Klimaatverandering: het kwetsbare evenwicht van het Noordpoolgebied

Sinds enkele jaren, waaronder de afgelopen maanden, hebben zich verschillende atypische gebeurtenissen voorgedaan, of het nu gaat om de intensiteit of de frequentie ervan. Er waren de tornado’s en overstromingen in het voorjaar, hittegolven of snelle cycli van bevriezing en ontdooiing. Iedereen wordt op de een of andere manier getroffen. En dat is alleen wat er in Québec, of in ieder geval in de zuidelijke delen van Québec, is gebeurd.

Artikel op basis van een dossier door Alternative Socialiste (onze zusterorganisatie in Québec)

Het kwetsbare ecosysteem van het Canadese Noorden bepaalt echter het leven van heel de regio. De Inuit Nunangat is een deel van het Canadese Noordpoolgebied dat 51 gemeenschappen omvat, verspreid over vier gebieden: de Inuvialuit, Nunavut, Nunavut, Nunavik en de Nunatsiavut. Het woord Nunangat wordt gebruikt om de aarde, het water en het ijs aan te duiden. De Inuits geloven dat het land waarop ze leven integraal deel uitmaakt van hun cultuur en manier van leven.

Een kwetsbaar evenwicht

Verwacht wordt dat over iets meer dan 10 jaar de gemiddelde jaartemperatuur in Nunangat zal oplopen tot 2°C. De huidige gemiddelde temperatuur is -4,4°C in Kuujjuarapik. De opwarming van de aarde betekent het smelten van het ijs, waardoor de zeespiegel stijgt. Vandaag is al bijna 40% van het ijs in Nunangat voorgoed verdwenen.

In een regio waar de voedselonzekerheid ongebreideld is, zijn jacht en visserij de twee meest voorkomende manieren om te overleven. Oudere inheemse mensen hebben veranderingen in de wind en de wolken waargenomen, waardoor het moeilijk is om met traditionele middelen weersvoorspellingen te doen. Bepaalde traditionele paden zijn nu ontoegankelijk. Nu meren en rivieren sneller smelten, zijn de wegen in het voorjaar gevaarlijker. Het ontdooien van de permafrost maakt het gevaarlijk om in de zomer met een quad te rijden.

Voedselonzekerheid

Op dit moment kampt 7% van de Canadezen met voedselonzekerheid, terwijl dit percentage voor de Inuit-bevolkingen oploopt tot 25%. In bepaalde gemeenschappen loopt het op tot 70%. Basisvoedsel is vaak twee tot drie keer duurder dan in stedelijke centra. Traditionele methoden van levensonderhoud zijn dus cruciaal voor de Inuit om te overleven. Helaas heeft de klimaatverandering ook gevolgen voor planten en dieren. Veranderingen in zeestromingen brengen vervuilende stoffen met zich mee. Veranderingen in de vegetatie hebben een impact op het overleven van het wild waarop gejaagd wordt.

De Noordwestelijke Passage

Sinds het begin van de Canadese kolonisatie is de noordwestelijke doorgang een droom geweest, die de Europese handelaars in staat zou hebben gesteld Azië sneller te bereiken. Voor de imperialistische landen Canada, de VS en Rusland is het van essentieel belang om de Arctische gebieden en wateren te controleren. Of ze nu grondstoffen willen ontginnen of militaire dominantie willen veiligstellen: de regio is van strategisch belang. De gedwongen verhuizing van Inukjuak-families naar Grise Fiord en Resolute in de jaren vijftig van de vorige eeuw toont aan hoe ver de Canadese regering bereid is te gaan om deze noordelijke gebieden te bezetten.

De exploitatie van natuurlijke grondstoffen in deze regio’s is potentieel een bedreiging voor de gemeenschappen die er wonen. Deze exploitatie heeft ook gevolgen voor het milieu. De exploitatie van de Milne Inlet op Baffineiland zou bijvoorbeeld een negatief effect kunnen hebben op de narwallen die in deze wateren voorkomen. De toename van het verkeer op handelsroutes door de noordelijke wateren zal ook gevolgen hebben voor het Arctische ecosysteem.

Bovendien zal de komst van grote kapitalistische bedrijven negatieve gevolgen hebben voor de Inuit-gemeenschappen. Hun levensstijl is gebaseerd op voorouderlijke middelen, zoals jacht en visserij. Traditionele voedselbronnen zijn schaarser en de kosten van geïmporteerd voedsel verhogen de voedselonzekerheid.

Respect voor de gemeenschap

We mogen niet zomaar alle veranderingen in de Nunangat en andere noordelijke regio’s weigeren. Het scheppen van werkgelegenheid en een ecologisch verantwoorde economische ontwikkeling kan alle gemeenschappen ten goede komen, als die onder democratische controle van de gemeenschap en niet volgens de regels van de vrije markt plaatsvinden. Bij alles wat wordt gedaan, moet het recht op zelfbestuur van de betrokken mensen worden gerespecteerd. Niemand is zich beter bewust van de problemen op zijn eigen grondgebied en niemand is beter in staat om ze te beheren.

Kapitalistische staten zoals Canada weigeren het recht op zelfbeschikking van inheemse volkeren te erkennen; zij zouden liever de grondstoffen in alle straffeloosheid controleren en exploiteren. Hier hangt hun winst van af. In deze context is de strijd voor de politieke en economische onafhankelijkheid van Nunangat een strijd tegen de kapitalistische belangen van Canada en Québec.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie