ULB: steun de Iraanse vluchtelingen

Op 19 september kwamen zo’n 17 Iraniërs naar de ULB (Franstalige universiteit van Brussel) en hielden er een bezetting met de eis tot regularisatie van hun situatie. Sommigen verbleven al 3 jaar in het Klein Kasteeltje en kregen een bevel tot uitwijzing. Maar het absurde is dat Iran geen gedwongen repatriëringen aanvaardt. Meer nog, voor de meerderheid van de Iraniërs staat een terugkeer gelijk aan vervolging of dood.

Karim Brikci, Aktief Linkse Studenten ULB

De onderdrukking van de tegenstanders van het regime is er vreselijk (duizenden studenten gevangen, gemarteld, opgehangen,…). Er zijn middeleeuwse straffen van toepassing (steniging, etc.).

De houding van de ULB

Fabrizio Buscella, vice-rector in de Raad Van Bestuur, "onderhandelt" in naam van de ULB met de Iraniërs. Na 2 weken verblijf in de universitaire restaurants, mochten de Iraniërs, na onderhandeling met de studentenvertegenwoordiging en Buscella, de zaal Honoris Causa bezetten. Een motie gestemd in de Raad van Bestuur gaf haar politieke steun aan de Iraniërs. Maar het is duidelijk dat de academische autoriteiten hen op geen enkele manier de nodige middelen ter beschikking stellen. Ze steunen hen zogezegd in hun actie, maar de materiële situatie waarin ze moeten leven is onaanvaardbaar. Ze zitten met meer dan 250 opeengepakt in deze zaal. Sinds kort zijn er een twintigtal een hongerstaking begonnen: zij zitten nu in een klein lokaaltje waar er electriciteit noch verwarming is. Wij hebben altijd gesteld dat enkel de ULB, en niet de studenten, de noodzakelijke middelen kan ter beschikking stellen van de Iraniërs (een fatsoenlijk lokaal, een veldbed, voedsel, etc.).

Het steuncomité

We hebben sinds de eerste vergaderingen van het steuncomité deelgenomen. Maar al snel zagen we dat het comité ging functioneren zoals de Vergadering van Buren in Elsene (tijdens de kerkbezetting van de Afghanen), met de focus op humanitaire hulp en de verwerping van elke politieke analyse. Er vonden al 2 Algemene Vergaderingen plaats op de ULB, die op een compleet bureaucratische manier werden voorgezeten. Een kameraad werd er zelfs het woord geweigerd.

Meer nog, het is voor de leiding van het comité uitgesloten om te discussiëren over eisen van de studentenbeweging en over de strijd van de sans-papiers in het algemeen. Deze weigering om de politieke discussie te openen is contraproductief, omdat het probleem een politiek probleem is. We geloven niet dat een interpellatie van parlementairen zoals Di Rupo (PS) gedurende 5 weken een vooruitgang betekent. Dit comité begaat dezelfde fouten als het gelijkaardige comité in Elsene. De mogelijkheid om de strijd uit te breiden is zeer groot, vele studenten nemen deel aan de vergadering en willen iets doen. Onze rol is om de politieke discussie aan te gaan en de rol van de officiële studentenvertegenwoordiging en de leiding van het comité, die tot nu toe elk serieus initiatief in het comité hebben afgeremd, te verduidelijken.

Hoe de strijd vooruithelpen?

We denken dat het doel van een comité is om de studenten door politieke discussie bewust te maken van de problematiek van de sans-papiers. De meerderheid van de Afghanen die de kerkbezetting voerden, hebben nog altijd geen papieren of werkvergunning, de Equatoriaanse gemeenschap is eveneens in strijd,… Het is door de link te leggen met de neoliberale politiek van onze regeringen in het algemeen dat we overwinningen kunnen boeken. De sans-papiers moeten proberen om de steun van bredere lagen van de bevolking te verwerven. Niet die van Ecolo of de PS, die deze asielpolitiek mee uitvoeren of mee uitgevoerd hebben. Dit is hoe we onze rol zien. Sluit aan!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie