Protesten in provincie Hubei tonen donkere realiteit van de strijd tegen de pandemie
Op 8 april eindigde de 76 dagen durende lockdown van de metropool Wuhan (11 miljoen inwoners). Soortgelijke COVID-19 lockdowns in de rest van de provincie Hubei, waar Wuhan de provinciehoofdstad is, eindigden twee weken eerder. Op het hoogtepunt van de uitbraak van het coronavirus in China zaten 760 miljoen mensen – ongeveer de helft van de bevolking – onder een of andere vorm van lockdown.
Verslag door Zhou Yi en Chinaworker.info
De Chinese staatsmedia en propagandamachines hebben de heldenmoed van het volk van Wuhan en vooral het medisch personeel in de frontlinie geprezen. Ze deden dit vooral voor nationalistische doeleinden, om een “verenigde” inspanning van “het hele Chinese volk” tegen het virus te propageren.
Deze propaganda is bedoeld om het gezag van de dictatuur van Xi Jinping en het CCP-regime te versterken en de aandacht af te leiden van de vele misstappen en blunders in januari, waarbij verslagen van artsen werden genegeerd en actief werden onderdrukt en alle discussies over de nieuwe “SARS-achtige” ziekte in Wuhan werden gecensureerd. De officiële doofpotaffaire omvatte het toestaan van een banket dat werd bijgewoond door 40.000 families, met een nationalistisch pro-CCP thema, in het district Baibuting van Wuhan op 18 januari. Dit was slechts twee dagen voordat Beijing een nationale noodtoestand afkondigde en vijf dagen voordat de lockdown werd opgelegd aan de provincie Hubei. Het district Baibuting zou later bekend staan voor zijn “koortsgebouwen”, met een van de hoogste besmettingspercentages van de stad.
Het ware verhaal van Wuhan en Hubei komt niet tot uiting in de triomfantelijke propaganda van de CCP. Het is een verhaal van immens menselijk lijden, acute tekorten aan essentiële medische voorraden, gemanipuleerde statistieken die de werkelijke omvang van de infecties en sterfgevallen onderschatten, en woekerwinsten op voedsel en medische voorraden door particuliere bedrijven en de lokale agentschappen van de CCP-staat. Officieel zijn er in Wuhan 2.535 mensen gestorven aan COVID-19, maar onafhankelijke experts in Hongkong en in het buitenland zijn van mening dat het werkelijke cijfer tien keer zo hoog kan zijn.
“Het trauma dat de mensen in Wuhan hebben opgelopen is enorm, dat is zeker. Veel mensen die een medische behandeling zochten, ervaarden de ellende van het schreeuwen om hulp zonder deze te krijgen. Dat heeft velen wanhopig gemaakt. Degenen die stierven zijn weg, maar hun geliefden zijn nog steeds in de buurt, en ze hebben allemaal momenten van grote wanhoop meegemaakt,” schrijft Fang Fang, een bekende blogger die 76 dagen lang in Wuhan vast zat.
De officiële versie van de lockdown als een brutaal efficiënte operatie is ook vals. Alleen het reizen in en uit de stad werd beïnvloed door het eerste decreet op 23 januari. Er was enorme verwarring en een gebrek aan duidelijke informatie. De regering van Wuhan legde geen beperkingen op aan mensen die zich binnen de stad verplaatsten, inclusief verdachte patiënten, totdat op 2 februari meer gecentraliseerde quarantaineregels werden aangekondigd. Deze werden op 8 februari verder aangescherpt. De methoden die werden toegepast tijdens de daaropvolgende extreem strenge lockdown waren soms brutaal. Poorten en deuren van woongebouwen werden gebarricadeerd en in sommige gevallen zelfs aan elkaar gelast. Over sommige wegen werden loopgraven gegraven om ze onbegaanbaar te maken.
Caixin, een financiële website die meer ruimte krijgt van de CCP-censuur omdat ze niet door de massa’s wordt gelezen, beschreef de lockdown in Wuhan als “brutale natuurlijke selectie”. Caixin’s verslaggevers in Wuhan interviewden personeel in ziekenhuizen, wiens taak het was om te screenen en een onderscheid te maken tussen patiënten die in het ziekenhuis moesten worden opgenomen of naar huis werden gestuurd. Tijdens een interview op 27 januari in een ziekenhuis in het district Baofeng stelden de verslaggevers vast dat “er voor de 60 personeelsleden slechts één beschermend pak was en een beperkte voorraad van eenmalig te gebruiken mondmaskers. Dokter Yang Qinghong zei dat hij die dag 100 patiënten interviewde, waaronder meer dan 30 met koorts en twee met ernstige symptomen.”
Meer dan 3.000 zorgwerkers besmet
Duizenden medische professionals werden vanuit de rest van China gemobiliseerd naar Wuhan. Ook deze heldhaftige bijdrage is door de staatspropagandamachine tot het uiterste uitgemolken om de “voordelen” van een autoritair regime op te hemelen. Onder deze vrijwilligers waren er twee verpleegsters uit de provincie Guangdong die op 24 februari een oproep publiceerden in het Britse tijdschrift Lancet.
“De omstandigheden en de omgeving hier in Wuhan zijn moeilijker en extremer dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen,” schreven ze. Onder druk van de regering hebben de auteurs hun brief enkele dagen later ingetrokken.
De omstandigheden die beschreven zijn in de ziekenhuizen van Wuhan en Hubei, van acute tekorten, lange uren en uitputting, en in Wuhan alleen al meer dan 3.000 gezondheidswerkers die besmet zijn met COVID-19, kregen navolging in Italië, Spanje, Groot-Brittannië en de VS. Daar was er nochtans al veel langer een waarschuwing. Het versterkt het misdadige karakter van het gebrek aan voorbereiding. Het Chinese regime liet de censuur op volle toeren draaien om alle tekortkomingen onder de mat te vegen en de “overwinning” op de pandemie als internationaal model voor te stellen.
Artsen, waaronder Li Wenliang die op 7 februari stierf aan COVID-19, probeerden eind december 2019 aan de alarmbel te trekken, maar werden gearresteerd en tot zwijgen gebracht. Dokter Ai Fen, hoofd van de spoeddienst in het Centraal Ziekenhuis van Wuhan, is sinds 1 april vermist. Er wordt verondersteld dat hij ‘verdwenen’ is door de staatsveiligheid na een interview met Australische media. Ai was een van de eerste klokkenluiders die in december haar collega’s probeerde te waarschuwen voor het nieuwe coronavirus. Als deze waarschuwingen waren opgevolgd, hadden Wuhan, China en de hele wereld de catastrofale verspreiding van de pandemie vandaag sterker kunnen voorkomen.
“Fake! Nep! Het is allemaal nep!”
De afgelopen weken werden de omstandigheden tijdens de lockdown steeds ondraaglijker en zijn er verschillende protesten uitgebroken. Zoals Zhou Yi meldt:
In maart vonden verschillende protesten plaats in de provincie Hubei, het epicentrum van de COVID-19 pandemie, wat erop wijst dat er een enorme kloof bestaat tussen de realiteit en de “positieve energie”-propaganda van de Communistische Partij van China (CCP). De woede is met name gericht tegen woekerhandel door ambtenaren en lokale bedrijven die de ramp hebben uitgebuit. In omstandigheden van lockdown, waar het normale winkelen is opgeschort omdat de bewoners niet meer naar buiten mogen, is de voedseldistributie gecentraliseerd in handen van lokale buurtcomités, die de beheerscomités zijn van de woningcomplexen die bestaan uit vertegenwoordigers van het vastgoedbedrijf en de CCP.
Toen Sun Chunlan, de Chinese vicepremier, op 5 maart een bezoek bracht aan Kaiyuan Mansion in Wuhan, schreeuwden de bewoners die meer dan veertig dagen in hun huizen waren geïsoleerd: “Fake, nep! Het is allemaal nep!” De bewoners schreeuwden omdat het beeld van “voldoende aanbod en stabiele prijzen” dat op televisie te zien was, niet met de realiteit overeenstemde.
In werkelijkheid was de prijs van vlees dat door de woongemeenschap werd aangekocht 100 yuan per kilo, of vijf keer zoveel als op televisie werd gezegd. Andere buurtcomités bleken voedsel vervoerd te hebben in vuilniswagens, ambulances of andere voertuigen. Ondanks de beweringen dat alle voertuigen werden gedesinfecteerd, werd dit online in vraag gesteld.
Op 10 maart bracht Xi Jinping voor het eerst sinds de lockdown van 23 januari een bezoek aan Wuhan. Er was massale kritiek op het regime en zelfs op Xi persoonlijk, vanwege het wanbeheer van de crisis, vooral in de beginfase. Xi’s bezoek had twee doelen: de hele wereld, maar vooral de Chinese bevolking, laten zien dat de CCP het virus in zijn epicentrum had “verslagen”, maar ook om Xi’s slecht gedeukte imago op te krikken.
De massale persoonlijkheidscultus rond Xi portretteert hem als de “Volksleider”, een titel die voorheen alleen door Mao Zedong werd gevoerd. In Wuhan ontweek Xi over het algemeen ontmoetingen met het volk. Bij een bezoek aan een wooncomplex werd de bewoners verteld dat ze binnenshuis moesten blijven – uit angst dat er protesten zouden zijn zoals bij het bezoek van Sun Chunlan. De meeste andere evenementen tijdens Xi’s bezoek werden uitgevoerd door middel van videoconferentie, bijvoorbeeld met groepen eerstelijns gezondheidswerkers in het Huoshenshan Ziekenhuis. “Uiteindelijk ging hij naar Wuhan om videogesprekken te voeren,” was een opmerking op sociale media (een opmerking die overigens bijzonder snel verwijderd werd).
Speculatie op voedsel
Op 12 maart nam iemand met de familienaam Cheng uit Xiaogan, op 100 kilometer van Wuhan, contact op met een leverancier van verse groenten die lagere prijzen aanbood. Hij werd aan de politie doorgegeven door de lokale supermarkt en het beheer van zijn flatgebouw. De politie pakte Cheng op, wat de woede van de bewoners aanwakkerde. Ze kwamen met meer dan 100 mensen samen op het basketveld om te protesteren. Ze omsingelden politieauto’s en eisten zijn vrijlating. Ze eisten het ontslag van Lyu Deshan, de secretaris van het CCP-comité in de gemeenschap, en ook van de directeur van het comité van het flatgebouw. Beiden wonen overigens niet ter plaatse.
De officiële reactie op dit incident door de autoriteiten van Xiaogan minimaliseerde de kwestie van de dure groenten en vermeldde niet of Cheng effectief werd vrijgelaten of niet. Volgens de online commentaren was het voedsel tijdens de lockdown altijd bijzonder duur en van slechte kwaliteit. De lokale ambtenaren konden meer dan 1000 yuan per dag per persoon verdienen op basis van hun monopolie. De arrestatie van een ‘oproerkraaier’ was bedoeld als dreigement om de lucratieve zaken van de supermarkt en de lokale ambtenaren niet in gevaar te brengen.
Tijdens de periode van lockdown, van 23 januari tot 8 april, schoten de voedselprijzen omhoog en kon de kwaliteit niet worden gegarandeerd, wat aantoonde dat de lokale instanties van het CCP-regime door het monopoliseren van de bevoorrading en het verhogen van de prijzen van dagelijkse benodigdheden, de ramp uitbuitten en de winst voor ambtenaren en zakenmensen boven de behoeften van het volk plaatsten. Een echte socialistische samenleving zou dit nooit toestaan, omdat de arbeidersklasse de controle zou hebben, via democratische comités in elke woonwijk, op elke school en op elke werkplek, in plaats van de huidige heerschappij door een partijmachine die ongekozen bureaucraten en kapitalistische profiteurs bedient.
“Nul nieuwe gevallen”
Naar aanleiding van officiële gegevens over “nul nieuwe gevallen” in de provincie Hubei, werd de lockdown in steden in Hubei (met uitzondering van Wuhan) op 25 maart opgeheven. De inwoners van Hubei met een groene QR-code (groene code betekent gezond) werden echter nog steeds geconfronteerd met belemmeringen voor hun toegang tot andere provincies. Op 27 maart heeft de verkeerspolitie van Jiujiang een blokkade opgeworpen op de brug tussen de provincie Hubei en de provincie Jiangxi om de oversteek van voertuigen vanuit Hubei te stoppen.
Aanvankelijk was er een confrontatie tussen de politie van Jiujiang en die van Huangmei (een provincie in Huanggang, Hubei). Aan de kant van Jiangxi werd de oproerpolitie als back-up ingezet. Omdat er voortdurend mensen uit Hubei aankwamen, escaleerde de confrontatie. Kwaad over de discriminatie gingen de mensen uit Hubei de confrontatie met de politie van Jiangxi aan bij de Yangtze-brug. Enkele voertuigen van de politie werden omver gegooid, de blokkade werd doorbroken, en de mensen trokken naar het politiebureau van de brug om verontschuldigingen te eisen. De video van het incident werd snel gewist op sociale media.
Om een bonus van 100.000 yuan per persoon te krijgen en te reageren op de oproep van de centrale overheid om het werk en de productie te hervatten, hebben ambtenaren in elke provincie de omvang van de pandemie verborgen gehouden. Lokale autoriteiten die de werkelijke situatie kennen, zijn bang dat er een massale uitbraak zal plaatsvinden die uiteindelijk onmogelijk onder de mat kan geveegd worden.
Discriminatie van de bevolking uit Hubei
Het maakt dat autoriteiten van andere delen van China nog steeds “voorzorgsmaatregelen” nemen tegen inwoners van Hubei, ook al zijn de maatregelen daar afgebouwd. We zien dit ook door de aanscherping van de controles in Peking en het verbod voor mensen op zakenreis of familiebezoek in Hubei om terug te keren naar Peking.
Dit soort ‘regionalisme’ gaat in tegen de propaganda van de centrale regering en de staatsmedia over een verenigde ‘volksoorlog’ tegen de pandemie. Steeds meer mensen zijn dan ook sceptisch over de officiële berichtgeving.
De eisen van prijscontrole op dagelijkse benodigdheden en van transparantie van informatie, zullen onvermijdelijk botsen met het Chinese staatskapitalistische systeem waar de macht steeds meer gecentraliseerd wordt in handen van één persoon. Werkenden in heel China moeten het ‘regionalisme’ overwinnen door gemeenschappelijke organisaties op te zetten, in het bijzonder onafhankelijke en volledig democratische vakbonden. Dat is noodzakelijk om de dictatuur van de CCP omver te werpen en in de plaats daarvan te bouwen aan een democratisch socialistische samenleving waarin de productiemiddelen in publieke handen zijn en de economie onder democratische controle van de werkenden worden geplaatst.
