Dreigt een privatisering van de Brusselse openbare ziekenhuizen? Interview met Carine Rosteleur, ACOD-LRB

De pandemie heeft het belang van goedwerkende ziekenhuizen nogmaals aangetoond. Bij alle discussies over hervormingen van de ziekenhuizen wordt echter niet vertrokken vanuit de noden. Behalve het project dat minister Vandenbroucke nu op tafel legt (waarop we reageren  op socialisme.be), is er ook een privatiseringsdrang in de sector. We spraken hierover met Carine Rosteleur, vakbondssecretaris van ACOD LRB Brussel. 

door Guy Van Sinoy uit maandblad De Linkse Socialist

Terwijl de pandemie alle ziekenhuizen in een kritieke situatie heeft gebracht, lijken de openbare ziekenhuizen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest op het punt te staan geprivatiseerd te worden. Wat is er aan de hand?

“Het moment dat de vakbonden in de publieke sector een protocolakkoord ondertekenden om te stoppen met het benoemen van personeel, was het startpunt voor de privatisering. Wanneer je geen benoemd personeel meer hebt, kan je met hen doen wat je wilt, omdat het contractueel personeel niet langer de bescherming van overheidspersoneel geniet.”

“Halverwege de jaren 1990 werd het Iris-netwerk opgericht, een publiekrechtelijke structuur die toezicht houdt op de Brusselse openbare ziekenhuizen die vroeger OCMW-ziekenhuizen waren (St-Pierre, Brugmann, Bordet, enz.). Dit was een stap naar privatisering.”

“Toen Maggie De Block (Open VLD) minister van Volksgezondheid was, verplichtte ze alle ziekenhuizen, zowel publiek als privaat, om zich aan te sluiten bij een netwerk dat zich als een vzw moest organiseren. De vakbonden in de publieke sector vroegen om een andere rechtsvorm dan een vzw, waardoor ze zouden kunnen samenwerken (publiek en privaat), maar het kabinet-De Block weigerde. Het kabinet Vandenbroucke (Vooruit) ging evenmin in op ons verzoek.”

Wat is het probleem met een vzw? 

“Op het eerste zicht wekt de naam vzw vertrouwen omdat men denkt dat ‘zonder winstoogmerk’ effectief betekent dat er geen winstoogmerk maar een belangeloos doel is. Maar een vzw is een privaatrechtelijke structuur waar de vakbonden geen algemeen zicht hebben op de financiën van de structuur. Wij weten niet hoe de vakbondscontrole zal worden uitgevoerd, temeer daar de koninklijke uitvoeringsbesluiten nog niet zijn uitgevaardigd.”

“Vandaag schakelen we een versnelling hoger, want we komen in het domein van de grote manoeuvres om megaziekenhuizen structuren op te leggen in de vorm van vzw’s. Drie grote ziekenhuizen zijn al gegroepeerd onder de koepel van de HUB (Brussels Universitair Ziekenhuis): Erasmus (vzw) (1) en twee ziekenhuizen die deel uitmaakten van het Iris-netwerk, het Jules Bordet Instituut en het Universitair Ziekenhuis Koningin Fabiola van het Kind (HUDERF). De voorzitter van de HUB is een hoogvlieger. Renaud Witmeur (PS) was eerder voorzitter van de Raad van Bestuur van Brugmann (van 2007 tot 2013), van Iris (sinds 2017) en van Nethys (waar hij Stéphane Moreau verving van 2019 tot 2021).”

“Het nieuwe project dat nu op tafel ligt, is de oprichting van een meganetwerk dat CHORUS zou heten en dat uit subgroepen zou bestaan: de HUB-ziekenhuizen enerzijds, Brugmann en St-Pierre anderzijds, en de Iris-ziekenhuizen in het zuiden met CHIREC. Als men weet dat de voorzitster van de Raad van Bestuur van Brugmann niemand minder is dan Laurette Onkelinx, dan kan men concluderen dat de PS achter deze grote hergroeperingsmanoeuvres zit. Deze moeten een blok van seculiere ziekenhuizen vormen die verbonden zijn met de ULB tegenover een blok van katholieke klinieken die verbonden zijn met de UCL. Bij deze herstructurering dreigen de openbare ziekenhuizen uit de boot te vallen.”

Wat zijn de reacties op dit project?

“Het project verkeert in moeilijkheden omdat de directeurs van Brugmann en St-Pierre bij de Raad van State beroep hebben aangetekend tegen deze megafusie, die volgens hen in strijd is met verschillende wettelijke bepalingen.”

“Met de vakbonden eisen we het recht op om deel te nemen aan de besprekingen over de fusieprojecten van de ziekenhuizen, maar we hebben moeite om ons te laten horen. Er staan twee zaken op het spel: toegang tot zorg voor alle lagen van de bevolking (niet alleen de rijksten) en de arbeidsvoorwaarden en lonen van het personeel.”

“Uit een recente sociale enquête (2020), gepubliceerd door Statbel, blijkt dat het risico op armoede en sociale uitsluiting het grootst is in het Brussels Gewest. Het gaat om maar liefst 37,8% van de bevolking, tegenover 20% voor heel het land. Uit het onderzoek blijkt ook dat de medische zorg voor een deel van de bevolking niet toegankelijk is. Om nog maar te zwijgen van de daklozen en de mensen zonder ziekteverzekering. Wat zal er met deze mensen gebeuren als de openbare ziekenhuizen verdwijnen?”

“De strijd voor het behoud van de openbare ziekenhuizen is dus niet alleen een strijd voor de belangen van het personeel, het is ook een belangrijke sociale kwestie.”

(1) Na de splitsing tussen de ULB en de VUB in 1969 werd besloten twee universitaire ziekenhuizen op te richten in de vorm van vzw’s: Erasmus (900 bedden in Anderlecht) voor de ULB, AZ VUB (700 bedden in Jette). Deze ziekenhuizen bestaan sinds de jaren 1970.

 

Benoemd of contractueel: een groot verschil voor het personeel

  • Minder stabiliteit in hun job omdat contractueel personeel op elk moment kan worden ontslagen
  • Pensioen berekend op dezelfde basis als dat van werknemers in de private sector (pensioen = 60% van het gemiddelde loon over de gehele loopbaan), terwijl personeel met een vaste benoeming een ambtenarenpensioen heeft: 75% van het gemiddelde van de laatste 10 arbeidsjaren.
Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie