Vlaams Blok definitief veroordeeld wegens racisme

Op 9 november bevestigde het Hof van Cassatie het arrest dat eerder geveld werd door het Hof van Beroep te Gent inzake drie VZW’s van het Vlaams Blok. Hierdoor wordt de veroordeling van die VZW’s wegens racisme definitief. Alhoewel het niet om het Blok zelf gaat, zal de partij wellicht toch overgaan tot het vestigen van een nieuwe partij en intussen wordt ook gewerkt aan een nieuw officieel programma voor de partij.

Geert Cool

Ter linkerzijde bestaan er veel illusies in dit proces. Heel wat anti-racisten hebben alle hoop gevestigd op de gerechtelijke instanties nadat ze geen andere mogelijkheden zagen om extreem-rechts te bestrijden. We begrijpen dat veel anti-racisten tevreden zijn met die veroordeling van de politiek van het Vlaams Blok, en willen dat aangrijpen om een diepgaandere discussie te voeren over de strategie die nodig is tegenover het Blok (of binnenkort de Vlaamse Liga of Vlaams Belang?).

Wat zal de impact zijn van het Cassatie-arrest?

Het Vlaams Blok zal het arrest gebruiken om zichzelf verder in een slachtofferrol te kunnen opstellen. Terwijl de partij de afgelopen weken niet uit de media weg te branden was, jaarlijks miljoenen euro overheidsgeld (via parlementaire dotaties) besteedt aan propaganda,… zal ze toch beweren dat de “vrije meningsuiting” geschonden is. Paradoxaal genoeg zal dat standpunt overal aan bod komen en een bijzonder breed forum aangeboden krijgen.

Los daarvan is het voor een partij die heel wat anti-establishmentstemmen haalt natuurlijk meegenomen om uitgestoten te worden door het gerecht. Het wantrouwen van bredere lagen van de bevolking in het gerechtelijk apparaat kwam enkele jaren geleden vrij scherp tot uiting tijdens de Witte Beweging. Het Blok zal zich kunnen positioneren als het slachtoffer van het gerechtelijk en politiek apparaat waardoor het haar valse imago van underdog sterker zal uitbuiten.

Dat imago is niet terecht. De partij wordt financieel gesteund door een deel van de Antwerpse patroons en rijken. Bij de verkiezingen van 1999 organiseerde Filip Dewinter nog etentjes om zijn campagne te ondersteunen waarbij zijn gasten 20.000 BEF (500 EUR) op tafel moesten leggen voor een bord spaghetti. De partij die beweert een partij van de kleine man te zijn, blijkt vooral een partij van de beter begoede middenlagen te zijn die wel een electorale steun verwerft van de kleine man.

Toch heeft deze uitspraak ook negatieve gevolgen voor het Blok. De veroordeling van de VZW’s wordt algemeen gezien als een veroordeling van de partij op zich, wat gevolgen kan hebben op vlak van de partijfinanciering door de overheid. Dat is natuurlijk een bijzonder groot probleem als je weet dat het in totaal om zo’n 5 miljoen EUR gaat. Inderdaad, 5 miljoen EUR van ons belastingsgeld. Het Blok haalt relatief weinig geld op onder haar leden en sympathisanten en is in grote mate afhankelijk van staatssubsidies. Een naamswijziging en aanpassing van het programma om die vetpotten te behouden, lijkt dan ook bijzonder waarschijnlijk. “Zuerst das fressen, und dan die Moral”, wordt er omgevormd tot: “Eigen staatstoelage eerst”. Het Blok heeft die overheidsfinanciering nodig om haar werking te financieren maar ook om in staat te zijn op regelmatige basis propaganda te verspreiden. De partij teert immers op een passief ongenoegen.

Bijgevolg komt de nieuwe naam en het aangepaste programma er wellicht, wat tevens zal aangegrepen worden om het Blok voor te stellen als een “nieuwe” en vooral “aanvaardbare” partij. Dat kan op zijn beurt illusies creëren bij een laag van politici en kiezers.

Is dit het einde van het Vlaams Blok?

Neen. Dit proces zal wellicht leiden tot een naamsverandering, maar het zal niets afdoen aan de redenen waarom voor het Blok gestemd wordt. Wij hebben steeds gesteld dat een proces positief kan zijn in zoverre het moeilijker wordt voor het Blok om zich te manifesteren, maar dat het anderzijds een schijnoplossing vormt. In plaats van de sociale voedingsbodem voor het ongenoegen dat leidt tot een stem voor het Blok aan te pakken, wordt het gevolg van die voedingsbodem aangepakt. Of wordt althans geprobeerd om dat te doen.

Het resultaat van het arrest van het Hof van Beroep te Gent voor de verkiezingen van 13 juni was niet dat het Blok stemmen verloor. Integendeel, door handig gebruik te maken van dat arrest en zich als underdog op te stellen, heeft het Blok wellicht stemmen gewonnen met die uitspraak. Dat zal nu niet anders zijn. Als het Blok met een andere naam en een “opsmukoperatie” van haar programma (de term opsmukoperatie komt van Filip De Man), nog meer stemmen haalt, wat was dan de rol van het proces in het bestrijden van het Blok?

Wij zijn voorzichtig op dit punt en houden deze avond geen groots feest om een ‘anti-racistische’ overwinning te vieren. Zo’n overwinning dwing je niet af in de rechtbanken, maar op straat. En daar zien we net een toename van racisme en een groei van de voedingsbodem voor een partij zoals het Vlaams Blok.

Het racisme wordt vandaag versterkt door de houding van de burgerij, in het bijzonder van de neo-conservatieven in de VS en hun schoothondjes die een schrikbeeld van de “islamterroristen” nodig hebben om hun agressieve imperialistische politiek verkocht te krijgen. Dat heeft gevolgen, zeker op een ogenblik dat de gevolgen van de economische crisis harder worden wat sporen nalaat bij de meest uitgebuite lagen van de bevolking. En onder die armste lagen van de bevolking vinden we hier in het Westen ook heel wat migranten. Dat kan leiden tot uitbarstingen en gewelddaden die ten sterkste moeten afgekeurd worden. De moord op Theo van Gogh was er een recent voorbeeld van en heeft reeds geleid tot aanslagen op een aantal moskeeën in Nederland. Wij verwerpen de moord op Van Gogh alsook het racisme dat door deze moord versterkt is.

Welke perspectieven voor het Blok?

Het Vlaams Blok is een partij die alles probeert te zijn voor alle lagen van de bevolking. Het zegt graag wat anderen willen horen, of dat nu werklozen, arbeiders of patroons zijn. Dat het zichzelf daardoor voortdurend tegenspreekt, kan de Blok-leiding niet eens veel schelen. Daardoor kan het Vlaams Blok ook geen massabeweging op de been brengen – iets waar enkel de arbeidersbeweging potentieel toe in staat is. In actie zouden de tegenstellingen in het programma van het Blok, en haar gekruip voor de bazen, onmiddellijk worden ontmaskerd. Dat werd reeds duidelijk in Antwerpen toen de dokwerkers betoogden tegen de ondermijning van hun statuut en negatief reageerden op het Blok-pamflet dat verspreid werd aangezien meer en meer duidelijk was geworden dat het Blok tegenover het havenpatronaat en in de politieke instellingen wel eens andere taal spreekt. Het wordt ook duidelijk in de houding van het Blok tegenover werklozen waarbij de partijtop beleefd in de handen klapt als de gebuisde ex-patroon Freddy Van Gaever opmerkt dat werklozen eigenlijk wel luiaards zijn. Dat was natuurlijk niet verwonderlijk als we in het Blok-programma ook lezen dat de partij er voorstander van is om de werkloosheidsuitkering in de tijd te beperken… Maar toch zal de partij zich voordoen als een partij die zich verzet tegen de jacht op de werklozen. Ze zal er niet bijzeggen dat ze eigenlijk een hardere jacht wenst.

Het Vlaams Blok heeft de afgelopen jaren om stemmen te winnen haar populisme versterkt, ten nadele van het zuiver fascistische element in haar programma en tactieken. Beiden zijn echter niet strikt van elkaar gescheiden. Historisch heeft het fascisme – als een stroming die de middengroepen en een laag van arbeiders die door werkloosheid van hun klasse zijn vervreemd, systematisch bedriegt – altijd een sterk populistisch karakter gehad. Het Blok is verplicht om door te blijven groeien om de troepen samen te houden. Het moet van succes naar succes gaan om vervelende vragen over strategie en tactiek te vermijden. Om van een kleine tot een middelgrote, electorale partij uit te groeien en van de verarmde wijken naar de beter begoede middengroepen door te stoten in de verkiezingen, moest het de scherpste kanten van haar programma, slogans en symbolen afvijlen.

Anderzijds heeft de leiding van het Vlaams Blok altijd een dubbele strategie gehad: populisme naar de brede lagen van kiezers toe, neo-fascisme naar een harde kern en de nevenorganisaties toe en in de totaal ondemocratische partij-opbouw. Het Blok heeft er geen probleem mee als het NSV, de officieus met haar verbonden studentenorganisatie, in de aanloop naar haar jaarlijkse betoging in Gent, in 2002, linkse studenten fysiek aanvalt. Filip Dewinter was in eigen persoon aanwezig op de verzameling van extreem-rechtse knokploegen en andere voetbal-hooligans die de laatste NSV-betoging in Antwerpen, op 11 maart, moest uitbeelden. Fascistisch extremisme wordt geduld en aangemoedigd, zolang het niet direct in verband wordt gebracht met de partij en geen kiezers afschrikt. Als Dewinter nu zegt dat de fascisten en andere geschiften eruit moeten, benadrukt hij meteen dat groepen als Voorpost daar niet onder vallen. Nochtans zijn dat mee de stoottroepen van het Blok.

Zodra het verzet tegen het huidige asociale beleid actiever wordt, in de vorm van bewegingen zoals we deze reeds zien ontwikkelen in o.a. Duitsland en zelfs in Nederland, zal de ruimte voor het Vlaams Blok om te schipperen tussen een anti-establishmentimago en een partij van beter begoede burgers die voor "law and order" opkomen, kleiner worden. De evenwichtsoefening die nu reeds tot beperkte interne discussies leidt, zal gemakkelijker kunnen leiden tot splitsingen op het ogenblik dat bewegingen van de arbeidersklasse ontwikkelen en zeker indien de arbeidersklasse op die basis zelf het politieke toneel zou betreden met een eigen nieuwe massa-partij.

Jongerenmars voor werk

De afgelopen periode hebben we een toename gezien van het ongenoegen tegenover asociale maatregelen van de regering en het patronaat. Het is belangrijk dat dit ongenoegen samengebracht wordt in een ééngemaakte strijdbeweging. Daarom voeren wij mee campagne voor een nieuwe jongerenmars voor werk in Brussel op 19 maart. Tegelijk willen we ook de discussie voeren over een politiek verlengstuk voor strijdbewegingen.

Dat is volgens ons de beste manier om extreem-rechts te bestrijden: het bouwen aan en versterken van een actieve oppositie van de arbeiders en hun gezinnen tegen de gevolgen van het huidige systeem. Daarom roepen we op om samen met ons campagne te voeren voor de Jongerenmars van 19 maart en ook om samen met ons te bouwen aan een politieke kracht die in staat is om het idee van een nieuwe arbeiderspartij onder bredere lagen ingang te doen vinden. Sluit aan bij LSP!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie