Op 2 december houden we in Gent een anti-NSV betoging (meer info). Waarom organiseren we zo’n tegenbetoging? We geven hieronder enkele argumenten die antwoorden op een aantal kritieken die soms geuit worden.
Telkens de NSV een betoging aankondigt en Actief Linkse Studenten, i.s.m. met Blokbuster oproepen voor een tegenbetoging wordt de discussie over het Vlaams Blok op de spits gedreven. Wij zijn dan ook heel duidelijk: Het Vlaams Blok of racisme als fenomeen zal niet enkel bestreden worden met een betoging tegen de NSV. Daar willen we geen illusies in creëren.
Naar aanleiding van de NSV-betoging horen we uit links-progressieve, en ook nogal intellectuele hoek volgende beweringen. We zetten ze op een rijtje en geven er direct een antwoord op.
“We mogen niet tegenbetogen, anders geven we het Vlaams Blok teveel aandacht, dat verdienen ze niet.”
De strategie van het Cordon Sanitaire en die van het Vlaams Blok doodzwijgen is een argument dat vooral uit de hoek van Groen! of SPa komt. In hun analyse is de oorzaak van het Vlaams Blok en racisme immers de ‘verzuring’ van de samenleving, de ‘a(nti)politiek’. De mensen hebben teveel en zijn dan nog niet tevreden. Hoe meer het Vlaams Blok in de aandacht komt, hoe sterker de a(nti)politiek wordt, hoe groter het Vlaams Blok wordt. Tijdens de verkiezingsuitslag van juni 2004 schreeuwden politici op televisie dat dit toch niet kon! De burger is dom! Het Vlaams Blok maakt van de burger een zure peer!
Wij zijn echter van mening dat de oorzaak van het Vlaams Blok en het wantrouwen in de politiek vooral ligt in de politiek die de voorbije jaren door de burgerlijke partijen werd gevoerd. Elke partij, behalve het Vlaams Blok, zat de voorbije tien jaar in de regering en voerde er een neoliberaal beleid. Er zijn accentverschillen tussen Groen!, Spa, VLD of CD&V, zeker op ethisch vlak. Er zijn verschillen in communicatie naar de bevolking. Over één ding gaan al deze partijen echter akkoord: hun economische politiek – flexibilisering van de arbeidsmarkt – repressie t.o.v werklozen – opdrijven van de pensioenleeftijd – huisvesting overlaten aan de vrije markt door geen of veel te weinig sociale woningen te bouwen – de reële lonen doen dalen – garant staan voor de winstmaximalisatie van de bedrijven en hun aandeelhouders.
Het verschil tussen een 36-urenweek of een 40-urenweek, tussen werken tot je 55e of je 65e, als koppel beiden werken in ploegen en nog je lening voor je huis niet kunnen afbetalen, weegt meer op je leven dan de ene of andere ethische nuance over kloneren. De oorzaak van het ongenoegen in de samenleving, het wantrouwen in de traditionele politieke partijen is in eerste instantie veroorzaakt door wat die partijen zelf hebben gedaan, of eerder wat ze niet hebben gedaan: een economische en sociale politiek gevoerd die de levenskwaliteit van de meerderheid van de bevolking verbetert.
Daarnaast denken we dat het communautaire of verdeel etniciteiten-en-heers spel in de eerste plaats door de traditionele partijen wordt gespeeld. In periodes waar besparingen worden doorgevoerd wordt steevast gezocht naar een afleiding van de aandacht. De ene doet dit door een oorlog te starten, de andere door een gemeenschappelijke vijand te zoeken: de Walen zuigen Vlaanderen leeg, de werklozen zijn profiteurs, net als de migranten en vluchtelingen. Het zijn in de eerste plaats partijen als VLD, CD&V, SPa en zelfs Groen! die ideeën als deze naar voor brengen, kijken we maar naar de Vlaamse hetze tegen Di Rupo. Het Vlaams Blok brengt deze standpunten gewoon meer expliciet en op een radicaal-populistische manier naar voor.
De traditionele partijen beloven werk, in de plaats daarvan worden loonlastenverlaging doorgevoerd, winsten worden gemaximaliseerd, geen enkele job wordt gecreëerd. Dit is de oorzaak van het pessimisme onder de bevolking. Er is inderdaad weinig perspectief voor verandering. Tot de jaren ‘70 speelde de SP, onder druk van haar basis, een belangrijke rol in het doorvoeren van sociale maatregelen. Vakbonden waren strijdbaarder. Er bestonden instrumenten om sociale verandering af te dwingen. Met de verburgerlijking en verhipping van de SP.a én de omvorming van strijdvakbonden naar dienstenbonden lijken er weinig instrumenten voorhanden om de samenleving in positieve zin te veranderen.
Dat het Vlaams Blok te veel aandacht krijgt is een drogreden om te blijven zitten en niks te doen. Het Vlaams Blok, met haar miljoenen euro’s afkomstig van grote bedrijven en staatssubsidies, is best in staat de aandacht op te eisen. Ze zijn de enige partij die systematisch aan massapropaganda doen. U hebt zelf waarschijnlijk reeds de lokale ‘Vlaams Blok Krant’ in de bus gekregen. Kent u één andere grote partij die buiten verkiezingstijd informatie in uw bus steekt? Voor veel mensen is de propaganda van het Vlaams Blok de enige politieke analyse over de actualiteit die ze krijgen.
Een betoging tegen racisme zal niet het Vlaams Blok versterken, op voorwaarde dat het programma en de ideeën die in de betoging naar buiten worden gedragen een antwoord kunnen bieden op de problemen van de mensen. Met ‘Racisme is fout’ kan je niemand overtuigen. Met “racisme verdeelt onze strijd tegen de sociale problemen die de burgerij veroorzaken, waarvan een deel ook het Vlaams Blok sponsort” kan je dat wel. Dat is ook steeds de bedoeling van de Anti-NSV betoging: een antwoord bieden op het Vlaams Blok én de politiek van de traditionele partijen.
“Betogen is zo negatief: tegen, tegen, tegen. We zouden beter een groot multicultureel feest geven.”
Dat we zullen moeten afbreken om op te kunnen bouwen zijn we zeker. In de campagne naar de betoging stoppen we echter niet bij het afbreken van de huidige politiek. We moeten ook concrete alternatieven op deze politiek naar voor brengen. Rond de werkloosheidsproblematiek moeten we het idee van een herverdeling van het beschikbare werk zonder loonsverlies, met bijkomende aanwervingen naar voor brengen. Rond de huisvestingsproblemen moeten we naar voor brengen dat enkel een massale investering in sociale huisvesting de huur-en koopprijzen in België kan doen dalen. Als je een spandoek wil meedragen op de Anti-NSV-betoging stellen wij voor dat je er één maakt rond deze thema’s.
Een multicultureel feest is tof. In Gent worden elke week multiculturele feesten gegeven. De vraag is: wie overtuig je om naar zo’n feest te komen? De reeds overtuigde antiracist natuurlijk. Zelfs indien je een Vlaams Blok stemmer kan overtuigen enige sympathie te doen hebben voor zo’n feest, blijft er de vraag of je hem/haar kan doen afstappen van zijn Vlaams Blok-stem? Weinig waarschijnlijk. Aangezien een Vlaams Blok in eerste instantie een oppositiestem tegen het beleid is. Eens je de racistische vooroordelen kan doorbreken stelt zich natuurlijk direct de vraag welk politiek alternatief er is.
Een laatste argument tegen een multicultureel feest organiseren op het moment dat het NSV door de straten van Gent marcheert is het volgende. Het NSV is een kleine organisatie, ze slagen er slechts in enkele tientallen in Gent te mobiliseren. In Vlaanderen slagen ze er op hun hoogtepunt slechts in 200 mensen te mobiliseren op hun betoging. Ook het Vlaams Blok is wat mobilisatiekracht betreft relatief klein. Weinig mensen zijn georganiseerd in het Vlaams Blok. Dit is één van de grootste problemen van deze Vlaamse neofascistische partij.
Naar buiten toe heeft het Vlaams Blok het imago van de ideale schoonzoonpartij: deftig, maar ook niet op de mond gevallen. Intern bereiden deze ideale schoonzonen het moment voor waarop ze sociale strijd kunnen breken. Het grootste gevaar voor het Vlaams Blok is de mogelijkheid dat de arbeidersklasse weer in beweging komt. In Nederland, Duitsland, Frankrijk zorgen stakingen en betogingen voor werk, tegen sociale afbraak, voor meer solidariteit onder de bevolking, ook tussen de verschillende culturen in die bevolking. Ook de leiding van het Vlaams Blok bereidt het moment voor waarop op gewelddadige wijze de arbeidersklasse in beweging kan worden neergeslagen. Dat is ook de voorwaarde waarop ze hun reële programma kunnen doorvoeren. In die zin spelen gewelddadige groepen zoals het NSV een belangrijke rol. Om dit te verwezenlijken heb je getrainde leden nodig die leiding kunnen geven. De NSV speelt een belangrijke rol in de opbouw van die kaders. Hun grote probleem is dat door de systematische tegencampagnes ze moeilijk leden kunnen werven. Telkens ze op de universiteit komen zijn er tegenacties, telkens een aanvraag tot erkenning wordt ingediend, wordt die geweigerd. De opbouw van een fascistische gewelddadige organisatie wordt moeilijk wanneer je geen toegang krijgt tot de studentenwereld, wanneer je constant de hete adem van de rest van de studenten in je nek voelt en wanneer je betoging omsingeld wordt door de anti-fascistische tegenbetoging. Ook fascisten hebben een moraal die in hun schoenen kan zakken. Het geweld van de NSV is niet toevallig. Vele van de aanwezigen op hun betoging zijn ook actief in obscure neo-nazi groepen als Combat 18 en Blood and Honour, waarvan de 18 staat voor de initialen van Adolf Hitler. Hier wordt ook aan gevechtstraining gedaan, niet in eerste instantie om linkse jongeren aan te vallen, maar om later linkse vakbonden, stakingen, betogingen neer te slaan. Het aanvallen van linkse jongeren, migranten, lastigvallen van vrouwen, is in die zin slechts wat training. De NSV-betoging eindigt dit jaar wellicht aan de Overpoort. Dit betekent dat daarna enkele tientallen fascisten de uitgaansbuurt zullen intrekken. Dit zal resulteren in geweld tegen iedereen die er anders uitziet, of niet akkoord is met hun politieke ideeën. Op dat moment hoop ik dat u niet ver weg multicultureel aan het feesten bent, maar mee geweld tegen migranten en andersdenkenden probeert te voorkomen.
“We moeten de NSV tegenhouden, dat kunnen we niet via een betoging, maar enkel via directe actie en confrontatie. Als we nu eens in het geheim afspraken in de studentenbuurt en een barricade opwerpen, pas dan kunnen we de fascisten stoppen!”
De Anti-NSV betoging heeft twee doelstellingen: aan de Vlaams Blok-kiezer duidelijk maken dat zijn problemen de problemen zijn van een meerderheid, ook migranten, van de bevolking. Dat noch het Vlaams Blok noch de traditionele partijen die problemen zullen oplossen. Integendeel, er is nood aan een actieve linkse oppositie tegen het rechtse beleid. De tweede doelstelling is verhinderen dat een fascistische gewelddadige organisatie zich kan opbouwen, de studentenbuurt kan intrekken en geweld gebruikt.
Een geheime directe actie van de antifascisten is meestal een idee dat bij de anarchistische beweging leeft. Via dit soort acties zullen we duidelijk niet de Vlaams Blokstemmer bereiken. Integendeel, hij zal beelden zien van groepjes linkse gemaskerde jongeren die de straat in vuur en vlam zetten, wat verder enkele brave Vlaamse Leeuwen die willen betogen. Hij zal slogans horen als: “Vuile racisten, we komen je halen”, “IA, IA IA, viva l’anarchia”. Hij ziet beelden van het waterkanon en hoort later dat 50 antifascisten zijn gearresteerd. Met dit soort actie bereik je, net als bij het multicultureel feest, dus enkel de reeds overtuigden. Dit is ook wat de kwaal van een groot deel van de linkerzijde: telkens in dezelfde pot blijven roeren.
Kan je de NSV stoppen door geheime directe actie, zonder te betogen? Neen. Wie denkt dat zijn sterkste wapen zijn lichaam of molotov-cocktail is, onderschat het wapen van de tong en hersens. De Anti-NSV betoging gaat immers gepaard met een intense campagne en discussie. Niet enkel Blokbuster en Actief Linkse Studenten stijgen dan qua actief ledenaantal, ook het politiek bewustzijn rond het Vlaams Blok onder de studenten neemt toe. Het is om die reden dat de tegenbetoging telkens tussen de 700 à 1000 mensen op de been brengt. In die gevallen is het mogelijk om op vreedzame wijze, gewoon door onze politieke ideeën en numerieke sterkte het NSV een fysieke halt toe te roepen. Zo wordt in veel gevallen de NSV-betoging door de tegenbetoging omsingeld en is geweld geen optie. Het rest de NSV dan enkel op hun bussen te stappen en begeleid door de politie af te druipen.
Onder de linkerzijde woedt reeds een tijdje een discussie over directe actie. De hele discussie wordt geconcentreerd op de actiemethode zelf: op welke manier kunnen wij met onze beperkte groep de politie te slim af zijn? Wij zijn er van overtuigd dat de kracht van elke actie in haar al dan niet massaal karakter ligt. Voor ons is dit dan ook het vertrekpunt. Daarnaast is er nog een belangrijke factor in de discussie, nl. Het programma waarmee je actie voert. Via je programma moet je in staat zijn andere lagen dan jezelf in de maatschappij in actie te krijgen. Zo kan je via massa-actie, gebaseerd op een politiek programma, een campagne effectief winnen. Dit standpunt geldt evengoed voor acties zoals Bomspotting, acties rond dierenrechten, acties tegen de aanvallen op werklozen, enz. Dit brengt ons bij de discussie over ons programma, het belangrijkste element in de campagne naar de Anti-NSV betoging.
