Op 30 november vond in Italië de vijfde algemene staking plaats sinds het aantreden van de regering-Berlusconi. Het land werd tot stilstand gebracht. De oproep voor de staking kwam van de drie grote vakbondsfederaties (Cgil, Cisl en Uil) en door de Cobas basisvakbond, die meestal op andere dagen acties onderneemt. De woede is enorm onder de arbeiders, waardoor de leiding wel samen een actie moest organiseren.
Lazzaro Bortolotti, Italië
Het aanvankelijke plan van de Cgil om 8 uur te staken werd wel beperkt tot een staking van 4 uur als toegeving aan de Cisl en de Uil, maar in de publieke sector en in het zuiden van het land werd toch 8 uur gestaakt.
Er waren betogingen in 76 steden waaraan samen meer dan een miljoen mensen deelnamen. Volgens de vakbonden nam gemiddeld 80% van de arbeiders deel aan de stakingsactie. Ook studenten en scholieren sloten zich aan bij de betogingen.
De staking was een enorm succes, de overgrote meerderheid van de openbare sector was in staking. Alle postkantoren en universiteiten waren gesloten, er reed amper openbaar vervoer. De banken en markten bleven toe. Trenitalia, het spoorbedrijf, reed slechts op halve kracht en Alitalia, het luchtvaartbedrijf, moest 160 vluchten afzeggen.
De leider van de Cisl, Pezzotta, sprak op de betoging in Venetië en stelde er dat de belastingsverlagingen van de regering enkel in het voordeel zijn van de rijken. Volgens onderzoek uitgevoerd op vraag van de regering zelf, zou de armste 60% van de bevolking geen enkel voordeel halen uit de belastingsverlagingen!
Epifani, de leider van de Cgil, sprak op een betoging met 200.000 deelnemers in Milaan en stelde er dat de belastingsverlagingen van 6 miljard euro in de begroting blijkbaar gecompenseerd worden met besparingen in de openbare diensten, de gezondheidszorg en het onderwijs.
Met de "finanziaria", de begroting, wordt het economisch programma voor het komende jaar vastgelegd. Investeringen en onderzoek zullen beperkt worden, dat was meteen een reden waarom zelfs de patroonsfederatie Confindustria zich tegen de begroting verzet en voorstander van de staking was!
De maatregelen die Berlusconi wil doorvoeren, heeft de kracht van de staking versterkt. De grote vraag is echter welk alternatief aangeboden wordt door de vakbonden en de linkse politieke leiders.
Leden van "Lotta per il socialisme" (Strijd voor het socialisme), de Italiaanse afdeling van het CWI, namen deel aan de staking en de betogingen en kwamen er op voor langere en beter voorbereide stakingen om de regering ten val te brengen en een echt alternatief op de ‘concertazione’ (samenwerking) naar voor kan gebracht worden in de vorm van een socialistische verandering van de samenleving. Enkel dan kan voldoende bescherming aangeboden worden om alle arbeidersrechten te verdedigen, die rechten worden onder het huidig systeem immers steeds opnieuw bedreigd.
