De Covid-19 pandemie leidt tot forse aanvallen op democratische rechten. In januari werden de maatregelen van het autoritaire Chinese regime door heel wat commentatoren aangeprezen, ook al was dat regime net verantwoordelijk voor de verspreiding van de pandemie. Toen het virus Europa bereikt had, riepen verschillende regeringen op tot een ‘heilige unie’ achter een sterke regering om de gezondheidscrisis aan te pakken. Er werd zelfs oorlogsretoriek bovengehaald.
Door Jeremy (Namen)
Deze retoriek moest vooral verbergen dat de regeringen zowel inzake voorbereiding als beheer van de crisis tekortschoten. Er wordt meteen ook van de situatie gebruik gemaakt om een besparingsoffensief voor te bereiden. De Franse regering kwam met noodmaatregelen op maat van de bazen: een deel van het betaald verlof en de 35-urige werkweek liggen onder vuur. De oorlogsretoriek wordt gebruikt om elke poging tot protest in het beste geval als ongepast af te doen. Ook repressie wordt opgevoerd: dat is bijzonder sterk het geval in de neokoloniale wereld, maar ook in Europa en de VS waar vooral in arme wijken hardhandig wordt opgetreden.
Populistische en autoritaire figuren ontkenden wereldwijd lange tijd de ernst van de situatie. Trump had het over dat ‘Chinese virus’, Johnson weigerde maatregelen te nemen en Bolsonaro maakte het zo bont dat zelfs Twitter zijn oproepen om vooral wel buiten te komen van het internet gooide. Ondertussen telt de VS officieel meer dan 15.000 doden. Na het negeren van de aanbevelingen van de Wereldgezondheidsorganisatie, wees Trump met beschuldigende vinger naar die instantie. Eerder zette Trump een wetenschappelijk onderzoeksprogramma naar virussen stop. Nu besloot hij niet langer financieel bij te dragen aan de Wereldgezondheidsorganisatie.
Democratie van de werkende klasse is geen hindernis, maar net een oplossing voor de crisis. Het zijn werkenden die weten welke productie essentieel is en het zijn werkenden die alles doen draaien. Zij hebben bescherming afgedwongen en weten best wat nodig is. In plaats van democratie als een obstakel te zien in de aanpak van de pandemie, moet deze net uitgebreid worden zodat de werkenden en de gemeenschap ook kunnen beslissen over wat en hoe er wordt geproduceerd en hoe de distributie verloopt.
