Experts merken op dat de prijs voor het levensreddend medicijn voor baby Pia onverklaarbaar hoog is. Jan Rosiers, hoogleraar farmaceutische wetenschappen aan de KULeuven, zegt vandaag in De Standaard: “Eigenlijk kun je nauwelijks van een verband spreken. De prijzen van nieuwe geneesmiddelen stijgen al jaren sneller dan de kosten van het onderzoek en de ontwikkeling erachter.” Farmabedrijf Novartis stelde dat het bereid is om “constructief samen te werken”, maar ondertussen was enkel de breed gedragen solidariteit van de bevolking concreet.
Op enkele dagen tijd werd de vereiste 1,9 miljoen euro opgehaald. Wie dacht dat de Vlamingen allemaal gevallen waren voor de neoliberale ‘trek uw plan’-ideologie of de kortzichtige extreemrechtse variant ervan, werd hiermee van antwoord gediend. Honderdduizenden mensen stuurden een sms om 2 euro bij te dragen. Tegelijk stellen veel mensen zich vragen: wat met de volgende baby? Hoe de macht van de grote farmaceutische bedrijven breken?
Medisch filosoof Ignaas Devisch merkte op Radio 1 terecht op: “Het is vooral schokkend dat een geneesmiddel dat levensreddend kan zijn tot die orde van prijzen kan behoren. Dat heeft alles te maken met de ontwikkeling ervan, die is overgelaten aan een aantal spelers die in eerste instantie redeneren in een bepaald winstmodel.” Dat er winsten geboekt worden in de farmaceutische sector is een understatement. Vorig jaar was Novartis goed voor 12,6 miljard dollar nettowinst. De reden voor de hoge prijs voor het medicijn dat baby Pia kan redden, is dus helemaal niet zo onverklaarbaar: het is de kapitalistische inhaligheid die hiervoor zorgt.
Waarom deze sector die zoveel levens kan redden overlaten aan de private winsthonger? Dat betekent dat er vooral onderzoek wordt gedaan naar geneesmiddelen die veel winst opleveren. In onderzoek naar medicijnen voor zeldzame aandoeningen wordt minder geïnvesteerd. Het opleggen van regels of tegen elkaar uitspelen van de verschillende farmaceutische bedrijven, kan de prijzen een beetje drukken. Maar het blijft beperkt tot de marge: wat de gemeenschap niet bezit, kan ze ook niet controleren. De farma-sector heeft een reusachtige marketing- en lobbymachine die alles gedaan krijgt van bereidwillige politici. Er wordt meer uitgegeven aan reclame dan aan onderzoek. De ‘farmamaffia’ overtuigen met goede argumenten en schrijnende situaties zal niet lukken. Voor dit ziek systeem zijn radicale medicijnen nodig!
Om een antwoord te bieden is er nood aan een nationalisatie onder controle en beheer van de gemeenschap als onderdeel van een nationale gezondheidsdienst. Gezondheid is te belangrijk om het aan de winsten van de private sector over te laten: hoog tijd om alles wat met zorg te maken heeft in publieke handen te nemen zodat er voldoende middelen zijn voor personeel en patiënten. Dat betekent ook publieke middelen voor onderzoek en ontwikkeling gericht op de belangen van de gemeenschap en niet de miljardenwinsten van de grote bedrijven. Waarop wachten de vakbonden en linkse partijen om een actieve mobilisatiecampagne op te zetten om voor de poorten van Novartis te protesteren, syndicalisten uit de sector in het publieke debat te brengen en het draagvlak voor de nationalisatie van de farmasector op te bouwen?
