We moeten onze strijd organiseren!
Voor de grote bedrijven is de crisis voorbij. De banken maken opnieuw miljardenwinsten. Analisten verwachten dat de grootste bedrijven in ons land, de Bel-20 bedrijven, vorig jaar 17 miljard euro winst maakten. Dat is een stijging met 37,4%. De beurs doet het opnieuw uitstekend, begin februari werd het hoogste niveau sinds oktober 2008 gehaald.
De topmanagers kunnen zich opmaken voor nieuwe recordbonussen. In de VS werd het record gebroken: Jamie Dimon van zakenbank JP Morgan kreeg vorig jaar een bonus van 17 miljoen dollar, 20% meer dan in 2009. De Belgische politici doen mee, zij verhoogden de lonen van federale parlementsleden met 3.000 euro per jaar tot maximaal bijna 170.000 euro bruto. Dat is een pak boven de loonnorm van 0,3% volgend jaar die ze ons willen opleggen.
Voor de topmanagers en hun politici is dit misschien wel het einde van de crisis, maar voor de meerderheid van de bevolking niet. Op dit ogenblik leeft 15% van de Belgische bevolking in armoede, onder gepensioneerden is dat 20%, onder werklozen 35% en bij eenoudergezinnen 40%. In Brussel zijn er meer dan 100.000 werklozen en moeten 32.000 gezinnen rondkomen met een leefloon.
In Vlaanderen is het aantal gezinnen dat wegens wanbetaling van de elektriciteits- en gasfacturen door de energieleveranciers is afgesloten opgelopen tot 100.000. Intussen boekt Electrabel recordwinsten, onder meer door te profiteren van het langer openhouden van de kerncentrales (zelf schat het bedrijf die winst op 652 miljoen euro voor 2007 terwijl de Creg het over 1,8 tot 2,2 miljard euro heeft). De stijgende energiefactuur leidt bij politici en patroons enkel tot de roep om energie uit de index te halen zodat de lonen niet mee stijgen. Onze mening: hoog tijd om heel de energiesector te nationaliseren!
Als het ooit tot een regering komt in dit land, mogelijk na nieuwe verkiezingen, zal het ritme van de besparingen worden opgedreven. De druk van het patronaat maar ook vanuit Europa daartoe is groot. Zij willen ons laten betalen voor hun crisis. Wat dit betekent, zien we onder meer in de VS waar intussen 43,6 miljoen mensen (14,1% van de totale bevolking) overleeft op voedselbonnen. Hun aantal is sinds het begin van de crisis met 5 miljoen aangegroeid. In Ierland staat emigratie terug op de agenda. In Duitsland groeit het aantal werkenden met een loon onder de 10 euro bruto per uur fors aan en ook 5 euro bruto per uur is geen uitzondering meer.
Het patronaat en de regering willen met hun voorstel tot Interprofessioneel Akkord de levensstandaard van de werkenden naar beneden halen. Daartegen is verzet nodig. De ernst van de aanvallen in ons land en in Europa maakt dat ook het verzet ernstig moet worden genomen, met bluf zullen we er niet komen. Op basis van een actieve betrokkenheid van onderuit moeten we samen een krachtsverhouding uitbouwen waarmee we duidelijk maken dat wij hun crisis niet zullen betalen!
