Franstalig onderwijs schiet in een colère. Na geslaagde acties straks een hete herfst!

We zagen het niet meer sinds de stakingen in de jaren 1990. Op enkele maanden tijd waren er drie actiedagen met stakingen en betogingen in het Franstalig onderwijs. Het personeel is het beu en eist een koerswijziging. De acties waren erg groot: 10.000 betogers in Brussel op 10 februari, 7.000 in Bergen op 29 maart en 15.000 in Luik op 5 mei.

De malaise zit diep. Een recente studie van de UMons gaf aan dat 34% van de leerkrachten overweegt het beroep te verlaten. Het protest beperkt zich overigens niet tot de leerkrachten: het voltallig personeel (administratieve en technische medewerkers, opvoeders …) neemt deel.

De regering van de Federatie Wallonië-Brussel kondigde aan dat er 32 miljoen euro wordt vrijgemaakt voor onderwijs. Luc Toussaint van ACOD-Luik merkte op: “Na dertig of zelfs veertig jaar van massale desinvesteringen is de sector er erg aan toe. Iedereen die wel eens een school bezoekt, kan de achteruitgang van de gebouwen zien. Het is echt een ramp, met een sterke invloed op de arbeidsomstandigheden.” De verloedering van de gebouwen heeft ook negatieve effecten op de jongeren. De voorziene middelen komen bijlange na niet in de buurt van wat nodig is.

De regering kondigde ook nog aan dat het de hervorming van de beoordeling van het personeel, die ontslag gemakkelijker maakt, uitgesteld wordt. Van afstel is evenwel geen sprake. De grote klassen worden algemeen verworpen door de betogers. De regering kondigde aan dat er een werkgroep komt om dit te bekijken… Kortom, ook deze kwestie wordt niet aangepakt.

Het is duidelijk dat de strijd na de zomer zal doorgaan. Het ontbreekt niet aan actiebereidheid onder het personeel. De vele protestborden en spandoeken op de acties toonden de veelzijdige realiteit van de sector, maar ook de wanhoop en de woede.

Tussen nu en het begin van het schooljaar is er ruimte om te discussiëren over de beste manier om de mobilisatie te verbeteren: met algemene vergaderingen, collectieve momenten om spandoeken te maken en slogans voor te bereiden om dynamische betogingen te verzekeren … Deze momenten van voorbereiding zijn ideaal om met collega’s te discussiëren en zo de vakbondsdelegaties te versterken.

Naast het onderwijsprotest is er ook de strijd voor koopkracht, met als hoogtepunt de nationale betoging op 20 juni. In het najaar zullen ook hierrond nieuwe acties volgen. We worden allemaal getroffen door de explosie van de prijzen – vooral van energie. Door samen te strijden staan we allemaal sterker. Het onderwijspersoneel heeft er dan ook alle belang bij om zich bij deze mobilisaties aan te sluiten.

Delen:
Printen:
Voorpagina van De Linkse Socialist