Na Brussel en Bergen, waar telkens zo’n 10.000 betogers op de been waren, vond donderdag in Luik een nieuwe massale betoging van het Franstalig onderwijs plaats. Met 15.000 aanwezigen was het protest nog groter. Dat is een uitdrukking van de enorme woede. Hieronder een vertaling van het pamflet dat LSP/PSL verdeelde.
Klassen met meer dan 20 leerlingen? Een boiler die elke winter stuk gaat? Twee toiletten voor alle leerlingen? Een stuurplan dat de tijd en energie opslokt die je nog had? Een administratieve overbelasting die je verhindert de lessen goed voor te bereiden? Onder tijdelijk contract gedurende 10 jaar?
Zo ziet het onderwijs er vandaag in België uit. Het is geen prioriteit voor onze regeringen en dat is het al te lang niet geweest. Het resultaat: chronische onderfinanciering, lerarentekorten, concurrentie tussen scholen, te veel leerlingen per klas, enz. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de hervormingen die deel uitmaken van het befaamde onderwijspact (Pacte pour un enseignement d’excellence)!
Dit pact is een bundeling van te weinig gefinancierde hervormingen, die te snel, te slecht en zelfs met het oog op geldbesparing zijn ingevoerd. Een voorbeeld? De hervorming van de kwalificatie wordt gebruikt om opties in beroeps- en technische scholen die niet “rendabel” zijn, te elimineren. Nog een voorbeeld? Bij hun pogingen om de nieuwe schoolkalender er snel door te krijgen, hebben ze niet de tijd genomen om overeenstemming te bereiken met de andere gemeenschappen in het land of met het hoger onderwijs. Nog een voorbeeld? Ze willen leerlingen die momenteel in het bijzonder onderwijs zitten, opnemen in zogenaamde gewone scholen: goed idee! Maar als dit gebeurt zonder persoonlijke opvolging van de leerling, zonder bijkomende opleiding, zonder de inzet van het personeel om deze leerlingen te helpen… dan wordt het in de praktijk een ramp!
Voeg daarbij een wereldwijde pandemie en een economische crisis die de geestelijke gezondheid en de sociaaleconomische situatie van jongeren en personeel verergert. Sommigen onder ons hebben tijdens de gezondheidscrisis het genoegen mogen smaken om minder leerlingen per klas te hebben dankzij de afwisseling van halve groepen. Er was meteen meer tijd voor elke leerling. Dat is één van onze belangrijkste eisen: maximaal 15 leerlingen per klas (en voor het speciaal onderwijs zelfs nog minder!).
Als klap op de vuurpijl zal de hervorming op het gebied van de evaluatie van leerkrachten de giftige sfeer die al in de leraarskamer kan heersen, nog doen toenemen en het ontslag vergemakkelijken van personeelsleden die ‘lastig’ zijn voor de directie. Deze hervormingen zijn een aanval op onze arbeidsomstandigheden en op de solidariteit die we met elkaar hebben. Nu al zetten de arbeidsomstandigheden veel jonge leraren ertoe aan hun roeping op te geven: 35% van hen stopt na 5 jaar met het onderwijs.
Ten slotte zal de gruwel van de oorlog in Oekraïne de druk op de scholen verder opvoeren. Van de 1.262 Oekraïense leerlingen die in de Federatie Wallonië-Brussel zijn ingeschreven, zal een deel in opvangvoorzieningen worden ondergebracht. Wat zal er in de toekomst gebeuren met degenen die zonder deze regeling naar school gaan, nu er al een tekort aan plaatsen op de scholen is?
De onlangs goedgekeurde begroting voor de verhoging van het defensiebudget (11 miljard tot 2030) en de recorddividenden voor de aandeelhouders in België (9,95 miljard, een stijging met 56% ten opzichte van vorig jaar) doen vermoeden dat er geld is! Laten we het halen waar het zit!
We herinneren er dan ook aan dat massale investeringen nodig zijn om de arbeids- en leeromstandigheden te verbeteren. Creëer mooie, groene scholen die er niet uitzien als gevangenissen, scholen met kleinere klassen en die elke leerling de hulp bieden die hij of zij nodig heeft. Scholen waar kinderen zich goed voelen, waar ze zich in hun eigen tempo kunnen ontwikkelen. Scholen die volledig gratis zijn, van schoolmateriaal tot uitstapjes en alle maaltijden overdag.
Gevolgen voor gezinnen
Meer middelen voor onderwijs, voor meer personeel en betere arbeidsomstandigheden, is belangrijk voor de samenleving als geheel. Openbare diensten, zoals onderwijs, hebben taken die vroeger tot het gezin behoorden, gedeeltelijk gesocialiseerd. Zij worden door de samenleving collectief georganiseerd via openbare diensten. Dit is een grote stap vooruit voor vrouwen, voor hun deelname aan de samenleving en hun recht op financiële onafhankelijkheid.
Besparingen op overheidsdiensten brengen deze verworvenheden in gevaar. Wanneer er in een school geen keuken is of de warme maaltijden van slechte kwaliteit zijn, schept dat extra werk voor het gezin. Te grote klassen, met als gevolg een gebrek aan gevarieerde activiteiten of individuele aandacht voor de leerlingen, hebben gevolgen voor het gezin. Door het tekort aan personeel in de crèches en het verlies van diensten moeten de gezinnen meer inspringen, wat leidt tot een hoge mate van ouderlijke vermoeidheid.
Dit is nog maar het begin, laten we de strijd voortzetten!
Op de laatste twee manifestaties in Brussel en Bergen waren we met respectievelijk 10.000 en 7.000. Het was duidelijk een succes dat we met zoveel waren. We hopen vandaag in Luik met nog meer te zijn. Het houden van Algemene Vergaderingen heeft de mobilisatie duidelijk ondersteund, en dit zou de plaats bij uitstek moeten zijn om dit eerste actieplan te bespreken en te discussiëren over het vervolg aan het begin van volgend schooljaar.
Naast het actieplan van de onderwijsbonden is er een actieplan voor de koopkracht, met als hoogtepunt de nationale betoging op 20 juni. We worden allemaal getroffen door de explosie van de prijzen – in het bijzonder de energieprijzen – en onze strijd kan alleen maar worden versterkt door met elkaar in contact te komen. Laten we aansluiten bij deze dynamiek en ervoor zorgen dat deze ook leidt tot een ander, ambitieuzer actieplan in het najaar! De volgende bijeenkomsten vinden plaats op 13 mei (in Luik zal om 9.30 uur vanaf de Place Saint Paul worden betoogd) en op de actiedag van de openbare diensten op 31 mei.
Wat de gemeenschap niet bezit, kan ze ook niet controleren. We moeten de energiesector nationaliseren om twee redenen: om de energietransitie naar een koolstofarme economie voor te bereiden en om de hele bevolking tegen een betaalbare prijs groene energie aan te bieden. Tijdens de gezondheidscrisis hebben we gezien dat dit systeem niet in staat was tot rationeel crisisbeheer. Oorlog en inflatie moeten ons aanzetten tot een discussie over de wijze waarop de productie van rijkdom kan worden georganiseerd op andere grondslagen dan het privaat bezit van de productiemiddelen. Het is de hoogste tijd om te strijden voor een democratisch socialistisch alternatief!
LSP vecht voor:
- De onmiddellijke afschaffing van het systeem voor de beoordeling van het personeel, dat bedoeld is om het gemakkelijker te maken personeel te ontslaan!
- De onmiddellijke intrekking van alle managementhervormingen die scholen met elkaar laten concurreren en steeds meer taken op de schouders van de leerkrachten leggen!
- Kwaliteitsonderwijs in een gezonde omgeving: maximaal 15 leerlingen per klas!
- Massale aanwerving van personeel!
- Alles stijgt, maar onze salarissen houden geen gelijke tred! Gelijkschakeling van de laagste loonschalen met de hoogste en een einde aan onzekere contracten!
- Kwaliteitsvolle en gezonde infrastructuur: bouw nieuwe scholen en renoveer bestaande scholen!
- Massale overheidsherfinanciering van de sector om echt gratis en kwaliteitsvol onderwijs te garanderen!
- Voor onze portemonnee en voor de energietransitie: nationalisering van de energiesector onder democratische controle en beheer!
- Aangezien een zieke maatschappij die gebaseerd is op winst en niet op onze behoeften alleen maar kan leiden tot een falend onderwijs, en omgekeerd, moeten we het systeem veranderen: voor een democratische socialistische maatschappij!
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/WYJJdTkYLKeutsMv6]
