Wonen is geen luxeproduct. Maak een echte vuist tegen de wooncrisis

Brussels staatssecretaris voor huisvesting Nawal Ben Hamou (PS) diende een voorstel in om de huurprijzen maximaal met 2% te indexeren in 2022 en de volgende jaren. Het voorstel moet dienen om het gewicht van de aanhoudende prijsstijgingen te helpen dragen. De meeste huurders zouden hier echter niet veel verschil door merken. Niet alleen omdat, zoals de PVDA terecht aankaart, sociale woningen zijn uitgesloten van deze maatregel. Of omdat verhuurders op andere manieren prijsstijgingen zullen aanrekenen. Maar ook omdat deze maatregel onvoldoende is om decennia wanbeleid weg te vegen.

door Jeroen (Gent) uit maandblad De Linkse Socialist

Het deel van ons loon dat we betalen aan wonen stijgt al jaren. Gekneld tussen lonen die nauwelijks omhoog gaan en uit de pan swingende prijzen, tast de Belg voor een woning steeds dieper in de buidel. In 2018 gaf de gemiddelde Belg 30,1% van zijn/haar loon uit aan een woning, water, verwarming en elektriciteit (1). In 2020 was dat al 31,8% en het leidt geen twijfel dat de torenhoge inflatie (er wordt uit gegaan van 12% inflatie voor 2022) ons dit jaar naar een nieuwe piek brengt. Brussel is, samen met andere grote steden, één van de koplopers qua stijgende huur- en koopprijzen voor woningen.

Het probleem van onbetaalbare woningen is niet enkel een Belgisch probleem. Hugo de Jonge (CDA), Nederlands Minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, omschreef het in een interview met De Standaard: “We hebben veel te lang geloofd dat de markt als vanzelf de vraag en het aanbod in evenwicht zou brengen. Dat heeft niét gewerkt.[…] In heel Noordwest-Europa kun je diezelfde beweging zien […]” [DS 25/05/22]. Wanneer bouwen en/of verhuren voor private winst steeds meer de norm wordt, gaat dit ten koste van de betaalbaarheid voor gewone mensen (maar ook vaak ten koste van leefkwaliteit en goede ruimtelijke planning). 

Een private ontwikkelaar of verhuurder weet vandaag immers dat door een gebrek aan betaalbare woningen, ook hun ‘onbetaalbare’ panden van de hand zullen gaan. Deze winstlogica bannen uit de woonmarkt moet de prioriteit zijn. Met wachtlijsten voor een sociale woning van meer dan 10 jaar, zijn velen verplicht om zich in bochten te wringen om toch nog een woning op de privémarkt te kunnen bemachtigen. Alleen via het fors (terug) uitbreiden van het patrimonium aan sociale, betaalbare woningen kunnen we wegen op de prijzen voor iedereen. Wij verdedigen een massaal, publiek investeringsplan, gefinancierd door een hand te leggen op de gigantische geaccumuleerde winsten van de privé. Alleen zo kunnen we investeren in het ledigen van onze noden, in plaats van hun winsten. 

 

(1) Statbel: https://statbel.fgov.be/nl/themas/huishoudens/huishoudbudget

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie