Film: ‘Rien à foutre’

Cassandre, een 26-jarige vrouw uit Hoei, is stewardess bij Wing, een low-cost luchtvaartmaatschappij die lijkt op Ryanair. Ze doet dit werk “om te reizen.” Maar haar programma is steevast beperkt tot middellange vluchten van Brussel naar Malaga of Lanzarote, terwijl het haar droom was om met Emirates langeafstandsvluchten te maken naar prestigieuze bestemmingen zoals Dubai. In 2024 komt de status van het cabinepersoneel bij low-cost maatschappijen echter niet meer overeen met die van het personeel van Sabena 25 jaar geleden.

De menselijke relaties met de hiërarchie zijn onpersoonlijk en gestoord. Het is gewoonlijk beperkt tot richtlijnen die vanop afstand via een scherm worden meegedeeld. Om dit werk bij Wing te doen, moet je leren je emoties te negeren, jezelf trainen om minstens 30 seconden te glimlachen en de onbeleefdheid van één of andere passagier zonder blikken of blozen te verdragen. De beoordeling van het boordpersoneel is gebaseerd op de hoeveelheid goederen die wordt verkocht: drankjes, sandwiches, snoep en parfum.

In een poging om deze vervreemdende situatie te vergeten, feest Cassandra tijdens tussenstops vaak ‘s nachts in clubs. Na drie jaar vliegen moet ze kiezen: of een examen afleggen om cabinebediende te worden of haar baan verliezen. Zo organiseert Wing de roulatie van het personeel, elimineert het de minder “efficiënte” werknemers en zorgt het bedrijf ervoor dat alleen jong en slecht betaald personeel in dienst wordt genomen.

Deze film van twee jonge Belgische auteurs (Emmanuel Marre en Julie Lecoustre) laat ons via een fictief verhaal het reële lot zien van precaire werknemers in de low-cost luchtvaartmaatschappijen. In een op Zaventem opgenomen scène zie je even Didier Lebbe, de vakbondssecretaris van de CNE die verantwoordelijk is voor het cockpitpersoneel (in het echt).

 

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie