Geen bluf, maar strijd organiseren
Nooit eerder hebben de verkozen werknemersvertegenwoordigers een interprofessioneel akkoord zo massaal afgewezen. De actiekalender van het ABVV blijft ook na het “bemiddelingsvoorstel” behouden. Het ACLVB zal deelnemen aan de actiedag op 4 maart. En op 28 februari organiseert de LBC een militantenconcentratie in Brussel.
Op basis van de eerste officiële resultaten, verwachten analisten een winst van 17,14 miljard euro voor de Bel 20 bedrijven. Vergeleken bij 2009 is dat een toename met 37,4%. Een flink deel zal worden afgeroomd door dividenden en bonussen. Zelfs in het crisisjaar 2009 kenden de patroons van de Bel 20 bedrijven zich een gemiddeld bruto jaarloon toe van 2,27 miljoen euro, een stijging met 23% ten opzichte van 2008.
Het IPA voorziet voor de volgende twee jaar een loonmarge van nauwelijks 0,3% bovenop de gezondheidsindex (3,9%), minder dan de verwachte inflatie. En dat terwijl de bedrijven opnieuw goed boeren (zie kader). Geen wonder dat de vakbondsbasis het akkoord massaal afwees. Op socialisme.be wordt verwezen naar de blog van een LBC-militant. Die berekende dat in werkelijkheid ook de ACV basis het akkoord verwierp met 55,4%. Wellicht daarom wou Cortebeeck de pil vergulden door het IPA alsnog met de “hulp” van Leterme bij te sturen. Te weinig en te laat.
De loonmarge blijft. De studie over de index verdwijnt, maar de Nationale Bank zet de aanval volop in. In het bemiddelingsvoorstel worden de minimumlonen opgetrokken met 10 €. Zelfs dat mag de patroon niets kosten. De sociale zekerheid betaalt via lastenverlaging. Om de uitkeringen welvaartsvast te maken, weigert de regering het “geschenk” van de sociale partners. Die hadden 200 van 500 miljoen euro die de regering daarvoor begroot had “niet nodig”. Vertel dat maar eens aan wie moet leven van pensioenen, werkloosheid of invaliditeit.
De opzeg van arbeiders wordt wat sneller verlengd, 15% in plaats van 10% vanaf volgend jaar. De passage waarin dit vanaf 2016 tot 20% wordt opgetrokken, is verdwenen. De inkorting van de opzeg voor de lagere bedienden (-30.535 €) is geschrapt. De vermindering met zes procent voor de hogere bedienden tegen 2014 blijft, maar die met 10% tegen 2016 is verdwenen. De ontslagpremie van werknemers met een loon tot 61.071 € wordt twee weken vrijgesteld van belastingen. Alweer een maatregel die de patroon niets kost.
Geen bluf, maar organiseren!
We moesten lang wachten op de standpunten van de vakbondstop. De achterban raadplegen, laat staan democratisch laten beslissen, vergt tijd. De patroons en de regering hebben daar geen last van. Tegenover de traagheid aan de top, staat de snelheid waarmee verwacht wordt dat de basis reageert. Die moet op enkele dagen paraat staan en reageren op een akkoord waarover maandenlang in het geheim werd onderhandeld. Pamfletten om de achterban te informeren en te mobiliseren zijn zelden tijdig beschikbaar. Tot op het laatste moment weet de basis niet of het staken wordt of een mobilisatie voor militanten. Zelfs over 4 maart is nog onduidelijk wat de vakbondsleiding van plan is. Zetten we filtrerende piketten om de twijfelaars te overtuigen of blokkeren we alles?
In plaats van grootse aankondigingen, moet de vakbondsleiding tijdig duidelijke ordewoorden lanceren en de nodige hulpmiddelen voorzien voor de delegees in de bedrijven, anders krijgen we gepruts zoals de voorbije week. De meerderheid van de werknemers sprak zich uit tegen het IPA. De enige manier om die meerderheid te breken, is door ons te verdelen: arbeiders tegen bedienden, Vlamingen tegen Franstalige, jongeren tegen ouderen. We hebben er geen behoefte aan ons ook nog eens te laten verdelen onder syndicalisten. Een goed actieplan, maximale betrokkenheid van de basis en een open houding naar diegenen die zich door hun vakbondsleiding in de steek gelaten voelen, kan de krachtsverhoudingen in het voordeel van de werknemers doen kantelen.
Voor de patroons en de politici is dit IPA geen eindpunt. Als ze hiermee weg komen, kunnen we ons verwachten aan een algemene aanval op de index, de pensioenen en alles wat de levens- en werkomstandigheden van de werknemers en hun gezinnen draaglijk maakt. De Linkse Socialistische Partij staat voor:
- Vrije loonsonderhandelingen in de sectoren en bedrijven
- Wegwerken van discriminatie tussen arbeiders en bediendenstatuut zonder dat het statuut van de bedienden ondergraven wordt
- Handen af van de index
- Behoud van alle systemen van brugpensioen
Voorts komt LSP op voor gezamenlijke strijd van de Waalse, Vlaamse en Brusselse arbeiders:
- Tegen elke vorm van arbeidsduurverlenging, 32-urenweek nu, zonder loonverlies en met vervangende tewerkstelling
- Volwaardige contracten aan degelijke lonen voor iedereen.
- Een minimumloon van 1500 euro netto.
- Welvaartsvastheid van alle uitkeringen.
- Stop de fiscale geschenken aan het patronaat. Afschaffing van de notionele interest en van het bankgeheim.
- Nationalisatie onder arbeiderscontrole en zelfbeheer van de financiële sector.
- Voor een socialistische maatschappij waarin geproduceerd wordt naar de behoeften van allen, niet naar de winsten van enkelen.
