Het personeel van verschillende vestigingen van Colruyt in Franstalig België legde vorige week het werk neer. Deze week zijn er nog acties voorzien. De reden voor deze stakingsgolf: de weigering van de directie om de zogenaamde corona-akkoorden te verlengen. Die akkoorden voorzagen in een verhoging van de maaltijdcheques, bijkomende pauzes en loopbaanmaatregelen vanaf 45 jaar.
Door Simon (Luik)
Midden deze tweede golf blijkt dat de essentiële werkenden die eerder tot helden werden uitgeroepen, in de praktijk zelfs geen beperkte waardering van hun bazen krijgen. Nochtans gaan de winsten van de groter retailers er fors op vooruit.
De aandeelhouders blijven grote dividenden opstrijken. De familie-Colruyt is de vijfde rijkste van ons land. Het personeel in de winkels daarentegen moet actie voeren voor slechts een beperkte compensatie voor de dagelijkse risico’s.
Het personeel van Colruyt eist naast de verlenging van de compensaties ook het versterken van de gezondheidsmaatregelen omdat het toenemende aantal besmettingen ook in de winkels merkbaar is.
Zoals we al vaak zagen sinds het begin van de gezondheidscrisis aarzelen de managers in zowel de private als de publieke sector om hun verantwoordelijkheden op te nemen en de nodige maatregelen te nemen om de verspreiding van het virus te beperken. Dit is zo in de scholen, in de bedrijven, in de winkels … Vaak is er druk van de arbeidersbeweging nodig om maatregelen af te dwingen.
De staking bij AB InBev enkele weken geleden was daar een voorbeeld van. Het personeel van Colruyt stapt in dezelfde voetsporen. Dat is terecht: enkel een krachtsverhouding zal ons in staat stellen om onze gezondheid centraal te stellen in plaats van hun winstbejag!
