Voor de vierde keer heeft Kshama Sawant, voortrekster van Socialist Alternative en gemeenteraadslid in Seattle, een verkiezingsoverwinning behaald. Deze keer nam ze het op tegen een racistische en rechtse afzettingscampagne gesteund door het grootkapitaal. Deze overwinning bevestigt de benadering van klassenstrijd bij verkiezingen, een voorbeeld van succesvolle onafhankelijke campagne en vol lessen voor de werkenden en de socialistische linkerzijde.
Door Bryan Koulouris en Calvin Priest
Dit was de moeilijkste verkiezing die we hebben meegemaakt sinds Kshama in 2013 aantrad. Seattle had nog nooit een verkiezing in december meegemaakt, een timing die bewust door de afzettingscampagne was bedacht om de opkomst onder arbeiders, huurders, jongeren en gekleurde mensen te verlagen. Een kiesfonds van big business met de Orwelliaanse naam ‘A Better Seattle’ stak honderdduizenden dollars in het voortdurend bestoken van kiezers met leugens en bedrog in tv-, web- en mailadvertenties. Ondertussen werd de solidariteitscampagne van Kshama toegang tot advertenties geweigerd door Google, YouTube en Hulu.
Het kiesfonds van big business was niet de enige die oneerlijke informatie verspreidde over Kshama en de rechtse afzettingscampagne. De media, in het bijzonder de veelgelezen Seattle Times, voerden de afgelopen acht jaar een constante campagne van misleidende en achterbakse aanvallen op Kshama en onze beweging. Ze deden dit omwille van onze capaciteit om overwinningen te behalen die de heersende klasse en het politieke establishment woedend maken. Het Hooggerechtshof van de deelstaat heeft, zonder hoorzitting over de aanklachten, in het voordeel van de rechtse afzettingscampagne beslist, met als resultaat dat regelrechte leugens op het stembiljet verschenen als het laatste wat iemand zag voordat hij ging stemmen.
De rechtbanken stelden hun oordeel op onverklaarbare wijze drie maanden uit, waardoor de rechtse campagne de opkomst kon beperken door een nooit geziene decemberverkiezing te organiseren. Doorgaans is de opkomst bij uitzonderlijke verkiezingen een pak lager dan bij normale verkiezingen in november. Dezelfde rechtbank verwierp minder dan zes maanden eerder een poging om een referendum te houden over de afzetting van de burgemeester van Seattle, Jenny Durkan, nadat zij illegaal opdracht had gegeven tot het inzetten van traangas tegen vreedzame demonstranten van Black Lives Matter, wat resulteerde in meer dan 18.000 klachten. Zoals de ernstige aanvallen op abortusrechten en het racistische rechtssysteem ook duidelijk laten zien, staan de kapitalistische rechtbanken niet aan de kant van de werkende mensen en de onderdrukten.
In de acht jaar dat Kshama verkozen is, is haar leiderschap en het werk van Socialist Alternative in Seattle een baken geweest voor hoe marxisten werkende mensen en de onderdrukten naar cruciale overwinningen kunnen leiden. Van het feit dat Seattle in 2014 de eerste grote stad werd met een minimumloon van 15 dollar per uur tot de succesvolle Amazon Tax van 2 miljard dollar in 2020 en de historische overwinningen op het gebied van huurdersrechten, hebben ons marxistische kantoor in de gemeente en de arbeidersbeweging in Seattle niet alleen invloed gehad op het leven van de inwoners van de stad, maar ook op dat van miljoenen werkenden in de rest van het land. Nu hebben we een sterk mandaat om onze strijd tegen rechts en de heersende klasse moedig voort te zetten.
Sterke polarisatie en volgende stappen
Zoals in veel grote steden, rijzen de huurprijzen in Seattle de pan uit. Tijdens deze campagne hebben we meer dan 15.000 handtekeningen verzameld voor huurcontrole, terwijl Kshama’s kantoor en Socialist Alternative huurders hielpen zich te organiseren om met succes huurverhogingen in specifieke gebouwen tegen te gaan. We wonnen dit jaar ook historische huurdersrechten die een nationaal precedent hebben geschapen. We gaan de strijd voor betaalbare woningen van goede kwaliteit in Seattle opvoeren, en we hopen dat deze broodnodige beweging zich over het land kan verspreiden, net zoals onze overwinning voor het minimumloon van 15 dollar per uur dat in 2015 deed. Zoals altijd zullen we te maken krijgen met een vastberaden tegenstand van de grote bedrijven op de verhuurmarkt, het Democratische establishment, pro-kapitalistische rechtbanken, rechtse populisten en mogelijk zelfs staatsrepressie. Maar onze eerdere verwezenlijkingen tonen hoe een strijdbare benadering deze obstakels kan overwinningen.
De grote bedrijven slaagden er niet in om onze socialistische gemeenteraadszetel in te pikken, ondanks het feit dat ze in 2019 alles uit de kast haalden bij de verkiezingen, waarbij Amazon alleen al meer dan 3 miljoen dollar uitgaf. Deze keer hebben ze samengewerkt met een rechts verzet tegen de Black Lives Matter-beweging, en ze zijn er nog steeds niet in geslaagd om Kshama en onze beweging te verslaan. Daar zullen ze niet mee ophouden. Toenemende leugens, rechtszaken, en zelfs staatsrepressie kunnen volgen tegen Socialist Alternative. We zagen een verhoogde polarisatie in deze verkiezing met losgeslagen rechtse elementen die onze vrijwilligers lastig vielen met geweld en bedreigingen. Voormalig voorzitter van de politiebond Ron Smith dreigde het raadslid “in de boeien te slaan” toen agenten in Seattle campagne voerden voor de afzetting van Kshama.
In november is er voor het eerst in meer dan 30 jaar een openlijke Republikein verkozen als City Attorney (advocaat die de stad vertegenwoordigt). Dit zal rechts aanmoedigen. Naarmate de regering-Biden er niet in slaagt om de werkende mensen echte vooruitgang te bieden, kan er meer ruimte ontstaan voor rechts populisme. Onze overwinning toont hoe we dit fenomeen effectief kunnen bestrijden.
Helaas proberen veel linkse kandidaten en activisten de rechtse gevestigde politici tegen te werken door de verschillen met het Democratische establishment te verdoezelen. Dit laat alleen maar meer ruimte voor de rechtervleugel om zich op te werpen als het “anti-establishment” alternatief voor business as usual politiek, zoals Trump en anderen deden op nationaal niveau. Sommige andere activisten leunen op “woke” slogans zonder concrete eisen te stellen die het leven van mensen uit de arbeidersklasse kunnen verbeteren. Geen van deze benaderingen is effectief.
Terwijl wij met Socialist Alternative het afgelopen jaar campagne voerden voor populaire eisen als huurcontrole, huurdersrechten en het uitbreiden van de Amazon Tax voor de dringend noodzakelijke betaalbare huisvesting, repte geen enkele ‘woke’ progressieve Democratische kandidaat over deze thema’s. In plaats daarvan gingen ze in het defensief tegenover de rechtse aanvallen. Het resultaat was niet alleen dat de Democratische kandidaten verloren, sommigen zoals Lorena Gonzalez werden zelfs met een overweldigende marge verslagen.
Socialisten kunnen tegengas geven tegen rechts door onverbloemd te strijden tegen alle vormen van onderdrukking en dit te verbinden met strijd voor eisen die de werkende mensen ten goede komen. We moeten bereid zijn om de gevestigde en ‘progressieve’ politici te ontmaskeren als ze geen oplossingen bieden voor de werkende klasse, terwijl we ons organiseren voor duidelijke eisen zoals huurcontrole, hogere lonen, belasting voor de rijken, een socialistisch groen banenplan …
Campagne van onderuit
De media in Seattle en een groot deel van links benadrukken de enorme campagne van onderuit van Socialist Alternative in hun commentaar op de overwinningen van Kshama. We zijn uiteraard erg trots op onze ongekende inspanningen om mensen te overtuigen om te stemmen en om onze campagne financieel te ondersteunen, waarbij we een miljoen dollar ophaalden. Dit alles vloeit direct voort uit onze dynamische revolutionaire socialistische benadering.
Er is een actieve massabeweging nodig om de kapitalisten te verslaan. Passieve steun voor socialistische ideeën of specifieke eisen van de werkende klasse zijn niet genoeg om overwinningen te behalen die ons leven positief beïnvloeden en de bankrekeningen van de miljardairs een klap kunnen toebrengen. In plaats daarvan moeten we ondubbelzinnig strijden voor de behoeften van werkende mensen, jongeren en onderdrukten, zodat zij voor zichzelf een actieve rol zien om alles op alles te zetten om te winnen. Dit komt deels tot uitdrukking in de strijdbare eisen van een campagne, zoals onze strijd voor huurcontrole, waarvoor we in het offensief zijn gegaan ondanks het feit dat de solidariteitscampagne in essentie een verdedigingscampagne was. We zijn ook in het offensief gegaan tegen deze rechtse aanval om te benadrukken hoe cruciaal het is voor werkende mensen dat we de enige stem in het stadhuis behouden die bereid is voor ons te vechten.
Meer dan 1.500 mensen in District 3 van Seattle boden zich op de een of andere manier aan als vrijwilliger, velen van hen vulden “beloftekaartjes” in om de verkiezingen te bespreken en minstens drie stemmen onder vrienden, familieleden of collega’s te winnen. Bovendien richtten we ons niet alleen op waarschijnlijke kiezers: de opkomst onder 18- tot 25-jarigen was bij deze verkiezingen opvallend hoger dan bij de algemene verkiezingen in november! Dit werd mogelijk gemaakt door meer dan 1.700 nieuwe kiezersregistraties en een oriëntatie op studenten die normaal gesproken niet stemmen bij lokale verkiezingen. Stemregistraties zijn vooral van cruciaal belang voor huurders, die vaak gedwongen worden te verhuizen door torenhoge huisvestingskosten. Die stemregistratie is belangrijk omdat er in Seattle via de post wordt gestemd.
In tegenstelling tot linkse verkiezingscampagnes die overwinningen beloven op basis van stemmen, vertelden we elke sympathisant dat we hen nodig hadden om meer te doen dan alleen stemmen. We vroegen iedereen die we ontmoetten minstens drie keer of ze wilden doneren aan de campagne, waarbij we de nadruk legden op de uitgaven van de rechtse partijen en bedrijfsleiders. We hebben alle records van Seattle gebroken en van meer dan 5.000 donateurs uit het district steun ontvangen.
Terwijl veel progressieve campagnes zich richten op “waarschijnlijke” kiezers, stimuleerden wij de opkomst in de volkswijken en meer gemarginaliseerde gemeenschappen. In een blok met voornamelijk mensen van Oost-Afrikaanse afkomst was de opkomst bijna tien keer zo hoog als bij de verkiezingen van november. We hadden campagnemateriaal in acht talen en we hebben ons speciaal gericht op veel gemeenschappen die vaak Engels als tweede taal spreken. Bovendien beschikten we over mobiele printers en stembussen zodat werkenden en jongeren ter plaatse konden stemmen waar we hen aanspraken.
Al deze organisatorische prestaties waren nodig om te winnen, en ze vloeien allemaal voort uit de marxistische oriëntatie op de werkende klasse. Veel activisten waren ook onder de indruk van de discipline van onze campagne, die ook voortvloeit uit onze revolutionaire politiek: we weten dat er een hechte organisatie nodig is om alle krachten van het kapitalisme tegenover ons effectief te verslaan. Dit was een campagne van strijd, gericht op het omzetten van passieve steun in een actieve strijd tegen de grote huisbazen, grote projectontwikkelaars en bedrijfsleiders die het politieke establishment domineren. Onze politieke boodschap was een doorslaggevende factor in de manier waarop we wonnen.
De klassenvijanden bij de naam noemen
Het kantoor van Kshama doet dit al meer dan acht jaar en ook in deze campagne deden we het: de geldschieters van de rechtse afzettingscampagne met naam en toenaam vermelden. Terwijl veel progressieve en zelfs socialistische campagnes vaak vermijden om de discussie te polariseren tegen onze klassenvijanden en misleiders van de beweging, waren wij trots op de tegenstanders die we maakten.
In een vroeg stadium vertelden we de waarheid over het feit dat het afzettingsreferendum een rechtse campagne was, ook al maakte dit sommige mensen boos. Twee van de aanklachten van de afzettingscampagne waren een aanval op de Black Lives Matter-beweging en de 20 miljoen mensen op protesten die gerechtigheid eisten voor George Floyd. De andere ging over het gebruik van onze socialistische raadszetel om de succesvolle Tax Amazon beweging op te bouwen. Maar al te vaak worden progressieven defensief als ze worden aangevallen door het politieke establishment. Wij deden het tegenovergestelde en vertelden de mensen dat Kshama en onze beweging niets te verbergen hadden, geen spijt hadden, en dat deze beschuldigingen rechts waren. We wezen op de steun van de grote bedrijven voor de afzettingscampagne, en hun motivatie om onze herverkiezing in 2019 ongedaan te maken. We wezen er ook op dat de rechtbanken niet aan de kant van de werkende mensen staan en op de ondemocratische aard van het afzettingsproces.
Het rechtse karakter van de afzettingscampagne was van bij het begin duidelijk. We gebruikten de term ‘rechtse afzettingscampagne’ ook op basis van ons politiek perspectief over hoe de campagne zich zou ontvouwen. De rechtse campagne weigerde aanvankelijk donaties van beruchte rechtse figuren, zoals de miljardair en Trump-aanhanger Martin Selig. We wisten echter dat ze meer en meer zouden leunen op die rechtse steun bij gebrek aan voldoende diepe basis in Seattle. Nadat we maandenlang hadden gezegd dat de afzettingscampagne rechts was, begon hun campagneleider, die niet tegen harde vragen van progressieve verslaggevers kon, wekelijks op rechtse talkshowradio te verschijnen voor erg meegaande interviews. De rechtse donateurs (meer dan 130 Trump-donateurs en meer dan 500 Republikeinse donateurs) begonnen zich achter de campagne te verzamelen. Uiteindelijk aanvaarde de afzettingscampagne alsnog een donatie van Selig zelf! Het gebruik van de term “rechtse afzettingscampagne” in een vroeg stadium positioneerde onze campagne om de afzettingscampagne te schandaliseren en een laag van eerder onbesliste kiezers ervan weg te trekken.
We voorspelden ook dat de afzettingscampagne haar toevlucht zou nemen tot het onderdrukken van kiezers als enige mogelijke weg naar de overwinning. Dit maakten we helemaal duidelijk met de tactiek ‘put up or shut up’: we verzamelden zelf meer dan 3000 handtekeningen om het referendum over de afzetting van Kshama in november te kunnen organiseren. Meer nog: Kshama tekende zelf prominent de petitie. Zo ontmaskerden we hoe de rechtse campagne bewust probeerde om te vermijden dat de verkiezingen op 2 november zouden plaatsvinden. In die verkiezing zou de opkomst het hoogst zijn: dat waren normale verkiezingen waarbij onder meer over het burgemeesterschap en tal van andere functies in de stad en de regio gestemd werd. Onze tactiek hielp om geen enkele onduidelijkheid te laten bestaan over het feit dat de afzettingscampagne de opkomst zo laag mogelijk wilde houden. Het versterkte onze stelling dat de afzettingscampagne rechts was, ondanks tegenwerpingen van tal van rijke liberalen.
Terwijl we de strijd tegen de afzettingscampagne moesten voeren, bleven we ons ook richten op het opbouwen van bewegingen van werkenden en huurders, zelfs indien dit onze campagne doorkruiste. Kshama Sawant en Socialist Alternative mobiliseerden voor historische wetgeving rond huurdersrechten in 2021 en leidden een strijd tegen de verhoging van huurprijzen in Rainier Court, een appartementsblok buiten het district van Kshama. We verzamelden meer dan 15.000 handtekeningen voor huurcontrole en hielden op een regenachtige dag een actie met honderden mensen hiervoor, terwijl we tegelijk tegen de afzettingscampagne streden. De klassenstrijd houdt niet op, wij nemen geen pauzes voor electorale overwegingen. We weten bovendien dat een zelfverzekerde stemming van toegenomen bewegingen de electorale vooruitzichten voor socialisten helpen.
Misschien wel het belangrijkst voor de klassenstrijd, en ook het meest controversieel, was de rol van Kshama en Socialist Alternative in de door de achterban geleide staking van bouwvakkers in de staat Washington. Dit was een staking die de vakbondsleiders niet wilden, en die plaatsvond nadat de arbeiders vier voorlopige akkoorden verwierpen die door de leiding verdedigd werden. De vakbondsleiders hielden ondoeltreffende piketacties die geen enkele werf stillegden. Na een paar dagen begonnen de arbeiders hun eigen militante acties te organiseren, onder leiding van de basis. Kshama en haar kantoor speelden een actieve rol in deze staking, tot grote ergernis van enkele vakbondsleiders. Het resultaat was geen onverdeelde overwinning, maar het maakte wel de weg vrij voor toekomstige strijdbewegingen. Kshama deed voorstellen in de gemeenteraad op basis van eisen van de bouwvakkers, onder meer de eis dat de bazen de torenhoge parkeerkosten van hun personeel betalen als ze op werven in Seattle werken.
Socialisten en vakbonden
We zijn trots dat meer dan 20 lokale vakbondsafdelingen de solidariteitscampagne van Kshama steunden. Dit werd mee mogelijk door 600 steunbetuigingen van mensen uit de arbeidersbeweging in Seattle. Hoewel er in Seattle enkele strijdbare vakbondsleiders zijn, steunden vele anderen onze campagne slechts schoorvoetend onder druk van onderaf. Soms was er zelfs na officiële steun aan onze campagne nog heel wat werk om de vakbonden zo ver te krijgen dat ze effectief middelen in de strijd zouden investeren.
Dit is een microkosmos van waar de arbeidersbeweging op dit moment helaas staat. Strijdbare vakbonden zijn hard nodig nu miljardairs rijkdom vergaren terwijl de planeet brandt. De arbeidersbeweging is populairder dan ooit en er komen tekenen van strijd. Maar in vrijwel elke strijd tijdens ‘Striketober’ hielden vakbondsleiders de strijd tegen terwijl de arbeiders op het terrein een meer vastberaden strijd wilden. Net als in het verleden kunnen socialistische activisten een grote rol spelen in de arbeidersbeweging als we een duidelijke weg voorwaarts bieden om te winnen. Dit betekent dat we er niet voor terugschrikken om de leiders van de arbeidersbeweging te bekritiseren wanneer zij fouten maken of de arbeidersklasse ronduit verraden.
Socialist Alternative was er trots op afgelopen zomer een resolutie in te dienen bij de nationale conventie van de Democratic Socialists of America (DSA), waarin werd betoogd dat de arbeidersleiders het belangrijkste obstakel zijn dat de beweging tegenhoudt. Hoewel onze resolutie uiteindelijk niet werd aangenomen, is dit perspectief door de gebeurtenissen wel juist gebleken. Hoewel Kshama voortdurend aanwezig is in de strijd van arbeiders in Seattle, is er in de loop der jaren grote druk op haar uitgeoefend om haar kritiek op de vakbondsleiders af te zwakken. Socialisten hebben echter de plicht om in elke beweging de weg naar de overwinning te wijzen, zelfs als dit tot scherpe debatten leidt.
Ook wanneer zij het niet eens zijn met Socialist Alternative, hebben strijdbare vakbondsleiders geen angst voor kritiek wanneer zij waarde hechten aan een open en eerlijk debat in onze beweging. Veel vakbondsleiders, zelfs van bonden die de solidariteitscampagne steunden, waren het niet eens met onze benadering in de staking van de bouwvakkers, de stemming over een collectief akkoord bij UPS en ons verzet tegen het contract met de politiebond waar heel wat verzet tegen was vanuit de bevolking.
Sommige van de meest conservatieve vakbondsleiders, met name in de bouwsector, steunden openlijk de afzettingscampagne. Ze hielpen zelfs een kiesfonds op te zetten om te proberen Kshama af te zetten en doneerden aan dezelfde kiesfondsen als de gehate bouwbazen, de Associated General Contractors of America. We hebben deze misleiders bij naam genoemd en duidelijk aangegeven dat we het er niet mee eens zijn. Heel wat vakbondsfunctionarissen waren het scherp oneens met onze aanpak. Het is echter een principe voor ons dat we de waarheid vertellen aan de werkende klasse, en we zullen het opnieuw doen.
Helaas staat de strijdbare benadering van Socialist Alternative in de wederopbouw van de arbeidersbeweging in contrast met de benadering van een groot deel van links. Zo werd de campagne van India Walton voor het burgemeesterschap van Buffalo ondermijnd door de vakbondsleiding, die haar zittende tegenstander met overweldigende meerderheid steunde. In plaats van agressief steun te verwerven bij de achterban om zich te verzetten tegen de conservatieve vakbondsleiders, trok haar campagne zich terug uit die strijd en slaagde ze er niet in voldoende polarisatie te creëren tegen het Democratische establishment. In plaats daarvan richtte Walton zich in de laatste weken van de campagne op het aanprijzen van de gevestigde Democraat en lieveling van big business Chuck Schumer.
Schandalige rol van Democratische verkozenen
Kshama doet openlijk mee als lid van Socialist Alternative, en ze staat erom bekend dat ze pleit voor een nieuwe massale arbeiderspartij en een duidelijke breuk met de Democraten. Op deze basis hebben we niettemin de overweldigende steun van lokale Democratische activisten in het 43e wetgevende district gewonnen, met een meerderheid van 83%. Seattle is enigszins uniek in die zin dat er in de lokale structuren van de Democratische Partij daadwerkelijk activisten zitten, en dat we daar in de loop der jaren enige steun voor socialistische ideeën hebben gevonden. Dit is niet het geval in de meeste Democratische partijen in steden, die vaak lege hulzen zijn zonder activisten omdat deze partijafdelingen enkel bestaan voor de behoeften van carrièregerichte politici.
Kshama en Socialist Alternative waren trots op de steunbetuigingen van Bernie Sanders, Noam Chomsky en andere nationale figuren, samen met de diepe wortels die we hebben in District 3 en de rest van Seattle.
Ondanks onze sterke steun van Democratische kiezers en activisten aan de basis, kregen we te maken met stilzwijgen van de meeste Democratische verkozenen (met een paar uitzonderingen op staats- en provinciaal niveau). Het is beschamend dat geen enkel Democratisch gemeenteraadslid Kshama steunde tegen de rechtse afzettingscampagne, zelfs niet de progressieve Democraten zoals Tammy Morales en Teresa Mosqueda. Dit ondanks herhaalde pogingen van onze campagne en inspanningen te goeder trouw om met progressieven samen te werken waar we het eens zijn. Tegelijkertijd heeft Kshama nooit kritiek achtergehouden wanneer die gerechtvaardigd was, en we denken dat meer DSA-afgevaardigden hetzelfde zouden moeten doen wanneer ze geconfronteerd worden met progressieve Democraten die er niet in slagen om consequent achter de werkende mensen te staan.
De progressieve Democraten hebben het slecht gedaan bij de verkiezingen in november in Seattle. Mensen uit de arbeidersklasse hebben genoeg van de ‘woke’ modewoorden van politici die geen verband houden met concrete eisen zoals huurcontrole en het belasten van de rijken. De gevestigde Democraten grepen de opening, gesteund door miljoenen dollars van bedrijven in kiesfondsen. Terwijl de voorstanders van big business, zoals de gekozen burgemeester Bruce Harrell, leunden op “law and order” om de huisvestingscrisis van Seattle aan te pakken, slaagde de door de arbeidersbeweging gesteunde progressieve Lorena Gonzalez er niet in om ook maar de schijn van een alternatief op te werpen en eindigde met een reeks wanhopige stappen die op haar terugsloegen. Gonzalez vermeed niet alleen elke verwijzing naar huurcontrole of andere eisen van de arbeidersklasse, ze slaagde er ook niet in om de Black Lives Matter beweging te verdedigen tegen de pro-politie, anti-protest hysterie die opgeklopt werd door kiesfondsen. Ze weigerde ook om de steun van de grote bedrijven en de massale steun van de kiesfondsen aan haar tegenstander te onthullen, waarschijnlijk omdat ze de grote bedrijven zelf niet tegen zich in het harnas wilde jagen. Harrell won met een ruime meerderheid.
Lessen voor DSA
Helaas verloren beide door de DSA gesteunde kandidaten in Seattle in de verkiezingen van november. Nicole Thomas-Kennedy werd verslagen door een Republikein (Seattle’s eerste republikeinse verkozene in 30 jaar) voor het ambt van stadsadvocaat, en dit werd gedeeltelijk aangewakkerd door het rechtse verzet tegen de BLM. Nikkita Oliver, een leider van de beweging die door Kshama werd gesteund, verloor ook haar verkiezingsstrijd, dit keer van een gevestigde Democraat. Helaas voerde Nikkita Oliver geen campagne over huurcontrole, belasting voor grote bedrijven of andere eisen van de arbeidersklasse, maar leunde ze op negen vage slogans.
Wat er in Seattle is gebeurd, met het contrast tussen de verkiezingsuitslag van november en die van december, is duidelijk in tegenspraak met de bewering van sommigen in de socialistische beweging dat onafhankelijke politiek buiten de Democratische Partij een ‘doodvonnis’ is. De twee door de DSA gesteunde kandidaten die zich als Democraten verkiesbaar stelden, verloren, en de onafhankelijke marxist, Kshama Sawant, won. Hoewel politieke onafhankelijkheid niet noodzakelijkerwijs resulteert in electoraal succes, toont dit wel dat als Democraat kandidaat zijn geen gemakkelijker weg is voor socialistische verandering. Dit beperkt zich niet tot verkiezingen – het vermijden van het tegenwerken van grote bedrijven en het politieke establishment tijdens verkiezingen wordt vrijwel altijd voortgezet met het falen om bewegingen op te bouwen en te strijden na verkiezingen. Ons enige marxistische raadslid in Seattle heeft meer belangrijke historische verworvenheden voor werkende mensen binnengehaald, zoals het minimumloon van 15 dollar en de Amazon Tax, dan welke andere zelfbenoemde socialistische gekozene ook, inclusief die met de middelen en platforms van een nationale positie.
Uiteindelijk is de Democratische Partij een barrière voor arbeiders, onderdrukten en jongeren die de maatschappij willen veranderen. Kshama stelt zich onafhankelijk van de Democraten op om een lichtend voorbeeld te zijn dat een arbeiderspartij mogelijk en noodzakelijk is. In plaats van hervormingen te beloven als ze gekozen worden, wijst Socialist Alternative altijd naar de bewegingen die onmisbaar zullen zijn om overwinningen te behalen.
De burgemeestersverkiezingen in november in Buffalo laten zien dat socialisten geen ‘kortere weg’ naar succes hebben door mee te doen aan de voorverkiezingen van de Democratische Partij. India Walton won de voorverkiezing van de zittende burgemeester, maar werd in de algemene verkiezingen verslagen door diezelfde zittende burgemeester via een write-in actie!
DSA worstelt met het vinden van een manier om gekozen functionarissen verantwoordelijk te houden, zoals blijkt uit het recente verraad van Jamal Bowman en het voortdurende debat hierover in DSA. Dit moet een voortdurende discussie zijn, en eenvoudige organisatorische antwoorden zullen niet voldoende zijn. Een diepgaande analyse en een plan van aanpak is nodig voor socialisten om effectief gebruik te maken van gekozen posities om succesvolle strijd op te bouwen en de weg te effenen voor een nieuwe massapartij van de arbeidersklasse. Socialist Alternative wil graag onze bijdrage aan dit belangrijke debat in DSA en breder links verdiepen, en ons werk en onze ervaring in Seattle geven ons uniek inzicht in deze discussie.
Op weg naar de eindoverwinning
Hoewel het aantal straatprotesten momenteel afneemt, is de samenleving diep gepolariseerd en liggen massale gevechten in het verschiet. Socialistisch links kan groeien als we de weg wijzen voor de arbeidersbeweging en de strijd tegen de groeiende rechts-populistische dreiging.
In concreto worden abortusrechten rechtstreeks bedreigd. Socialisten moeten het voortouw nemen in de strijd voor de verdediging en uitbreiding van reproductieve rechten. Als links zich in 2022 afzijdig houdt van de arbeiders- en vrouwenbewegingen, zullen zij door Democraten en bureaucraten in impasses en nederlagen worden geleid. In plaats daarvan zullen socialisten gedurfde en concrete voorstellen moeten doen om de strijd te verbreden tot vastberaden acties om het kapitalistische systeem te ontwrichten.
Het zijn niet alleen verkiezingen, maar klassen- en sociale strijd, die de basis kunnen leggen voor een nieuwe partij voor de werkende mensen. Arbeiders produceren alles, verdelen alles, bouwen alles, maken alles schoon, genezen de zieken, onderwijzen de kinderen, en leveren alle diensten. Dit systeem kan niet bewegen zonder ons. We kunnen het stilleggen en een nieuwe wereld opbouwen, gebaseerd op de behoeften van de mensheid en de planeet, niet op de hebzucht van enkelen. Internationaal hebben we een wereld nodig die gebaseerd is op solidariteit en democratie, waarin de grote bedrijven en de grondstoffen van de wereld democratisch eigendom zijn en gecontroleerd worden door de gemeenschap. We kunnen een socialistische wereld bekomen als we ons organiseren, en deze verkiezing is een belangrijke maar kleine bijdrage aan dat proces.
Zoals Kshama zei bij de aankondiging van onze overwinning: “Als een kleine revolutionaire socialistische organisatie hier in Seattle de rijkste bedrijven ter wereld kan verslaan, keer op keer, dan kun je er zeker van zijn dat de georganiseerde kracht van de bredere arbeidersklasse de maatschappij kan veranderen.”
