De Stonewall-opstand, een klimaat van protest

Op 28 juni 1969 viel de politie voor de zoveelste keer binnen in LGBTQI+-bar Stonewall Inn te New York. De Stonewall Inn was een toevluchtsoord voor vele, vaak dakloze queer- en transjongeren van Latino en Afro-Amerikaanse afkomst. Het café was in handen van de maffia die de lokale politie omkocht. Normaal was er een maandelijkse controle door de politie waar de eigenaars op voorhand van wisten. Die avond was dit niet het geval. De politie viel mensen lastig en pakte diegenen op die geen identiteitskaart bij hadden maar ook transpersonen en anderen.

door Casper (Gent)

Als er een inval was, gebeurde dit vaak in de vooravond en was het snel gedaan. Er zijn enkele theorieën waarom de inval die avond zo laat gebeurde. Mogelijk was het smeergeld niet betaald of de lokale politie rook geld en wilde meer halen uit het lucratieve verdienmodel. Een andere versie luidt dat federale agenten in de strijd tegen illegale alcohol de operatie hadden voorbereid en met opzet de lokale politie te laat hadden ingelicht. De inval gebeurde om twintig na één ’s nachts. De politie ging met een gebruikelijke gewelddadige en denigrerende wijze tekeer. Ondertussen groeide de mensenmassa voor het café.

De getuigenissen variëren over wanneer de eerste slag viel. Sommigen stellen dat de revolte begon toen de lesbienne Tammy Nowak protesteerde tegen de hardhandige aanpak van de politie, anderen hebben het over protest toen iemand werd opgepakt omdat ze de ‘verkeerde’ kledij droeg voor haar gender en samen met andere queer personen hardhandig in een combi werd gezet. De gearresteerde mensen probeerden uit de combi te geraken en toen brak alles los. Het routinematige arresteren van LGBTQI+ personen werd doorbroken omdat ze terugvochten. De geest was uit de fles: de woede kwam op straat. De politie was overweldigd en moest zich terugtrekken. Het bleef dagenlang onrustig met grote acties op straat.

De deelnemers aan de Stonewall-rellen begrepen het goed: voor vrijheid en gelijkheid moesten ze zelf strijden. Dat raakte een gevoelige snaar, zeker in een context van massale bewegingen eind jaren 1960. Na Stonewall volgde een golf van LGBTQI+ protest in de VS en nadien internationaal.

De rechten die LGBTQI+-personen vandaag hebben, zijn niet het gevolg van de goedhartigheid van politici. Het establishment droeg jarenlang bij aan de voorstelling van LGBTQI+ personen als pervers, ziek, abnormaal en staatsgevaarlijk. Dat moest het negeren van de noden van LGBTQI+ personen en de discriminatie op de job- en huizenmarkt legitimeren. Enkel onder druk van actief georganiseerd verzet kwam het proces voor gelijke rechten op gang.

Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons. LGBTQI+ fobie is net als seksisme en racisme iets wat het kapitalisme gebruikt om de werkende klasse te verdelen en van die verdeling profiteert enkel de kapitalistische klasse. Daartegenover stellen wij solidariteit en strijd voor socialisme!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie