Winkelmedewerker: “Sluit alle niet maatschappelijk noodzakelijke productie en distributie”

Foto: Wikimedia Commons

De eerste maandag na de maatregelen van de overheid begon even verward als de vrijdag voordien geëindigd was. De maatregelen waren als een bom ingeslagen en veel collega’s vreesden voor nakende technische werkloosheid. Bij ons in het bedrijf werd vanuit het management gevraagd om vooral kalm te blijven en onze taken verder uit te voeren. Vrachten dienden te worden verwerkt, klanten moesten geholpen worden en de winkel werd, zoals altijd, zo commercieel mogelijk ingericht.

Door een retailmedewerker in een internationaal meubelbedrijf

Op dit moment waren er nul maatregelen getroffen om onze werkzaamheden op een zodanige manier te kunnen uitvoeren zodat we geen besmettingsrisico zouden lopen en dus ook geen klanten kunnen besmetten. Er was een vaag document gepost op de centrale webstek waarin werd gezegd dat meer info en maatregelen zouden volgen maar dat de winkels geopend dienden te zijn van maandag tot en met vrijdag. Er was over het weekend geen enkele communicatie van het management over welke maatregelen er zouden genomen worden en wat we moesten doen in geval van ziekte. In de veronderstelling dat er toch geen klanten zouden komen opdagen, begonnen we aan onze werkdag.

Het feit dat horecazaken hun deuren moesten sluiten maar andere winkels enkel op zaterdag gesloten waren, vonden we vreemd. Nu kwamen er die vrijdag wel gevoelig minder klanten langs; dus dachten we dat het al bij al wel zou meevallen en dat de mensen wel weg zouden blijven. Een collega die opperde dat mensen die op zaterdag niet meer konden komen winkelen tijdens de week zouden komen, werd op gelach onthaald.

Al snel werd duidelijk dat mensen de richtlijn “Blijf in uw kot!” straal negeerden. We besloten met het aanwezige personeel om geen cash geld meer te aanvaarden en plaatsten bordjes waarop dit stond en de mensen verzocht om 1,5m afstand te houden van het personeel en andere klanten. Verschillende collega’s begonnen te vragen naar handschoenen, ontsmettingsmiddel en andere manieren en middelen om zo hygiënisch mogelijk te kunnen werken. We deelden tips over hoe je best je handen wast en klaagden over het gebrek aan afstand van de klanten. Nog steeds was het muisstil aan de kant van het management.

We werden volledig aan ons lot overgelaten. Niettegenstaande dat het management dit al een week op voorhand kon geweten hebben, waren er geen ontsmettende producten, handschoenen of mondmaskers aanwezig en waren er geen beslissingen over het wel of niet aanvaarden van cash geld. Die ene vage post op het centrale administratief programma was het enige dat gecommuniceerd was.

Kort na de middag werd er dan toch een Skype-meeting gepland waarin er duidelijkheid moest gebracht worden. Die duidelijkheid bleek een zware teleurstelling. We kregen te horen dat we alle nodige middelen zelf moesten aankopen met geld uit de kassa. Dit op een moment waarop alles van beschermende middelen zowat uitverkocht was! Het uitstellen van de beslissing was uitgedraaid op het niet nemen van een echte beslissing.

Het is duidelijk dat de enige maatregel die echt zou helpen om de verspreiding van Covid-19 tegen te gaan, het sluiten van alle niet maatschappelijk noodzakelijke productie en distributie is. De taak om afdoende maatregelen te nemen kunnen we klaarblijkelijk niet aan het management overlaten. Het sluiten van de winkels (ook kmo’s) mag echter de mensen niet in een financiële nachtmerrie storten. Er is geld genoeg bij de 1% rijksten om een volledige uitbetaling van de lonen te garanderen! Enkel door onze economie ten dienste te stellen van de bevolking kunnen we deze coronacrisis bestrijden zonder de meerderheid van de bevolking in de financiële dieperik te duwen.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie