VS: campagne voor een huurstaking in opbouw

Verslag vanuit de VS door Rob Rooke (Socialist Alternative)

De huidige ineenstorting van de Amerikaanse economie in het kielzog van COVID-19 heeft het leven van de arbeidersklasse in beroering gebracht. De angst voor het virus wordt nog versterkt door de economische zorgen: hoe de huur te betalen, hoe ervoor zorgen dat er brood op tafel komt en hoe toegang tot gezondheidszorg behouden.

Sommige supermarkten zijn nog steeds leeg, terwijl bijna alle prijzen schijnen te schommelen. In de loop van april raakte het geld voor miljoenen mensen op. Lange rijen bij voedselbanken doen denken aan de Grote Depressie. In Santa Rosa, Californië, verdeelde de Empire Food Bank voordien 650 maaltijden per dag uit. Nu zijn dat er al 120.000 per dag, en dit aantal zal naar verwachting nogmaals verdubbelen. Miljoenen arbeiders moeten voor het eerst in hun leven naar voedselbanken.

In deze context hebben de oproepen voor een huurstaking op 1 mei en daarna steun gekregen. Zo’n drie miljoen mensen hebben de petitie RentStrike2020 ondertekend, en vele duizenden hebben zich aangesloten bij pagina’s op Facebook voor huurstakingen. De mensen maken afwegingen welke uitgaven ze nog kunnen doen en hoe ze tijd kunnen rekken tot ze de beloofde 1200 dollar van overheid krijgen. De gouverneur van Californië, Newsom, stelde midden april dat “sociale normaliteit nog maanden weg is.”

In veel staten kwamen er al snel maatregelen om de lasten van huur en hypotheken te verlichten. Maar voor veel anderen blijft de onzekerheid. Er dreigen potentieel miljoenen uithuiszettingen. De meeste staten hebben een tijdelijk verbod op uithuiszettingen ingevoerd. Sommige van die verboden zijn maanden van toepassing, andere zijn van kortere duur. Een aantal steden laat huurders toe om later te betalen als ze bewijzen dat ze het virus hebben gehad. Van die huurders wordt verwacht dat ze later hun verschuldigde huur terugbetalen. Deze schuld komt bovenop de berg aan schulden zoals studieschulden, zorgschulden, autokrediet en andere schulden. Het feit dat 44% van de werkenden minder dan 18.000 dollar per jaar verdient, maakt dat dit een economisch onbeheersbare situatie is.

Huurstaking in voorbereiding

In heel de VS nemen huurders de situatie zelf in handen. Van Los Angeles tot Boston organiseren ze zich online, via de telefoon of Zoom-gesprekken, waarbij ze veilig uit hun isolement breken. In steden worden Facebook-groepen opgezet om huurders te verenigen en aan te moedigen om anderen te bereiken via pamfletten, affiches en sociale media.

In april was ongeveer een derde van de huurders van appartementen niet in staat om huur te betalen en duizenden winkels, hotels en fastfoodketens betaalden ook geen huur. Mogelijk zal hier wat verandering in komen als huurders de 600 dollar extra premie op hun uitkering ontvangen. Maar veel werkenden, onder meer die zonder papieren, zullen geen financiële hulp krijgen.

Rent Strike 2020 is een campagne die gebaseerd is op organiseren. De campagne pleit er niet voor dat iedereen gewoon stopt met het betalen van huur. In plaats daarvan gaat het er bij deze beweging om dat mensen zich samen organiseren en collectieve actie ondernemen ter verdediging van hun huis. Huurders komen al collectief in actie om de huurprijzen te verlagen. Dit is geen plan voor het uitstellen van de huurbetalingen, zoals veel verhuurders van bedrijven dat doen, waardoor alle huurders zich diep in de schulden steken. Rent Strike 2020 pleit ervoor dat huurders bij elkaar komen en de meerderheid in hun gebouw overtuigen om samen een aanzienlijke huurverlaging voor te stellen. Deze huurverlaging zou er één van 25% kunnen zijn of van 50%, naargelang van wat de huurders redelijk denken te kunnen betalen om te overleven. Voor degenen die niet kunnen veroorloven wat de meerderheid als een redelijke eis beschouwt, wordt voorgesteld dat slechts een symbolisch bedrag betaald wordt, waarbij dit opgenomen wordt in de onderhandelingen met de verhuurder. Geen enkele huurder mag tijdens deze COVID-ramp uit de boot vallen.

Huisvesting is een recht

Bij het bekijken van hun financiële situatie zullen huurders zich afvragen of ze hun volledige huur kunnen betalen, of ze de komende periode wel kunnen overleven. In de afgelopen maand hebben een recordaantal van 22 miljoen mensen een werkloosheidsuitkering aangevraagd. Verwacht wordt dat de werkloosheid tegen juni tot 47 miljoen werknemers zal stijgen en dat zo’n 35 miljoen mensen hun op de werkgever gebaseerde gezondheidszorg zullen verliezen. Terwijl voedsel, gezondheidszorg en nutsvoorzieningen kunnen worden afgesneden, hebben huurders één zekerheid: dat ze momenteel onder een dak wonen. Ze moeten niet verhuizen als ze de huur niet kunnen betalen. Het verbod op uithuiszettingen zal uiteindelijk worden opgeheven, maar het geeft de huurders een beetje tijd om zich te organiseren.

Als huurders zich beginnen te organiseren, zullen ze de huur nooit meer op dezelfde manier zien. Huurders zullen hun verhuurders gaan googelen, uitzoeken hoeveel gebouwen zij bezitten en in sommige gevallen kunnen achterhalen hoeveel geld de verhuurders eraan verdienen. De grootste huisbaas, Mid America Apartment Communities, bezit bijna 100.000 wooneenheden en maakte in 2019 $973 miljoen winst. De huurders zullen ook vragen waarom ze in sommige gevallen de helft van hun loon hebben betaald aan een verhuurder die het geld niet nodig heeft. Zeer weinig of geen verhuurders zijn tijdens deze crisis op bezoek geweest bij voedselbanken. Miljoenen huurders wel.

Politieke actie voor hulp aan huurders

De eis van Rent Strike 2020 om de betaling van de huur te bevriezen zonder straf voor wie laat betaalt en zonder opgebouwde schuld, naast een bevriezing van de hypotheekbetalingen, is de onmiddellijke politieke oplossing die door deze crisis wordt gesteld. Als het recht op een werkloosheidsuitkering niet echt veralgemeend wordt, zullen er veel individuen en gezinnen uit de boot vallen. Deze beweging is een strijd om te voorkomen dat huurders worden gestraft voor dit Coronavirus. Wij zijn ook voorstander van federale steun voor kleine verhuurders die kunnen bewijzen dat ze voor hun basisinkomen afhankelijk zijn van deze huurprijzen.

In de zomer en tot in de herfst zullen er veel gevechten zijn om de mensen gehuisvest te houden. Dit zal een prioriteit zijn. Een beweging “Can’t Leave! Won’t Leave” zou brede sympathie opwekken onder al diegenen wiens leven overhoop gegooid is door de slechte reactie van het establishment op de Covid-19 dreiging. Als de verboden op uithuiszettingen afgebouwd worden, kunnen massale campagnes tegen uithuiszettingen, zowel aan de rechtbank als aan de huizen waar mensen uit dreigen gezet te worden, een brede steun krijgen in de gemeenschap.

Naarmate de crisis zich ontvouwt, zullen de eisen van de huurstakingsbeweging zich waarschijnlijk aanpassen aan bredere eisen voor totale kwijtschelding van huurschulden, voor het schrappen van uithuiszettingen in het Corona-tijdperk uit de verslagen van de huurders (die latere toegang tot huur bemoeilijken), en voor een bredere invraagstelling van de wijze waarop huisvesting in de VS is georganiseerd.

Bredere doelstellingen voor de beweging

De campagne van Bernie Sanders wees in 2016 en opnieuw in 2020, op de verantwoordelijkheid miljardairklasse en hun dominantie van de politiek voor de enorme ongelijkheid in de samenleving. Sanders populariseerde het idee dat politici geen giften van grote bedrijven mogen aannemen, dat we algemeen toegankelijke gezondheidszorg nodig hebben en dat de studieschulden moet worden kwijtgescholden. In Californië won Sanders in de gebieden met de meeste huurders. Hij pleitte voor een nationale huurwetgeving. De miljoenen vrijwilligers voor de campagne van Sanders zouden een groot verschil kunnen maken in de strijd rond de huurstakingen. Daarvoor zou het nodig zijn om mensen te organiseren in een nieuwe groep, los van Bernie’s campagne en onafhankelijk van de Democratische Partij. Zo’n nieuwe groep zou moeten worden gevormd rond het programma van Bernie en zou de basis kunnen vormen voor een nieuwe arbeiderspartij die onafhankelijk is van het geld van de grote bedrijven.

De huurder-activisten zouden naar ons verleden moeten kijken om te leren van succesvolle huurstakingen van Buenos Aires tot Soweto en Glasgow. In 1964 dwongen huurders uit Harlem de burgemeester van New York om achter particuliere huisbazen aan te gaan die decennialang gebouwen hadden laten vervallen in de sloppenwijken. In Toronto dwongen twee meer recente huurstakingen verhuurders tot lagere huurprijzen. In de huidige situatie gaat het er niet alleen om als men zich een verhoging van de huurprijzen kan veroorloven, maar voor velen gaat het erom of men überhaupt huur kan betalen.

De $600 die in de Corona Recovery Act is opgenomen, zal een enorm verschil maken voor de gezinnen en individuen die daarvoor in aanmerking komen. Maar het zal slechts een paar maanden duren. De verhuurders maken zich nu al op om onze cheques in handen te krijgen. Huurders moeten zich organiseren. Ze moeten plannen maken voor een langdurige strijd de komende maanden. Afdankingen door besparingen van lokale en staatsoverheden zijn al begonnen. Veel winkels, hotels en restaurants zullen misschien nooit meer heropenen. We kunnen ons de oude huurprijzen niet veroorloven. We kunnen ons geen systeem veroorloven dat winst boven de gezondheid en het welzijn van mensen stelt. We hebben een socialistische toekomst nodig.

 

[button link=”https://www.facebook.com/events/252465122812852/” type=”big” color=”red”] => Op onze 1 mei meeting spreekt Elan Axelbank van Socialist Alternative in de VS onder meer over de campagne voor een huurstaking. [/button]

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie