Artikel uit het februarinummer van De Linkse Socialist
De afgelopen maanden werden gekenmerkt door snelle veranderingen en machtige protestbewegingen. Daarin namen jongeren vaak het voortouw, maar het ongenoegen raakt alle lagen van de werkende bevolking. Er waren machtige bewegingen die zelfs brutale dictators zoals Ben Ali in Tunesië ten val brachten. In Europa waren er grote jongerenprotesten tegen de aanvallen op het onderwijs en de ondermijning van onze toekomst. Er waren bewegingen in Griekenland, Frankrijk, Italië, Ierland, Groot-Brittannië, Tunesië, Algerije, Egypte,…
Het kapitalisme heeft een meerderheid van de bevolking geen toekomst aan te bieden. Steeds meer jongeren staat werkloosheid en miserie te wachten. Dat maakt van verzet een noodzaak. Decennialang werd ons gezegd dat er geen alternatief mogelijk was op het huidige systeem, maar nu blijkt dat kapitalisme zelf niet te werken.
Ook in ons land zullen er bewegingen ontstaan. Het ongenoegen is niet beperkter of anders dan in de ons omringende landen. Wie een jaar geleden had gesproken over een Britse studentenbeweging, maakte kans om voor gek verklaard te worden. Maar intussen zijn er wel verschillende betogingen met tienduizenden aanwezigen geweest. Ook in Nederland waren er al grote jongerenbetogingen. Ons land zal op een bepaald ogenblik volgen.
Het zal daarbij niet volstaan om kwaad te zijn en op straat te komen. We moeten onze strijd organiseren en bewapenen met een politiek programma van fundamentele verandering. De verandering zal niet van het establishment komen, we zullen het ook niet afdwingen via televisiespelletjes of door er een Facebookgroep voor op te zetten. We moeten ons in de reële wereld organiseren met diegenen die in staat zijn om het hele raderwerk tot stilstand te brengen: de arbeiders en hun gezinnen. Wij zijn het immers die van doorslaggevend belang zijn om het productieproces draaiende te houden.
Een alternatief op het kapitalisme moet vertrekken van de belangen van de meerderheid van de bevolking. Daartoe moeten we de sleutelsectoren van de economie zelf in handen nemen en onder arbeiderscontrole en -beheer plaatsen. Na decennia van neoliberale propaganda en euforie is het minder evident om over socialisme te praten. Nochtans maakt de kapitalistische crisis de noodzaak hiervan duidelijk.
Wij gaan deze discussie aan en willen dieper ingaan op socialistische antwoorden op de crisis van het kapitalisme. Dat doen we op het jaarlijkse weekend Socialisme, dit jaar op 12 en 13 maart. Dergelijke discussies zijn niet alleen interessant, ze zijn noodzakelijk om sterker te kunnen staan in bewegingen en protest. Het volstaat niet om te weten waartegen we zijn, we moeten ook een beeld hebben van wat het alternatief is.
> Socialisme 2011
