Vorige week getuigde een moedige Simone Biles voor de Senaat over het misbruik dat zij, en honderden andere turnsters moesten begaan in hun turncarrière door sportarts Larry Nasser. In 2016 kwam een hele doofpotoperatie aan het licht, na jaren geheimhouding.
Want het onderzoek door de Amerikaanse Senaat is er een om de vele, heel vele, tekortkomingen in het eerder onderzoek van de FBI bloot te leggen. Uit een onafhankelijk rapport dat in juli dit jaar verscheen, werden meerdere misstappen en geheimhoudingen blootgelegd van FBI-agenten, waardoor Nasser ongestoord kon verder gaan.
Simone Biles neemt niet enkel Nasser, maar het hele systeem dat hem hiervoor in bescherming neemt enorm kwalijk: “Zowel de Amerikaanse gymnastiekbond als het Amerikaanse Olympisch- en Paralympisch comité waren op de hoogte dat ik werd misbruikt door hun officiële teamdokter, Larry Nassar. Toch heeft niemand mij hierover ooit gecontacteerd om een officiële getuigenis af te leggen. Ook de FBI niet.”
“Nassar zit ondertussen waar hij thuishoort, maar de mensen die faalden om hem tegen te houden, lopen nog steeds vrij rond. Zolang ook zij niet gestraft worden, ben ik ervan overtuigd dat dit probleem nooit volledig de wereld zal worden uitgeholpen. Ook in andere sporttakken.”
In de Netflix-documentaire « Athlete A » (een must see!) kunnen we duidelijk zien hoe USA Gymnastics medeplichtig is door een jarenlange doofpotoperatie. Er wordt in de documentaire duidelijk uit de doeken gedaan dat men tot in de top van deze topsportorganisatie al jaar en dag op de hoogte was dat vele kinderen mishandeld en seksueel misbruikt werden. Met deze getuigenissen werd nooit iets gedaan, buiten in de archiefkast gestoken om stof te vangen. Wie sprak, werd genegeerd, of richting uitgang gemanoeuvreerd, zoals gebeurde met topatlete Maggy Nichols die voor het neerleggen van haar klacht nog naast Simone Biles triomfeerde.
De documentaire wijst duidelijk de vinger aan Stephen Penny toenmalige voorzitter van USA Gymnastics. Stephen Penny werd initieel aangenomen als vice-voorzitter marketing. Tegen eind jaren 90 richtte USA Gymnastics zich enkel op geld inzamelen, sponsors aantrekken en het beste uit zijn olympische atleten halen. Uiteindelijk werd Penny voorzitter. Dromen van kinderen werden gebruikt om een merk uit te bouwen. Het hele menselijke aspect wat aan de basis dient te liggen van elke sportuitoefening werd zodanig geminimaliseerd en zelf onbestaande.
USA Gymnastics had enkel oog voor imago en het geld dat hiermee te verdienen is. Deze kinderen dienen zo prefect mogelijk te performeren, om zo een perfect imago van de sportfederatie waar te maken. Ze worden aangemoedigd op dieet te gaan, zich kapot te trainen willen ze hun droom bereiken. Dit door dagelijkse kleineringen als ‘aanmoedigen’, worden door de strengste normen beoordeeld, terwijl de coaches en heel het kader errond misdaden konden plegen in plaats dan de uiteindelijke slachtoffers te beschermen. Iedereen wist immer wat Larry Nasser uitvoerde, maar hij droeg bij aan het bereiken van prefecte sportieve prestaties van de atletes, en op zijn beurt aan het perfecte imago, waardoor hij ongerust kon blijven waar hij zat.
In dit systeem zijn het niet de noden, noch het welzijn van de atleten die voorop staan, maar een imago dat winst oplevert en de Amerikaanse gymnastiek prestige geeft. De zaak Larry Nasser en bijgevolg USA Gymnastics is helaas geen uitzondering. In de samenleving bestaan vele marketverantwoordelijken zoals Stephen Penny die als voorzitter fungeren voor (sport)organisaties. Dit is een eigenlijke weerspiegeling van de maatschappij waarbij er constant wordt gestreefd naar prestige en meer winst. Helaas betekend dit dat er ook figuren als Larry Nassers’ en zijn misdaden mogelijk zijn.
Dergelijk systeem legt een enorme druk op atleten en heeft niet te negeren gevolgen op het mentaal en fysiek welzijn van de atleten – hetgeen we ook getuigden tijdens de Olympische Spelen in Tokyo, wanneer Simone Biles besliste om zich terug te trekken uit de teamfinale.
Er is nood aan een andere soort samenleving. Een samenleving zou het toelaten behoefte en gelijkheid boven winst en privileges te stellen, zou de hiërarchieën en seksisme die het kapitalisme in de hand werkt kunnen afbreken, en zou seksisme, racisme en starre rolpatronen tussen mannen en vrouwen eindelijk tot het verleden doen behoren.
