In tal van regio’s in India leiden de slechte arbeids- en levensvoorwaarden tot een toename van de spanningen op religieus, etnisch en nationaal vlak. De voorbije weken waren er tal van acties van de bevolking van Manipur, een deelstaat van India. Vrouwenactivisten, vreedzame verzetsbewegingen en rebellengroeperingen drijven hun acties op uit protest tegen het toenemende verbale, seksuele en fysieke geweld in hun regio, georganiseerd door militaire en paramilitaire Indiase groeperingen. Toch is het zeer de vraag of dit soort verzet Delhi tot veranderingen zal kunnen dwingen.
Reinhart Van Simaeys
Manipur is een deelstaat in Oost-India met 2.4 miljoen inwoners. Na de Anglo-Manipuri oorlog in 1891 kwamen de regio onder Britse controle, waarna het in 1947 een deelstaat werd van India. Dit accepteerden vele Manipuri’s van het begin af aan niet en verzetsgroepjes ontstonden overal in de regio, meestal met een vaag socialistisch en separatistisch programma.
Het antwoord van Delhi was een nietsontziende militaire repressie die gepaard ging met onderdrukking van vrije meningsuiting, willekeurige arrestaties, folteringen en executies en massaverkrachtingen. Tientallen jaren woedde een smerige oorlog in alle stilte. In 2001 leek er een periode van relatieve rust te komen na onderhandelingen en wapenstilstanden, maar nog steeds zijn enkele rebellenbewegingen zoals het PLA actief.
Vorige maand barstte de bom, toen een zoveelste jonge vrouw op gruwelijke wijze verkracht, verminkt en vermoord teruggevonden werd, dit door toedoen van Indiaanse legercommando’s. Honderden vrouwen doorbreken de stilte door dagelijks naakt te gaan protesteren voor het hoofdkwartier van het leger in Manipur. Apunda Lup, een beweging van 32 vreedzame organisaties, organiseert talloze meetings, demonstraties en betogingen. Ook de gewapende verzetsbewegingen winnen weer aan steun en drijven hun acties op. Toch is het zeer de vraag of het spontane verzet de Indiase regering op de knieën kan dwingen. Terwijl Apunda Lup slechts vrede en beperkte zelfbeschikking wil, vechten de guerrillabewegingen voor de afscheiding van hun regio van India. Veel van de verzetsbewegingen zitten echter ook vooral elkaar in de haren.
Van de Indiase politiek kunnen de Manipuris niets verwachten. De extremistische hindoepartij BJP ijvert voor een centralistische hindoestaat en wakkert etnische en religieuze conflicten aan, terwijl de Congresspartij van de familie Ghandi even reactionair is. Ook de officiële CPI is al jarenlang een neoliberaal instrument. De enige weg vooruit voor de bevolking van Manipur bestaat uit het zich verenigen om samen met arbeiders en boeren uit de rest van de regio en heel India de strijd aan te gaan met behulp van een massale partij op basis van een democratisch socialistisch programma.
