Op de stakingsactie bij de MIVB was ook LSP/MAS opnieuw aanwezig. We hebben er onderstaand pamflet verspreid dat uitlegt waarom het akkoord moet verworpen worden en waarom het nodig is om de acties verder te zetten op een ééngemaakte wijze.
10 redenen om dit slechte akkoord te verwerpen…
Terwijl heel wat arbeiders van de MIVB de stakingsoproep van 10 november van het ACOD (ABVV) volgden (de helft van de diensten bleef binnen), tekenden de vakbondssecretarissen van de christelijke en van de liberale vakbonden snel een akkoord. Dat slechte akkoord zal de algemene arbeidscondities niet fundamenteel verbeteren. Waarom niet?
1. Breaks
“Overeenkomstig de bestaande procedures moeten deze breaks in geval van vertraging verder aangevraagd worden (aan de dispatching).” De break (om te eten en te rusten) is een recht, geen gunstmaatregel. Zodra een voertuig enkele minuten voorsprong of vertraging heeft wordt de dispatching automatisch geïnformeerd door een alarmsignaal. Voor het recht op een break werkt het alarm echter niet. Kortom: niets verandert!
2. Rittijden bus
“Ondertussen zal de directie, indien het mogelijk is met het beschikbare personeel, versterking in “real time” inzetten op die lijnen”. En als het aantal het niet toestaat?
3. Personeelsbestand
“Aangaande de bestuurders verbindt de Directie zich ertoe om tegen het einde van 2004 50 buschauffeurs aan te werven via de diverse maatregelen die, zoals uiteengezet in de memo van de Algemene Directie van 18 oktober 2004, nu al genomen werd”. Dat is onvoldoende! Minstens het dubbele is nodig want er zullen nog personeelsleden vertrekken voor het einde van het jaar. Als sommige rittijden worden verlengd zullen er diensten moeten bij komen.
4. Vooraan opstappen
“Interventie van de lijnchefs op 27 moeilijke punten tijdens drukke uren en op het einde van de schooldag.” Wie zal de administratieve taken van de lijnchefs intussen overnemen? “Oprichting van een vliegende steunploeg ten behoeve van de chauffeurs.” Onder de 50 dus die nog moeten aangeworven worden.
5. Noodprocedure
“Voor de rittijden die als zeer onaangepast worden beschouwd, kan door een bestendig afgevaardigde een noodprocedure worden ingeroepen. Naargelang het geval, zal de termijn voor de aanpassing variëren tussen 3 en 5 weken.” Waarom een bestendig afgevaardigde en geen afgevaardigde van de depot? Waarom 3 tot 5 weken wachten? Men spreekt hier over een noodprocedure voor zeer onaangepaste lijnen. En in de andere gevallen?
6. De regel van 2 minuten
“De directie verbindt zich ertoe de regel van de 2 administratieve minuten te respecteren, echter binnen de in de dienstregelingsplankjes minimum te voorziene 5 minuten regulatietijd.” Het akkoord voorziet dit voor de tram, maar niet voor de bus, terwijl de administratieve taken voor beide dezelfde zijn.
7. Aanwerving bedienden
Niets is voorzien in het akkoord.
8. Aanwerving technisch personeel
“De directie verbindt zich ertoe om 20 arbeiders aan te werven in de directie Rollend Materieel.” Niets is voorzien inzake stockbeheer en wisselstukken (nochtans vitaal om niet talloze voertuigen te immobiliseren)
9.Personeelsstatuut
“De directie verbindt zich ertoe dat de huidige lonen niet zullen verminderen”. De directie zal de lonen dus niet verminderen, maar ze zal wellicht nieuwe hindernissen invoeren om baremaverhogingen af te remmen.
10. Sociale vrede
“De vakbondsorganisaties verbinden zich ertoe steun noch erkenning te verlenen aan een beweging die betrekking heeft op de verschillende onderwerpen van dit akkoord.” Dat is onaanvaardbaar.
Dat aanvaarden is zich de handen op de rug binden. Staking is het enige efficiënte wapen waarover de arbeiders beschikken. De directie beschikt over een heel arsenaal van repressiemaatregelen om het personeel onder druk te zetten: waarschuwing, sancties, schorsing, ontslag, enz. Zou Flaush een akkoord tekenen waarin hij afziet van sancties en ontslagen?
3 redenen om te staken op 29 november
Een slechte wet… verandert men!
De manier waarop het akkoord getekend werd, in allerijl, tijdens de staking van 10/11 bewijst dat het deze heren er niet om te doen was de gerechtvaardigde eisen van de arbeiders in te willigen, maar integendeel een halfslachtig akkoord te tekenen om de acties stil te leggen. Sindsdien herhalen ze om de haverklap “het akkoord is getekend, er is niets meer aan te doen, het is bindend voor iedereen”. Een slechte wet, verandert men.
Dat geldt ook voor een slecht sociaal akkoord. Indien het onvoldoende is voor de meerderheid van de arbeiders, dan moet het heronderhandeld worden en aanzienlijk verbeterd worden.
Vakbondsdemocratie: de arbeiders moeten beslissen
De secretarissen die het akkoord tekenden, hebben hun leden niet geraadpleegd. Het is niet de secretaris die moet beslissen, maar de betrokken arbeiders. Ongeacht de inhoud van het akkoord, vast staat dat de vakbondssecretaris (in tegenstelling tot de bestuurder) voldoende lunchpauze heeft…
Arbeiders aangesloten bij het ACV en het ACLVB: gedraag u niet als stakingsbrekers.
Alle arbeiders, ongeacht bij welke vakbond ze aangesloten zijn, hebben belang bij een goed akkoord en een verbetering van de arbeidscondities. Het akkoord dat snel snel werd getekend op 10/11 brengt geen enkel beterschap. Het is en catalogus van loze beloften. De directie wacht de gelegenheid af om de arbeiders te verdelen. (Verdelen om te heersen!)
Laat u niet verdelen. Breek niet door de stakerspiketten. Praat met uw collega’s aan het pikket. We kunnen het tij enkel keren door samen te blijven.
Stop de dreigementen tegen ACV-delegees die tegen het akkoord zijn!
Een ontoelaatbare druk wordt uitgeoefend op de militanten van het ACV die zich tegen dit halfslachtig akkoord verzetten. Op de ondernemingsraad van 18/11 zei de voorzitter aan een ACV-afgevaardigde: ”U zal in ieder geval niet lang meer deel uitmaken van de ondernemingsraad…”. Met welk recht zegt hij dit? Het is het personeel dat haar vertegenwoordigers kiest en niet de directie. Het is alsof tijdens een match Anderlecht-Standaard Luik, de trainer van paars de ploeg van rood zou selecteren.
Aan de arbeiders van de MIVB: Help ons de Jongerenmars voor Werk realiseren!
Deze mars is ook belangrijk voor de arbeiders aan de MIVB!
Eerst en vooral omdat velen van u wellicht een zoon of een dochter, een nicht of een neef hebben die net schoolverlater is en geen werk vindt. (Tenzij u lid bent van de beheerraad en over een lange arm beschikt. Dat is echter niet de situatie van de meerderheid)
Vervolgens ook omdat de regering – die beloofd had 200.000 banen te scheppen – niets doet om de werkgevers te dwingen en een echt contract aan een degelijk loon aan de jongeren aan te bieden. Integendeel de patroons krijgen steeds meer mogelijkheden om mensen aan het werk te stellen met onvolwaardige contracten (interim, contract van beperkte duur, deeltijds).
Men moet niet denken dat men bij de MIVB daarvan van bespaard blijft. Nog maar enkele weken geleden wou de MIVB-directie interimarbeiders aanwerven voor de speciale bussen. Ze heeft die piste slechts als gevolg van de staking (tijdelijk?) verlaten.
Anderzijds is het onrechtvaardig dat nieuwe bestuurders worden aangeworven aan een nieuw (lager) barema. Denk er maar eens over: binnen 10 jaar, als de oudere werknemers op pensioen zullen zijn, zal een goede helft van het personeel van de MIVB met het nieuwe barema werken.
Een ander voorbeeld: in de supermarkten vind je nauwelijks nog een kassierster met een voltijds contract. De meeste zijn deeltijds aangeworven voor de spitsuren. Het is zeer gevaarlijk als zo een systeem uitbreidt. Het zou kunnen dat de MIVB-directie op een dag overweegt deeltijds bestuurders aan te werven voor de spits.
Dat zou onaanvaardbaar zijn, met een half loon kan je geen huur betalen, noch een gezin onderhouden.
Tenslotte zijn jullie direct betrokken bij het aan het werk stellen van jongeren omdat er bij de MIVB op dit ogenblik handen tekort zijn. Er worden diensten afgelast bij gebrek aan personeel. Indien de directie jongeren zou aanwerven zou dit de druk op het overbelaste personeel een beetje verlichten.
Deze Mars, georganiseerd door Blokbuster (de jongerenorganisatie van de Linkse Socialistische Partij) in samenwerking met de vakbondsjongeren van ABVV en ACV, wil de druk op de patroons en de overheid opdrijven om jongeren echt werk aan een echt loon te garanderen.
Om van de Jongerenmars voor Werk een succes te maken roepen wij op tot het opzetten ten van lokale jongerenmarscomités marscomités aan scholen, doplokalen en in bedrijven. Waarom geen dergelijk comité opzetten bij de MIVB?
