VB-voorzitter Van Grieken neemt de verdediging van Schild&Vrienden op zich. Dat is niet nieuw: eerder haalde hij Van Langenhove naar het parlement. Eén van de acht andere vervolgde militanten van die bende werkt voor de partij in het Europees parlement. Nog een andere schreef in het partijblad over zijn bezoek met Van Langenhove en Europees Parlementslid Vandendriessche aan Turkije. Minstens twee andere van de negen S&V-aanhangers die binnenkort voor de raadkamer verschijnen, zijn lokale bestuursleden van het Vlaams Belang. Een meerderheid van die negen is dus actief betrokken bij de partij van Van Grieken. Dat hij zijn vrienden verdedigt, is niet vreemd.
Artikel vanop blokbuster.be
Wel opmerkelijk in zijn verdediging van Schild&Vrienden is dat Van Grieken het aandurft om het argument van vrouwenrechten uit te spelen. Dat is straf bij de verdediging van een jongensclub die in berichten op Discord bijna evenveel seksisme als racisme bracht. Onderzoek van de 60.000 berichten gaf aan dat minstens 20% ervan racistisch was en 15% seksistisch. De bekende uitspraak van het personeelslid van het Vlaams Belang in het Europees Parlement dat ‘dikke wijven ranzig’ zijn, was dus geen eenmalige uitschuiver. Dezelfde man schreef ook nog: “Als je als jonge vrouw overgewicht hebt, plaats je jezelf buiten de samenleving. We eisen als samenleving immers niet veel van vrouwen: een goede moeder zijn en zichzelf verzorgen, er goed uit zien. Mannen worden terecht hogere standaarden opgelegd, enkel zo gaan we vooruit.” Van Langenhove zelf gebruikte op sociale media minstens één fake account, zogenaamd een persoon met zwarte huidskleur. Hij plaatste met dat account walgelijke seksistische opmerkingen.
Toen het Gentse KVHV, dezelfde club van waaruit Van Langenhove en zijn schildervrienden voortkomen, een seksistische lezing met Jeff Hoeyberghs aankondigde, raakte VB-parlementslid Filip Brusselmans helemaal opgewonden: “Ik hoop oprecht dat de plenaire snel gedaan is, zodat ik kan meegenieten. Leuke lezing.” Dat schreef hij onder de aankondiging met een quote van Hoeyberghs die geen twijfel liet bestaan over wat hij zou vertellen: “Dames zouden beter hun vrouwelijkheid uitspelen om positieve dingen te doen, zoals hun mannen tevredenstellen.”
Toen er nog minder aandachtig naar de standpunten van het Vlaams Blok werd gekeken, waren regelmatig dergelijke uitspraken in partijpublicaties. Eind jaren 1980 bijvoorbeeld schreef het VB Kaderblad dat de vrouwenbeweging vooral bestaat uit vrouwen “die hun vrouwelijkheid blijkbaar beu zijn of er zich voor schamen.” De vrouwenbeweging werd omschreven als “steeds dezelfde lesbische trutten.” Tot het midden van de jaren 1980 verdedigde het Vlaams Belang expliciet de stelling dat de belangrijkste taak van vrouwen bestond uit het baren en opvoeden van kinderen.
Het is bijzonder hypocriet als VB-voorzitter Van Grieken de terechte bezorgdheid van vrouwen over veiligheid aangrijpt om zijn seksistische partijgenoten te verdedigen. Hij minimaliseert bovendien het geweld van Schild&Vrienden door het te beperken tot pepperspray, alsof de beelden van Van Langenhove met een geweer nooit gemaakt zijn en alsof S&V nooit deelnam aan militaire trainingskampen. Als Van Grieken het ernstig meent met de bestrijding van geweld tegen vrouwen, dan zou hij beter beginnen met de seksistische propaganda in eigen rangen aan te pakken. Het enorme probleem van seksistisch geweld misbruiken om gore seksisten te verdedigen, doet de hypocrisie-curve bij het Vlaams Belang helemaal door het plafond gaan.
