Met meer dan 5.476 doden in iets minder dan een maand en meer dan 60.000 mensen die officieel besmet zijn, is Italië na Iran het land dat het meest getroffen is door de corona-pandemie. Zaterdag stierven 793 mensen en zondag nogmaals 651. De cijfers van het aantal besmettingen zijn helaas niet volledig. Echte schattingen zijn moeilijk te maken, maar het staat vast dat er honderdduizenden mensen besmet zijn. Het echte cijfer weten we niet omdat de tests niet algemeen beschikbaar zijn. Zelfs het ziekenhuispersoneel wordt niet getest, ook al komt het dagelijks in contact met COVID-19-patiënten. Terzijde: voor voetballers, VIP’s en politici lijkt de toegang tot tests net iets gemakkelijker.
Artikel door Giuliano Brunetti en Massimo Amadori vanuit Noord-Italië
Het gebrek aan tests en de absoluut irrationele en chaotische aanpak van de situatie hebben geleid tot sterke tegenstellingen tussen de regering en de regionale gouverneurs, zoals die van Veneto en Toscane, die voorstelden om de tests te veralgemenen zoals voorgesteld door de Wereldgezondheidsorganisatie. Wij denken dat het essentieel is om de tests te veralgemenen, te beginnen met zorgpersoneel, personeel van voedingswinkels, openbaar vervoer en al wie in contact komt met het publiek of industriële arbeiders die in kleine ruimtes werken. Het is ook essentieel dat er toezicht is op de gezondheidssituatie in bejaardentehuizen en gevangenissen waar honderden mensen mogelijk gevaar lopen en zeer dicht op elkaar wonen.
Een veralgemening van de tests is nodig om de omvang van de besmette bevolking zo snel mogelijk in kaart te kunnen brengen, hen te kunnen afzonderen en de nodige medische zorg te bieden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het nieuws dat een Italiaans privaat bedrijf een half miljoen tests naar de VS exporteerde tot grote woede heeft geleid.
Geconfronteerd met de ontwikkeling van deze ernstige pandemie stort de nationale gezondheidsdienst in. Honderden gezondheidswerkers, verpleegkundigen en artsen zijn al ziek geworden op hun werkplek. Volgens conservatieve schattingen zou 8% van de gezondheidswerkers het virus hebben opgelopen. In deze situatie geven alle gezondheidswerkers blijk van grote moed en zelfopoffering. Enkele duizenden artsen hebben gereageerd op de oproep van de regering om een taskforce van 300 artsen op te richten die naar de meest getroffen gebieden wordt gestuurd. Deze situatie mag ons echter niet doen vergeten dat er nog steeds duizenden verpleegkundigen zijn die ook nu vernederd worden door een regering die hen aan de ene kant aanprijst als “engelen” maar hen anderzijds dwingt om met valse inschrijvingsnummers te werken omdat ze niet erkend werden.
De gezondheidssituatie is bijzonder ernstig in Lombardije, waar 9 van de 10 mensen sterven voordat ze op de intensive care afdelingen aankomen. Veel mensen sterven thuis en wachten urenlang op de ambulance, vele anderen sterven in het ziekenhuis in afwachting van opname. Deze situatie, in combinatie met de afwezigheid van ademhalingstoestellen en aangepaste apparatuur, is een van de redenen waarom het sterftecijfer in Lombardije zo hoog is. De gevolgen van de jarenlange besparingen op de volksgezondheid worden nu gevoeld. 37 miljard besparingen op de volksgezondheid in de afgelopen tien jaar hebben geleid tot deze tragische situatie, met meer dan 70.000 geschrapte bedden, honderden ziekenhuizen en afdelingen die verdwenen en duizenden artsen en verpleegkundigen die hun werk verloren. De volksgezondheid is in de loop der jaren door alle regeringen, centrumrechts en centrumlinks, Lega en Forza Italia en de PD, afgeslacht. Vandaag betalen we de gevolgen…
De ernstige gezondheidssituatie en het zeer hoge aantal besmettingen hebben de regering ertoe gebracht om bij decreet van de voorzitter van de Raad voor te stellen alle onnodige productieactiviteiten te sluiten. Deze late en volstrekt ontoereikende maatregel had in de komende uren in werking moeten treden. Onder druk van werkgeversorganisatie Confindustria, die erop aandringt alle fabrieken open te houden, wordt de invoering van het decreet echter uitgesteld. Mogelijk wordt het tot woensdag uitgesteld.
Op dit moment is er een strijd tussen de regering en vertegenwoordigers van Confindustria. Het voorzichtige decreet dat de premier aankondigde, maar niet heeft doorgevoerd, wordt tegengewerkt door de bazen die al hun kracht gebruiken om het decreet te laten intrekken! Verschillende delegaties van werkenden hebben al verklaard dat als het decreet niet toegepast wordt, zij zelf het initiatief nemen om de productie te stoppen door het werk neer te leggen.
Laten we duidelijk zijn: het feit dat Confindustria blijft eisen dat de fabrieken en productiesites open blijven, betekent dat ze zich openlijk inzetten voor de verspreiding van de pandemie. Het betekent dat zij objectief gezien mee verantwoordelijk zijn voor de verslechtering van de situatie.
De beperkende maatregelen van de afgelopen dagen werden ondermijnd door het feit dat de fabrieken open bleven zodat miljoenen mensen bleven werken onder omstandigheden die de verspreiding van het virus kunnen versterken. De stakingsgolf die zich de afgelopen dagen door het land heeft verspreid, zorgde voor de sluiting van een aantal belangrijke fabrieken. Maar er was nog geen totale stopzetting van de productie.
Zonder druk om de fabrieken te sluiten en zonder de belangrijke massale acties van honderdduizenden werkenden die in staking gingen, vaak tegen de richtlijnen van hun vakbondsleiders in, om hun recht op gezondheid en preventie op te eisen, zou de regering niet eens dit voorzichtige decreet voorgesteld hebben. Als er twee weken geleden was besloten om niet-essentiële bedrijven te sluiten, hadden ongetwijfeld tienduizenden besmettingen kunnen voorkomen worden en was de dodentol lager geweest. Als de noodtoestand voorbij is, zullen we de bazen en hun organisaties moeten confronteren met hun historische verantwoordelijkheden.
In deze context van een grote gezondheidscrisis, die dan nog eens gepaard gaat met een rampzalige economische crisis die versterkt wordt door de zorgcrisis, is het bewustzijn van gewone mensen radicaal aan het veranderen. Aan de ene kant is er de angst voor besmetting, aan de andere kant de woede over de aanpak van de crisis door de overheid.
Miljoenen werkenden maken zich begrijpelijkerwijs zorgen over hun job en de economische omstandigheden wanneer er miljoenen ontslagen worden aangekondigd. Een groeiend aantal werkenden vraagt zich ook af wat de Europese Unie doet om Italië te helpen, vooral in een context waarin Cubaanse en Chinese artsen en gezondheidswerkers in het land zijn aangekomen om de Italiaanse bevolking te helpen. In een context waarin Rusland hulp naar Italië stuurt terwijl landen als Duitsland en Tsjechië de voor ons land bestemde maskers in beslag nemen.
De Europese Unie zal, net als werkgeversorganisatie Confindustria, in de beklaagdenbank worden gezet door een arbeidersklasse die vandaag wordt beschouwd als kanonnenvlees en waaraan morgen de rekening voor de economische crisis van het kapitalistische systeem zal worden gepresenteerd. De tijd van de afrekening zal komen, op dat moment zullen we ons herinneren wie de nationale gezondheidszorg heeft afgebouwd, wie heeft aangedrongen op de privatisering ervan, wie besparingen heeft opgelegd, wie de fabrieken heeft opengehouden om hun winsten te verdedigen.
Op dit moment moeten als noodmaatregel private klinieken en ziekenhuizen onmiddellijk worden opgeëist en onder controle van het personeel in de sector worden geplaatst. Het is ook absoluut noodzakelijk dat de gehele Italiaanse farmaceutische industrie, die moet stoppen met produceren voor de winst van haar aandeelhouders, onmiddellijk wordt genationaliseerd. Vervolgens moeten we het ontslagfonds en de inkomensgarantie veralgemenen naar alle werkenden die hun baan verliezen of die de komende maanden hun baan zullen verliezen.
