Extreemrechts gebruikt de verkiezingsoverwinning van het VB om zich herop te bouwen. Dat werd de voorbije zomer al duidelijk op sociale media, waar het VB voor 100.000 euro campagne voerde. Maar het bleek ook op straat met de ongeregeldheden tijdens Pukkelpop. Nu is er een aanzet om opnieuw over te gaan tot straatacties en provocerende meetings.
Door Geert Cool
Protest is nodig!
Aan de UGent en de VUB lukte het nog niet, maar in Leuven en Antwerpen zal Dries Van Langenhove wel aan de universiteit spreken. Dit is een jaar na de Pano-reportage die zijn vriendenclub ontmaskerde als een groep neonazi’s. Een jaar later zit de radicaliserende extremist Van Langenhove niet in de cel, maar in het parlement. Het is niet verwonderlijk dat extreemrechts zich gesterkt voelt! De meetings met Van Langenhove zijn niet de enige stap. Komende zondag is er in Antwerpen een betoging gepland met de uitdrukkelijke steun van het Vlaams Belang. Het gaat om een betoging tegen het cordon sanitaire en er werd meteen aangekondigd dat er mogelijk maandelijks zal betoogd worden. De bedoeling van extreemrechts is duidelijk: de eigen krachten opnieuw opbouwen en in de openbare ruimte in het offensief gaan. Bij alle vorige pogingen in deze richting kwam het uiteindelijk tot geweld en de ontwikkeling van neonazistische groeperingen.
Er is een stevig antifascistisch antwoord nodig op deze poging tot extreemrechts offensief. Dat kan doorheen acties en protest. Zo wordt vanavond geprotesteerd tegen de meeting van Van Langenhove aan de UA. Voorlopig is het initiatief in Antwerpen beperkt tot Blokbuster en ALS, maar we willen er bouwen aan een breder platform om volgende extreemrechtse acties niet zomaar te laten passeren. Bij de laatste verkiezingen is niet alleen het VB vooruitgegaan, ook radicaal links begint electoraal te scoren. Het zal niet volstaan om een links standpunt enkel bij verkiezingen te uiten. Straatprotest en brede campagnes zullen nodig zijn zodat links verder in het offensief gaat en de ruimte niet aan extreemrechts overlaat.
VB: Vals Belang voor werkenden en hun gezinnen
In ons protest moeten we ingaan tegen de pogingen van extreemrechts om zich een sociaal masker aan te meten. Voor de verkiezingen deed het VB zich voor als een ‘socialere’ versie van N-VA met standpunten die eisen als een hoger minimumpensioen en minimumloon leken te ondersteunen. Dit was slechts een masker. Na de verkiezingen sprak het VB niet meer over de pensioenen, lonen, koopkracht of dure prijzen in de rusthuizen. Enkel het racisme bleef over.
Sociale problemen zijn concreet. Zo staan er in Vlaanderen 150.000 mensen op de wachtlijsten voor een sociale woning. Er zijn slechts 150.000 sociale woningen beschikbaar. Het rechtse antwoord op dit probleem is om de samenstelling van de wachtlijst te veranderen: wie de taal niet goed genoeg spreekt, wordt naar achteren op de lijst geduwd. Anders gezegd: de concurrentie tussen wie het moeilijk heeft wordt opgevoerd. Een links antwoord daarentegen bestaat uit de bouw van nieuwe sociale woningen zodat de wachtlijsten weggewerkt worden.
Het VB heeft geen probleem met de asociale voorstellen in het Vlaams regeerakkoord. In Humo verklaarde Tom Van Grieken dat zijn partij de architect van het akkoord is, maar dat hij de slechte aannemers van CD&V en VLD niet vertrouwt bij de uitvoering ervan. In het regeerakkoord wordt onder meer vastgelegd dat de openbare diensten afgebouwd worden, dat De Lijn verder ondergraven wordt, dat het kindergeld afneemt vanaf het derde kind, dat de woonbonus verdwijnt, … Voor de tekorten in zorg, onderwijs of mobiliteit zijn er geen middelen. Daar heeft Van Grieken allemaal geen probleem mee. De poging tot sociale retoriek van voor de verkiezingen was effectief slechts een masker! Dat zagen we al meermaals: toen PVDA-kopstuk Hedebouw protesteerde tegen de wel erg royale afscheidspremie voor Bpost-CEO Thijs haastte VB-parlementslid Van Langenhove zich om Hedebouw af te kraken.
Het is een illusie te denken dat extra pestmaatregelen de tekorten in de sociale zekerheid kunnen oplossen. Die tekorten zijn niet het resultaat van de komst van nieuwkomers, maar van de miljarden die aan voornamelijk de grote bedrijven zijn uitgedeeld in de vorm van allerhande lastenverlagingen en vrijstellingen. Die miljardentransfer wordt niet in vraag gesteld door rechts of extreemrechts. De 360 euro die nieuwkomers voor hun verplichte inburgeringscursus moeten betalen, is slechts een pestmaatregel. Het zal maximaal een paar miljoen euro opbrengen, terwijl er miljarden verdwenen zijn uit de sociale zekerheid.
De beste manier om de valse argumenten van extreemrechts en rechts onderuit te halen, is door onze voorstellen en argumenten offensief naar voren te brengen. Campagnes zoals rond een hoger minimumloon (14 euro per uur of 2300 euro per maand) of een minimumpensioen van 1.500 euro per maand kunnen daar een grote rol in spelen. Als we dergelijke campagnes op straat en op de werkvloer voeren, kunnen we wijzen op wat de werkenden en hun gezinnen verenigt en maken we duidelijk waar het echte probleem zich bevindt: bij de hebzucht van de grote aandeelhouders en andere superrijken.
Onder een deel van de werkenden en jongeren is er een zeker pessimisme: VB en N-VA waren samen goed voor 40% van de stemmen en domineerden de voorbije maanden het publieke debat langs Vlaamse kant. Dat heeft uiteraard een impact op discussies op de werkvloer, onder familie of kennissen. Heel wat elementen van rechts, onder meer tegenover nieuwkomers, worden vlot overgenomen in die discussies. Maar het is mogelijk om deze te keren door terug te koppelen naar de sociale eisen die concreet zijn voor de meerderheid van de bevolking. Het actieplan de vakbonden eind 2014, bij het aantreden van de rechtse regering-Michel, toonde hoe het publieke debat in de richting van de belangen van de arbeidersbeweging kan gekeerd worden. Aangevuld met een sterkere linkse PVDA-stem in het parlement zou dit vandaag nog een grotere impact kunnen hebben. We zullen onze eisen niet afdwingen door er vriendelijk om te vragen bij de media of in de parlementen, we moeten onze strijd op straat en op de werkvloer organiseren om overwinningen af te dwingen. Dat is ook de beste manier om tegen extreemrechts in te gaan.
