De sterke score van het Vlaams Belang afgelopen verkiezingen vertaalt zich niet enkel in meer extreemrechtse parlementairen maar ook in een groeiend zelfvertrouwen van extreemrechts buiten het parlement. Racisten in Tongeren vielen een gekleurde man aan op het station, dreigbrieven in Aalst werden verstuurd aan buren met een buitenlandse origine maar ook Anuna De Wever en haar vriendinnen konden al kennis maken met de haat en het geweld van extreemrechts op Pukkelpop. Op Dour waren er tenten van extreemrechtse jongeren met slogans als “Pas de Wallons”, midden in Wallonië …
Artikel door Kenzo (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Na de zomer gaat het gewoon verder: aan de Gentse universiteit wil het Vlaams Belang Dries Van Langenhove terug binnen krijgen als spreker. Het extreemrechtse KVHV probeert te scoren door zijn vroegere voorzitter als posterboy uit te spelen. Een jaar na de ophefmakende Pano-reportage is de racistische, seksistische verspreider van neonazistisch materiaal op internet niet veroordeeld, maar zit hij in het parlement. De extreemrechtse studentenclubs zoals KVHV en NSV, die de ontwikkeling van ‘Schild & Vrienden’ aan de UGent faciliteerden, voelen zich hierdoor gesterkt.
Het grotere zelfvertrouwen van extreemrechts blijkt ook uit de beperkte heropleving van de Blood&Honour-omgeving rond Tomas Boutens, een groepje biernazi’s dat in 2006 ontmaskerd werd en (lichte) veroordelingen opliep wegens het organiseren van een gewapende groep neonazi’s in het leger. Op 15 september wilde Boutens in Brussel manifesteren. Ondanks een verbod – waarbij schandalig genoeg ook vreedzaam antifascistisch protest werd verboden – daagden enkele tientallen extreemrechtse activisten op die meteen opgepakt werden. Groepen als Blood&Honour groeien als het VB sterker staat: de neonazi-groep werd door jongeren van het VB in ons land opgericht in de nasleep van zwarte zondag 1991 en kende een ‘hoogtepunt’ begin deze eeuw, toen het VB recordscores behaalde.
Extreemrechts speelt in op de enorme onvrede onder brede lagen van de bevolking over de traditionele politiek. Een politiek van besparingen, verlaging van de koopkracht van de werkenden tegenover mooie fiscale cadeaus voor de multinationals en graaiende politiekers. Extreemrechts doet zich voor als ‘tegenstander’ van de traditionele politiek, maar verdedigt in essentie de belangen van diegenen die verantwoordelijk zijn voor dit systeem. Toen Raoul Hedebouw (PVDA) uithaalde naar de riante ontslagvergoeding van postbaas Koen Van Gerven, merkte Van Langenhove op dat die vergoeding van 500.000 euro normaal was! Extreemrechts probeert ons tegen elkaar op te zetten via racisme en seksisme, om op het einde van de dag de belangen van de superrijken te verdedigen.
Extreemrechts kan teruggedrongen worden door middel van mobilisatie zodat hun zelfvertrouwen ontnomen wordt en ze zich moeilijker kunnen organiseren. Extreemrechts heeft een parlementaire positie behaald, maar dit betekent niet dat ze vrij spel krijgen. Om extreemrechts duurzaam te bestrijden, moeten we ingaan tegen de voedingsbodem waar het op teert: de enorme ongelijkheid in de maatschappij en het asociale beleid. De verkiezingen hadden feitelijk maar één conclusie, mensen zijn dit beleid beu. Er is nood aan betaalbare huisvesting voor iedereen, meer en gratis openbaar vervoer, gratis en democratisch onderwijs, 14 euro minimumloon en een menswaardig pensioen.
