VS. Dodelijke schietpartijen leggen gebroken systeem bloot

Door Grace Fors

Op tien dagen tijd hebben twee ophefmakende dodelijke schietpartijen miljoenen mensen in de VS en daarbuiten met stomheid geslagen en onvoorstelbaar verdriet en angst veroorzaakt.

Op 14 mei richtte een 18-jarige gewapende blanke racist zijn pijlen op een supermarkt in een overwegend zwarte gemeenschap in Buffalo, New York. Er vielen tien doden en drie gewonden, van wie de meesten zwart waren. De omstandigheden van de aanslag en het 180 pagina’s tellende ‘manifest’ van de schutter maakten de schokkende dreiging van extreemrechtse radicalisering en racistisch geweld duidelijk.

Nog geen twee weken later sloeg het noodlot opnieuw toe, dit keer aan de andere kant van het land in het stadje Uvalde, Texas. Een eenzame schutter, ook slechts 18 jaar oud, drong een basisschool binnen en ging op een zinloze manier tekeer. Negentien leerlingen, opgesloten in hun vierde klas van de Robb Elementary School, werden samen met twee van hun leraren vermoord. Ouders wachtten uren op het nieuws of hun kind dood of levend was.

Het was pijnlijk moeilijk om het nieuws te volgen, maar nog moeilijker om weg te kijken. De foto’s van lachende slachtoffers – de 65-jarige grootmoeder van zes kinderen die met haar zus aan het winkelen was, de zwarte vader die een verjaardagstaart voor zijn driejarige zoon kocht bij Tops Family Market, de leerlingen uit Uvalde die aan het sporten waren of hun erelijst in handen hadden – zijn te veel om te verdragen. Dit is vooral het geval wanneer de ervaring ons leert dat er niets fundamenteel zal veranderen.

Het is voor iedereen duidelijk dat dit niet had mogen gebeuren. In de VS waren er in 2022 meer dan 200 schietpartijen. Zevenentwintig daarvan waren schietpartijen op scholen. Maar de ellenlange lijst van doden, gewonden en getraumatiseerden van Columbine, Sandy Hook, Las Vegas, Pulse Nightclub, Parkland, en talloze andere heeft keer op keer bewezen dat politici niet opkomen voor onze veiligheid.

Er volgde verontwaardiging, veel daarvan gericht tegen Republikeinen die geld blijven opslurpen van de wapenlobby in ruil voor het leven van andere mensen. De Texaanse wetgevende macht had in haar zitting van 2021 een wet aangenomen waardoor het mogelijk is om een wapen zonder te dragen, naast aanvallen op het stemrecht en hun beruchte zes-weken verbod op abortus. Dit zijn bewuste politieke keuzes.

De Republikeinen hebben bloed aan hun handen, maar dat geldt ook voor de Democraten die aan de zijlijn blijven staan. Na het bloedbad in Buffalo weigerde Biden uitvoerende maatregelen te nemen op het gebied van wapenbeheersing. In zijn opmerkingen na Uvalde vroeg hij: “Wanneer gaan we in godsnaam opstaan tegen de wapenlobby?” We kunnen ons alleen maar voorstellen waarom hij deze vraag zou stellen aan miljoenen kijkers in plaats van aan zichzelf en zijn eigen partij die aan de macht is. Ondanks het feit dat hij erop aandrong dat “het tijd is om te handelen,” vermeldde Biden in zijn oproepen aan het Congres niet eens concrete maatregelen tegen wapens, zelfs niet de maatregelen waarvan hij beweerde voorstander te zijn. In plaats daarvan stelde hij de “bescheiden” stap voor om zijn kandidaat voor het Bureau of Alcohol, Tobacco, Firearms, and Explosives te bevestigen. Hoe slecht de zaken er ook voor staan, Biden is niet van plan ook maar één stap te zetten in de richting van het helpen van gewone mensen.

Er komt nog informatie aan het licht, maar wat er al geweten is toont dat de reactie van de politie van Uvalde getuigde van een schokkende en wrede minachting voor het leven van jongeren. Voor veel mensen zal dit het vertrouwen in de politie verder ondermijnen. Desondanks heeft Biden geweigerd een onderzoek in te stellen naar het gedrag van de politie, door te zeggen dat hij “het grootste respect heeft voor de mannen en vrouwen van de ordehandhaving,” die in dit geval naar verluidt hebben nagelaten om meteen de schutter te stoppen, hebben gelogen over hun reactie, ouders repressief hebben aangepakt en in de boeien geslagen, en met hun nalatigheid de dood van ten minste één kind hebben veroorzaakt.

De Democraten zeggen dat de bevolking in november moet stemmen op basis van hoe kandidaten staan tegenover wapens. Is dat de boodschap aan de slachtoffers van wie de toekomst met geweld is gestolen, jaren voordat ze mochten stemmen? Om nog maar te zwijgen van het feit dat de Democraten net een agressieve voorverkiezingscampagne hebben afgerond zodat een anti-abortus kandidaat gesteund door de wapenlobby het zou halen van een progressieve uitdager.

De Republikeinen verdedigen de moordzuchtige wapenlobby volledig, verspreiden samenzweringstheorieën over de identiteit van de schutter om xenofobe en anti-trans woede aan te wakkeren, en de Democraten weigeren de confrontatie echt aan te gaan. We hebben onze eigen onafhankelijke politieke kracht nodig om de wapenlobby te verslaan en de Democraten te dwingen actie te ondernemen.

Waar wij voor staan

Wij zijn geen voorstander van de inbeslagname van alle wapens door de staat – de macht die ongewapende zwarte mensen neerschiet en vreedzame protesten bestormt met wapens van militaire kwaliteit. De huidige situatie is echter onaanvaardbaar. Er zijn verstandige wapenbeheersingsmaatregelen nodig om de terreur te verlichten waarmee werkende mensen in hun dagelijks leven worden geconfronteerd – op hun werk, op school, of in het openbaar.

De crisis heeft een hoogtepunt bereikt dat vereist dat veiligheidsmaatregelen worden genomen in het dringende belang van de volksgezondheid. Deze maatregelen omvatten een verbod op semi-automatische wapens, die de afgelopen jaren aan de basis lagen van de meest beruchte massale schietpartijen, het herstel van het verbod op laders met een grote capaciteit en aanpassingen van dodelijke wapens, universele achtergrondcontroles met gegronde redenen en een democratische beroepsprocedure, wachtperiodes voor alle wapenverkopen en het sluiten van de mazen in de wapenverkoop. Hoewel deze maatregelen ongetwijfeld talloze levens zouden redden, zullen zij de crisis van het vuurwapengeweld niet oplossen. Die moet bij de wortel worden aangepakt.

Telkens wanneer dit gebeurt, hebben politici en mediastemmen het over geestelijke gezondheid als onderliggende oorzaak – vaak om de schuld te richten op individuen die gewelddadige acties ondernemen en om de aandacht af te leiden van het systeem dat hen kweekt. Vervreemding en polarisatie zijn inderdaad reële factoren, wanneer ontevredenheid overkookt in individuen die hen ertoe brengen drastische stappen te zetten. Maar dit is een veel bredere sociale crisis met collectieve implicaties die om een collectief antwoord vraagt. Nu armoede, ongelijkheid en diepe onrust alleen maar toenemen, zal de situatie niet verbeteren. Sociale voorzieningen, kwalitatief goede banen en huisvesting, economische hulp zouden allemaal enorm helpen om de onderliggende oorzaken van geweld in de samenleving aan te pakken.

Het kapitalistische politieke, economische en sociale systeem is tot in de kern verrot. Of het nu gaat om een miljoen doden door COVID of de 233 doden die tot nu toe dit jaar zijn gevallen door massale schietpartijen (een aantal dat zeker nog zal stijgen tegen de tijd dat u dit artikel leest), geen verlies is te groot om de normale gang van zaken te verstoren. Maar voor werkende mensen zijn geen winsten, geen verkiezingsoverwinningen het waard om zo’n prijs te betalen. Het hoeft niet zo te zijn. Socialisten strijden voor een wereld waarin mensen overal volledige vrijheid en veiligheid hebben om te werken, goed onderwijs te volgen, in hun basisbehoeften te voorzien, en een bevredigend leven te leiden zonder de constante zorg dat dit in een oogwenk kan verdwijnen.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie