Verplichte gemeenschapsdienst: Vlaamse regering blijft dwangarbeid voor werklozen op tafel leggen

Welke gemeente zal in besparingstijden nog investeren in eigen personeel als het beroep kan doen op gratis werklozen om hetzelfde werk te doen?

Hoe ver staan we vandaag met de verplichte gemeenschapsdienst voor werklozen? Overal en nergens, zo blijkt. Het Vlaams regeerakkoord vermeldt het expliciet, maar blijft vaag (pagina 65 en volgende van het regeerakkoord). Een concrete datum voor de invoering is er niet. Een aanduiding van de tijdsduur per week evenmin. Onder Michel I was er sprake van “twee halve dagen per week.” Maar omstreeks datzelfde tijdstip liet De Wever ontvallen: “Voor mijn part vijf volle dagen per week.” We zijn dus gewaarschuwd!

door Wilfried

We mogen ons door deze vage omschrijving niet in slaap laten wiegen. Deze Vlaamse regering heeft al voldoende bewezen dat ze concrete uitvoering, tijdstip waarop en (vooral) de concrete cijfers zo lang mogelijk verborgen houdt om dan ineens toe te slaan om alle verzet de mond te snoeren. De besparingen in de culturele sector zijn er een schoolvoorbeeld van. Verzet komt dan steevast ‘te laat’ terwijl even te voren ‘acties geen draagvlak hebben omdat er niets concreet is’.

Er zijn heel wat juridische problemen om de verplichte gemeenschapsdienst voor werklozen door te voeren. Een specialist arbeidsrecht van de Universiteit Antwerpen, Daniël Cuypers, stelde op Apache in september 2019 dat de doorvoering ervan enkel via een federaal akkoord kan. Hij voegde eraan toe dat het een juridisch ‘mijnenveld’ is. Er is nog steeds geen federale regering en stilaan komt de mogelijkheid van een federale regering zonder N-VA in beeld.

Eigenlijk had bij de vorige federale legislatuur alles al in kannen en kruiken moeten zijn. Maar de minister die het concreet moest uitwerken, Kris Peeters, was niet erg happig. Het leverde heel wat ergernis op bij de coalitiepartners. Zo merkte De Tijd op 12 augustus 2015 op: “Getreuzel Peeters met hervorming arbeidsmarkt wekt ergernis op.” De vakbonden stelden toen terecht dat verplichte gemeenschapsdienst voor werklozen onaanvaardbaar is. Het gaat namelijk om werken voor een uitkering in plaats van voor een loon. Dat zet neerwaartse druk op alle lonen en arbeidsvoorwaarden. Waarom zouden gemeenten bijvoorbeeld nog groenwerkers aanwerven als ze gratis werklozen hebben om dat werk te doen? Als er werk genoeg te doen is, bied dan echte jobs met echte lonen aan!

Hoe zal de kwestie van die verplichte gemeenschapsdienst nu verder lopen? Peeters is weg, Charles Michel is weg. Zij zullen er hun handen niet meer aan vuil maken. Gesteld dat de maatregel erdoor komt, moet Vlaams minister Hilde Crevits dit uitvoeren. Zij zal daar niet happig op zijn. Maar ondertussen staat het wel in het Vlaams regeerakkoord mét goedkeuring van CD&V. Dat is mooi gespeeld door de N-VA en Jambon, die ook de mensen in de culturele sector tegen elkaar proberen uit te spelen.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie