Het Oostendse stadsbestuur onder leiding van burgemeester Tommelein (VLD) tolereerde een extreemrechtse mars op 30 augustus. Wie tegen extreemrechts wil protesteren, kan niet op zo’n behandeling rekenen. De geplande betoging van ‘Oostende tegen racisme’ komend weekend is volledig verboden en er werd gedreigd met boetes. Zelfs een mensenketting kreeg geen toelating, terwijl dit toch bij uitstek een actie is waarmee afstandsregels kunnen gegarandeerd worden.
Artikel vanop blokbuster.be
De corona-maatregelen worden als excuus gebruikt om sociaal protest de kop in te drukken. Terwijl het in Oostende bijzonder druk kan zijn in de centrale winkelstraten en er tijdens de hittegolf nog onwaarschijnlijke drukte aan het station was, is een actie die zelf de sociale afstand regelt niet toegelaten. Het heeft niets met corona te maken, maar alles met de wil van het stadsbestuur om geen protest toe te laten.
Moesten de coronamaatregelen de echte bekommernis geweest zijn, dan was er van het tolereren van het extreemrechtse protest op 30 augustus geen sprake geweest. Op die haatmars werden afstandsmaatregelen overboord gegooid en waren er heel wat mensen zonder mondmasker. Voor alle duidelijkheid: ook die actie had geen toelating. Nu beslisten de organisatoren van de ‘mars voor democratie’ echter om geen verboden actie te houden, zeker na de dreiging van boetes waarvan er bij de extreemrechtse optocht geen sprake was.
Het is opmerkelijk dat de autoriteiten beslissen dat geen enkele collectieve uiting van protest, ook niet tegen het beleid van die autoriteiten, mogelijk is op straat. Zoiets doet eerder denken aan dictatoriale regimes. Het liberalisme van Bart Tommelein is blijkbaar iets voor shows op radio en televisie, maar niet voor het aanvaarden van protest in eigen stad.
Antifascisten mogen zich niet neerleggen bij pogingen om ons recht op protest te muilkorven. Indien overleg met de ordediensten over protest enkel leidt tot verbodsmaatregelen, waarom zouden we dan nog overleg plegen? Misschien moeten we in het vervolg onze acties gewoon aankondigen en gebruik maken van ons grondwettelijk recht op collectief protest, los van wat de autoriteiten daarvan denken. Dat is hoe onze voorouders democratische rechten hebben afgedwongen. Helaas moeten we vaststellen dat er vandaag opnieuw strijd nodig is voor het basisrecht van collectief protest.
