indien ze niet in het belang van de werkende klasse zijn en dus ook niet van diegenen die succesvol misleid worden door de rechtse populisten. Het is een doodlopende weg die de oorzaken van de woede en ontgoocheling van de massa’s niet wegneemt, maar slechts zal verergeren.

Waar rechts duidelijk is in het benoemen van hun vijand, heeft links gefaald. Bernie Sanders en de Squad hebben zich achter Biden geschaard. Alexandria Ocasio-Cortez heeft expliciet prioriteit gegeven aan het behoud van een Democratische meerderheid in 2022 boven het uitdagen van de regering-Biden. Liberale NGO-leiders hebben dit voorbeeld gevolgd en hun aanhangers opgeroepen om voor de Democraten te stemmen in plaats van hen op straat te mobiliseren tegen de rechtse aanvallen.

Dit heeft geleid tot een verzwakking van de bewegingen tegen onderdrukking, waardoor er een vacuüm van oppositie tegen de regering-Biden is ontstaan die rechts tot nu toe deels kan opvullen.

Wat te doen?

Er is een klassenbenadering nodig en een klassenstrijd op massale schaal. Een strijdbare politieke benadering betekent een erkenning dat de maatschappij fundamenteel verdeeld is tussen de massa’s werkende mensen die de maatschappij doen draaien aan de ene kant en de kapitalisten die van ons werk profiteren aan de andere kant. Het betekent ook een erkenning dat we doorheen collectieve actie de maatschappij tot stilstand kunnen brengen en uiteindelijk voor onszelf kunnen besturen.

Een benadering gebaseerd op klassenstrijd kan belangrijke overwinningen bewerkstelligen. Het kan rechtse pogingen om verdeeldheid te zaaien door middel van racisme, seksisme, homofobie en transfobie doorbreken. Georganiseerd tegenprotest kan pogingen van extreemrechts om zich te organiseren stoppen op basis van de kracht van het aantal. Dat is wat er in 2017 gebeurde met de 40.000 antifascisten die in Boston betoogden en extreemrechts in het defensief duwden in de nasleep van de grote extreemrechtse bijeenkomst in Charlottesville onder de noemer ‘Unite the Right’. Georganiseerde campagnes moeten een positief programma verdedigen dat de werkende klasse kan aantrekken en overtuigt om in te gaan tegen rechts.

Abortusrechten werden afgedwongen onder de regering Nixon onder een Hooggerechtshof met een Republikeins benoemde meerderheid. In deze periode werd ook fundamentele vooruitgang geboekt op het gebied van burgerrechten en arbeidsrechten, evenals een enorme uitbreiding van de sociale voorzieningen. Dit was niet omdat Nixon of het Hooggerechtshof progressief waren. Het was eerder omdat de jaren ’60 en ’70 een tijd van enorme sociale omwentelingen waren. De burgerrechtenbeweging, de beweging tegen de oorlog in Vietnam, het vrouwenprotest, Stonewall en een golf van wilde stakingen creëerden een situatie waarin de heersende klasse gedwongen werd toe te geven.

De Democraten daarentegen gebruikten de dreiging dat rechts Roe v Wade zou herroepen steevast als middel om werkende mensen onder druk te zetten om met de neus dichtgeknepen alsnog op weinig inspirerende – en zelfs verafschuwde – establishmentkandidaten van de Democraten. Toen de Democraten aan de macht waren, deden ze echter niets om het recht op abortus in een federale wet te gieten. Hierdoor werden de abortusrechten steeds verder uitgehold, wat eindelijk culmineerde in de huidige aanvallen.

In de afgelopen periode keken heel veel mensen uit de werkende klasse naar Bernie Sanders die beloofde om als president een ‘organisator’ te zijn en naar Alexandria Ocasio-Cortez die beloofde om “te besturen als deel van de beweging.” Aanvankelijk gaven zij richting aan de klassenstrijd die was losgebarsten van Occupy over Fight for $15 tot Black Lives Matter. Naarmate Sanders en Ocasio-Cortez meer in de pas gingen lopen, eerst in die van Clinton en dan in die van Biden, kon rechts winnen.

Het falen van Sanders en Ocasio-Cortez wijst op de noodzaak van een onafhankelijke positie tegenover de Democraten en de Republikeinen. Velen ter linkerzijde, vooral in de Democratic Socialists of America, pleiten voor het strategisch gebruik van de Democratische voorverkiezingen en voor steun aan Democratische politici om ‘de schade te beperken’. De ervaring van recente pogingen om een beroep te doen op het apparaat van de Democratische Partij toont dat het onmogelijk is om op deze manier enige schade te beperken.

Om rechts te stoppen, moeten links, de arbeidersbeweging en al wie zich verzet tegen onderdrukking uit de gevangenis van de door het bedrijfsleven gecontroleerde Democratische Partij breken. Het betekent het opbouwen van een nieuwe partij, buiten de twee grote partijen om, democratisch geleid door mensen uit de arbeidersklasse, volledig vrij van financiering door grote bedrijven en geworteld in de strijd. Dit zal ons in staat stellen om op democratische wijze te bepalen op welk platform we staan en hoe we onze collectieve macht gebruiken om dat te bereiken. Op die manier kunnen we de aanvallen van rechts afslaan en een leven zonder onderdrukking en uitbuiting winnen.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie