Artikel door Keely Mullen, Socialist Alternative
Na maandenlange aanvallen van het Democratische establishment op de progressieve verkozene Alexandra Ocasio-Cortez en andere linkse voortrekkers, reageert AOC. Sinds haar verkiezing in het Huis van Afgevaardigden in 2018, waarbij ze Joe Crowley van het Democratische partijestablishment versloeg, ontwikkelde AOC een aanhang van miljoenen mensen door de onverschrokken wijze waarop ze tegen de machthebbers ingaat, opkomt voor een Groene New Deal, Bernie Sanders steunt, … Dat levert haatreacties op onder de vertegenwoordigers van big business die ook de Democratische Partij controleren.
AOC wekte de toorn op van het volledige politieke establishment en er was grote druk van de Democratische partijleiding om een meer gematigde benadering te verdedigen. Partijleiders zoals Nancy Pelosi kwamen met valse beschuldigingen van antisemitisme, een beetje op dezelfde wijze als Bernie Sanders seksisme wordt verweten. In beide gevallen lijken de aanvallen vanuit de partij zelf te komen, net op een ogenblik dat de linkse figuren meer steun krijgen. We mogen niet vergeten dat het Democratische partijestablishment verantwoordelijk was voor het blokkeren van Bernie in 2016 zodat hij toen de nominatie van de partij niet kon binnenhalen.
Vorige week verscheen een interview van NYMag met AOC. Ze vroegen haar hoe ze haar rol zag als parlementslid onder een presidentschap van Joe Biden. Ze zuchtte en antwoordde: “Oh god. In elk ander land zouden Joe Biden en ik niet in dezelfde partij zitten.” In het interview beschuldigt ze er de Democratische Partij van een “te grote tent” te zijn met aan de ene kant big business en aan de andere kant socialisten zoals zijzelf.
Enkele dagen later raakte bekend dat AOC weigert om bijdragen te betalen aan het Democratic Congressional Campaign Committee (DCCC), de formele campagnetak van de Democratische Partij in het Huis van Afgevaardigden. AOC merkt op dat dit orgaan een “verankerd instrument is in een systeem dat arbeiderskandidaten verhindert om aan verkiezingen deel te nemen en dat wereldvreemde zittende parlementsleden beschermt.”
Deze boycot door AOC zal geen verrassing zijn voor de leiding van de DCCC, die in maart aankondigde niet te zullen samenwerken met campagnes of organisaties die zetelende kandidaten van de Democraten betwisten. Maanden geleden riep AOC gewone mensen die aan de DCCC doneerden op om daarmee te stoppen en in de plaats ervan rechtstreeks steun te geven aan progressieve kandidaten die tegen het establishment ingaan. Over de DCCC merkte ze op: “Het maakt hen niet uit of die zetelende verkozenen Trump steunen, voor een beleid van deportaties stemmen, het Hooggerechtshof vragen om een verbod op abortus in te voeren of aan de kant van de wapenlobby staan.”
Nu gaat ze een stap verder door een kiesfonds (PAC) op te zetten om “verdedigers van de arbeidersklasse” te steunen bij de verkiezingen, inclusief kandidaten die op de zwarte lijst van de DCCC staan. Deze stap leidt tot nieuwe woede van de partijleiders en de gevestigde media die haar verwijten geen ‘teamspeler’ te zijn. Dat is grappig want AOC was eigenlijk nooit welkom in het team. Haar eigen strijd voor herverkiezing zal overigens bijzonder omstreden zijn: er zijn al 11 kandidaten die aankondigden tegen haar op te komen.
Bernie Sanders versus het Democratische establishment
AOC is niet de enige linkse politicus die tegenover de Democratische leiding staat. Nu de presidentiële campagne van Bernie Sanders op gang is gekomen, is de mediastilte rond zijn campagne al snel omgeslagen in het tegenovergestelde: een totale aanval. In een artikel van Fox News wordt Democratisch parlementslid Gregory Meeks uit New York geciteerd: “Zijn [Bernie’s] revolutie is er niet alleen op gericht om de Republikeinen tegen te houden, maar ook om de Democratische Partij op te blazen.”
Bernie leidt momenteel in Iowa en New Hampshire, de eerste staten waar er voorverkiezingen plaatsvinden. In een wanhopige poging om zijn momentum te ondermijnen, zal met alle mogelijke modder naar hem gegooid worden. Vorige week nog beschuldigde Elizabeth Warren hem ervan dat hij in een besloten vergadering tegen haar gezegd zou hebben dat een vrouw het presidentschap nooit kan winnen. Veel Sanders-aanhangers beseffen dat dit een slag onder de gordel is.
Dit komt vlak na de verklaringen van Obama dat hij bereid is om Sanders’ nominatie te stoppen.
Nieuwe partij nodig
De verklaring van de AOC dat de Democratische Partij “een te grote tent” is en dat als er een arbeiderspartij in de VS bestond, deze haar politieke thuis zou zijn, zijn positieve signalen. Ze trekt brede conclusies die wijzen op de nood aan politieke onafhankelijkheid van de arbeidersklasse. De Democratische partijleiding en het grootste deel van de verkozenen zijn met duizenden draden verbonden met Wall Street, de fossiele brandstofindustrie, big pharma en de miljardairsklasse in het algemeen. Het Democratische establishment haat de sociale bewegingen rond Bernie Sanders evenzeer als het de Republikeinen haat (en misschien zelfs meer). Een overwinning van Bernie Sanders zou betekenen dat het establishment de controle over de situatie verliest. Het zou de kwestie van een breuk in de partij op de agenda zetten.
De Democratische Partij heeft geen interne democratische structuren en laat geen echte participatie van de partijleden toe. Het is van cruciaal belang dat de arbeidersklasse nadenkt over wat er nodig is om van een dergelijke partij een echte arbeiderspartij te maken. Het zou vereisen dat de invloed van bedrijven en miljardairs wordt uitgewist, dat de verdedigers van het establishment worden uitgeschakeld, dat er een politiek programma wordt ontwikkeld waaraan de gekozen vertegenwoordigers zich moeten houden en dat er – vanaf de basis – democratische structuren worden opgebouwd. Simpel gezegd is het voor werkende mensen eenvoudiger om een eigen partij van de grond af aan op te bouwen.
De afgelopen weken heeft AOC laten zien dat ze de ideologische kloof binnen de partij niet gewoon accepteert, maar begint aan de opbouw van een oppositiekracht om het establishment van de partij uit te dagen. Op dit moment neemt dit de vorm aan van het kiesfonds dat ze heeft opgezet om de DCCC uit te dagen. Ook het sterk georganiseerde campagneapparaat van Bernie Sanders vormt een objectieve bedreiging voor de status quo van de Democratische Partij.
Deze twee figuren hebben allebei reeds vele malen toegegeven dat je als socialist in de Democratische Partij een doelwit bent. Bernie en AOC zouden miljoenen arbeiders en jongeren uit het keurslijf van de Democratische Partij kunnen halen en richten op een nieuwe, echt democratische, partij van de arbeidersklasse. Hoewel de recente stappen van AOC uiterst belangrijk zijn, is dit niet hetzelfde als het vormen van een nieuwe partij. Bernie Sanders is niet duidelijk over de noodzaak van een nieuwe partij en heeft onlangs verklaard dat hij de Democratische presidentskandidaat onvoorwaardelijk zal steunen, wie het ook is.
In anticipatie op de intensievere campagne van moddergooien de komende weken in de Democratische voorverkiezingen, zouden Bernie en AOC volgens ons moeten beginnen om de basis te leggen voor een conferentie van hun aanhangers om de volgende stappen te bespreken. Op zo’n conferentie na de voorverkiezingen, los van het resultaat, zouden wij erop aandringen om te gaan voor een massale ledenorganisatie met democratische structuren. Als Bernie de Democratische nominatie wint, zou zo’n organisatie essentieel zijn in de mobilisatie om Trump te verslaan en het programma van Bernie af te dwingen. Als hij verliest, zou een organisatie als deze bijzonder nodig zijn om de beweging voort te zetten en niet toe te staan dat het momentum verdwijnt. Terwijl zo’n ledenorganisatie misschien niet meteen de vorm van een nieuwe politieke partij aanneemt, en het heel erg onzeker is of Sanders zelf deze kans zal aangrijpen, zien wij het als een essentiële stap om het momentum van zijn campagne voort te zetten. We moeten beginnen met het opbouwen van de contouren van een politieke partij die een thuis kan zijn voor socialisten, vakbondsactivisten, jongeren en al diegenen die een einde willen maken aan de verschrikkingen van het huidige systeem.
