Jongeren voor werk – interview met Aisha Paulis
Artikel uit de novembereditie van De Linkse Socialist
Op 14 oktober vond in Brussel een lokale jongerenmars voor werk plaats. We spraken daarbij met Aisha Paulis, lid van LSP en actief in de campagne “Jongeren in strijd voor werk” in Brussel. De noodzaak van een dergelijke campagne is evident in Brussel waar één op de drie jongeren geen werk vindt. In bepaalde wijken, zoals de Maritieme wijk in Molenbeek, loopt dat cijfer op tot 70% van de -26-jarigen.
Wat vond je van de Brusselse Jongerenmars voor werk?
Aisha: “Het was een goede eerste actie. Er waren heel wat scholieren en studenten, maar ook jonge werkenden, vakbondsdelegees en werklozen. De betoging toonde dat het mogelijk is om de broodnodige eenheid onder jongeren op te bouwen. We trokken door Brussel met slogans als “Miserie voor de ouderen, dop voor de jongeren. Zo’n samenleving willen we niet” of nog “tegen werkloosheid en onzekere jobs, 32-urenweek zonder loonsverlies.”
“We trokken door volkswijken waar de kwestie van onzekere jobs, werkloosheid en discriminatie een belangrijk thema is. Door in deze wijken te betogen, wilden we de bewoners meteen kennis laten maken met de campagne. Veel omstaanders stopten om de betoging te steunen. Er waren omstaanders die spontaan financiële steun kwamen geven omdat ze blij waren dat er eindelijk iets werd gedaan rond dit thema. De reacties in de Marollenwijk waren heel goed, maar de steun blijft vaak nog passief. Sommigen denken dat betogen niets zal veranderen, maar zo’n betoging is een onderdeel om ons te organiseren en de strijd aan te gaan. Deze actie was geslaagd en vormt een goede stap in de opbouw van de campagne. Maar we mogen het hier niet bij laten. Met het honderdtal betogers moeten we verder campagne voeren.”
Hoe wordt deze campagne in Brussel opgebouwd?
Aisha: “We zijn al enkele maanden bezig met deze campagne. We hadden vergaderingen met ABVV-Jongeren, FGTB-Jeunes en de Jeunesse Ouvrière Chrétienne (JOC) waarmee een gezamenlijk programma werd opgemaakt: degelijk werk voor iedereen, stop de jacht op de werklozen en strijd tegen iedere vorm van discriminatie. We hebben ons natuurlijk niet beperkt tot discussies over het programma, we voerden ook campagne op straat. Naargelang de campagne werd gevoerd, sloten andere organisaties en een aantal niet-georganiseerde jongeren zich eveneens bij de campagne aan.
“De eerste actie die we met LSP in dit kader al hielden, was op een ogenblik dat er nog discussies waren over het platform. We trokken naar een jobdag van de Europese instellingen in Brussel. Op die jobdag waren duizenden werklozen afgekomen. De wachtrij van werklozen was indrukwekkend. Op zo’n ogenblik weet je dat diegenen die denken dat jongeren ervoor kiezen om werkloos te zijn, het helemaal bij het verkeerde eind hebben.
“Vervolgens hebben we gezamenlijke acties opgezet met de FGTB-Jeunes en het JOC. We wilden niet alleen met organisaties samenwerken, maar ons ook richten naar die laag van jongeren die geconfronteerd wordt met onzekerheid, werkloosheid,… Deze zomer waren er campagnemomenten aan verschillende festivals. We voerden ook campagne voor een aantal interimkantoren, op markten,… Tijdens de Europese vakbondsbetoging van 29 september was er vooraan een jongerendelegatie met daarin ook de campagne “Jongeren in strijd voor werk”. Daarmee wilden we de campagne verder bekend maken, maar tegelijk ook wijzen op de noodzaak van internationaal verzet tegen de besparingsplannen die overal in Europa worden opgelegd.
“Deze verschillende interventies maakten het mogelijk om een aantal niet-georganiseerde jongeren bij de campagne te betrekken, ook al gaat het nog steeds om een nog erg beperkte laag van jongeren die de noodzaak inzien om zich te organiseren in de strijd voor werk.
“Veel jongeren hopen nog in individuele oplossingen. Ze hopen uiteindelijk wel iets te vinden of na een opleiding hun kansen op werk te vergroten. De economische crisis begint daar verandering in te brengen. In Frankrijk sluiten jongeren, zowel studenten als scholieren, zich in grote aantallen aan bij de betogingen tegen de pensioenhervormingen van Sarkozy. Veel jongeren beseffen er dat de aanvallen ook hen zullen treffen. Als oudere arbeiders langer moeten werken, is er minder plaats voor hen. Jongeren moeten samen met de arbeiders de strijd voeren, dat is de enige manier om de aanvallen te stoppen.
“De campagne Jongeren in Strijd voor Werk in ons land heeft voor ons als doel om een strijdinstrument aan jongeren en arbeiders aan te bieden als voorbereiding op de toekomstige besparingsmaatregelen. Vandaag is er al een brede passieve steun, zowel onder jongeren als onder oudere arbeiders.”
Wat staat verder te gebeuren met de campagne?
Aisha: “De belangrijkste uitdaging wordt nu het opzetten van comités in de wijken, op de bedrijven, aan de universiteiten en in de scholen. Dat is de beste methode om de campagne te verbreden en om een krachtsverhouding op te bouwen. Er zijn nu al comités in Anneessens, Flagey, Schaarbeek, aan de ULB en aan de VUB. We zullen deze comités de komende weken bijeenbrengen om nieuwe lokale activiteiten te plannen.
“Maar als LSP-lid maak ik natuurlijk ook deel uit van een nationale organisatie, waardoor het makkelijker is om ook deel te nemen aan de verschillende initiatieven in andere regio’s, in Henegouwen en Luik bijvoorbeeld. Ook in Antwerpen was er eind september een eerste actie aan de Millionaire Fair. LSP heeft een strijdbare traditie en ervaring met het voeren van campagne en het organiseren van acties. Dat helpt uiteraard ook voor deze campagne.
“Tegenover het communautaire opbod, het racisme en het seksisme stellen wij de noodzaak van gezamenlijke strijd van de arbeiders. Wij komen op tegen het systeem dat aan de basis ligt van al deze problemen: het kapitalisme. Het zal er daarbij op aankomen om ook te weten voor welk alternatief we strijden. De afgelopen jaren werden we altijd verteld dat het kapitalisme het enige mogelijke systeem was, maar nu blijkt dat het kapitalisme geen toekomst heeft en niet voor vooruitgang zorgt. Dit systeem heeft haar failliet aangetoond. We hebben nood aan een andere samenleving die wel aan de behoeften van iedereen kan voldoen, een socialistische samenleving.”
