Tegen 4 mei zouden we allemaal een gratis mondmasker gekregen hebben. Dat was de deadline die de federale regering zichzelf had gesteld. Zoals iedereen gemerkt heeft, werd deze deadline niet gehaald. Ondanks het feit dat er ondertussen vijf ministers verantwoordelijk zijn voor mondmaskers, leidt het gebrek aan planning tot chaos.
De mondmaskers zijn verplicht in bedrijven waar onvoldoende afstand kan gehouden worden en op het openbaar vervoer. Ook elders wordt het dragen ervan aanbevolen. Maar de gratis exemplaren laten op zich wachten, in enkele gemeenten zorgde het lokaal bestuur ervoor maar dat is zeker niet overal het geval. Minister Geens merkte op: “Een nationale productie op die korte termijn uitrollen, die voldoende mondmaskers voorziet voor iedereen, is niet mogelijk.” Daarom werd met een aanbesteding gewerkt. Ondertussen werd de bevolking aangemoedigd om zelf mondmaskers te naaien.
Op 12 maart gingen de woonzorgcentra op slot en werden de eerste maatregelen aangekondigd. Toch duurde het tot eind april vooraleer beslist werd om iedereen van mondmaskers te voorzien. Waarom is er zo lang gewacht? Er wordt verklaard dat er onvoldoende productiemogelijkheden in ons land zijn, maar er zijn ondertussen wel private initiatieven. Zo kondigde Ontex aan dat het in Eeklo vanaf september een jaarlijkse productie van 80 miljoen chirurgische mondmaskers kan opstarten. Waarom wordt het initiatief aan private bedrijven overgelaten? Er zijn maatregelen om zorgpersoneel op te vorderen, maar het opvorderen van productielijnen voor beschermingsmateriaal is blijkbaar niet mogelijk?
Het is overigens opmerkelijk dat supermarkten mondmaskers mogen verkopen op een ogenblik dat er zelfs onder het zorgpersoneel nog tekorten zijn. Volgens de regering zijn er voldoende mondmaskers onderweg om de commerciële verkoop toe te laten. Voor het zorgpersoneel dat op zijn tandvlees zit, is dit nogmaals een slag in het gezicht: blijkbaar zijn er nog voorraden chirurgische mondmaskers voorhanden in ons land, maar de regering eist die niet op om ingezet te worden in de zorg. In plaats van de maskers op te eisen, gaf de regering toe aan de chantage van de commerciële spelers.
Een aanpak die vertrekt van commerciële belangen om onze gezondheid te beschermen faalt. Het zorgt voor een gebrek aan planning omdat een planmatige aanpak botst met winstbelangen. Gebrek aan bescherming vergroot het gevaar van een tweede golf van besmettingen en nieuwe lockdowns. Hetzelfde probleem stelt zich rond de ontwikkeling van een vaccin: in plaats van alle beschikbare kennis te delen, is er een concurrentieslag onder de farmabedrijven om als eerste met een vaccin op de markt te komen. Dit vertraagt de ontwikkeling en door het initiatief in private handen te laten, kunnen er nadien ook problemen komen om het vaccin snel onder de volledige bevolking verdeeld te krijgen.
De lijdensweg van de mondmaskers toont het falen van dit systeem. Eis de nodige productielijnen op om een planmatige aanpak van bescherming en gezondheid mogelijk te maken!
