Polen. ArcelorMittal schorst beslissing om hoogoven in Krakau stil te leggen

De staalarbeiders van het grondstoffengedeelte van de Krakause vestiging van ArcelorMittal zaten sinds enkele maanden in een erg onzekere situatie. In mei kondigde de directie aan dat de hoogoven zou dichtgaan. Er volgde een muur van stilte: de directie gaf geen enkele concrete informatie over de toekomstige activiteit op de hele site. De sluitingsdatum kwam dichterbij en het personeel wist niet of er nog werk zou zijn. Het was niet duidelijk of er nog op de beslissing kon teruggekomen worden. Amper een maand voor de geplande sluiting en een dag na een betoging van staalarbeiders voor de zetel van de directie van ArcelorMittal Polen werd via de media bekendgemaakt dat de sluiting met onbepaalde duur wordt uitgesteld.

Reactie door Kacper Pluta, lid van Alternatywa Socjalistycnza (onze Poolse zusterorganisatie) en werknemer van ArcelorMittal, lid van de vakbond NSZZ Pracownikow AMP (op persoonlijke titel)

Betoging op 24 juli

Wekenlang hebben de personeelsleden van ArcelorMittal gewacht tot de vakbonden actie zouden ondernemen tegen de sluiting van de hoogoven. Met wat vertraging kwam de vakbondsmachine uiteindelijk op gang in de vorm van een betoging voor het hoofdkantoor van ArcelorMittal in D?browa Górnicza. De personeelsleden van de staalfabriek in Krakau namen de oproep tot mobilisatie serieus en vulden 17 bussen vanuit hun fabriek. Ongeveer 1000 mensen namen deel aan de actie, bijna een derde van al het personeel in Krakau en dit terwijl het een werkdag was en de betoging buiten de stad plaatsvond. Personeel van de metaalfabrieken Sosnowiec, Ostrowiec wi?tokrzyski en Cz?stochowa betuigden hun solidariteit.

De vakbondsleiders – vertegenwoordigers van de drie belangrijkste vakbonden, namelijk NSZZZ Pracowników (OPZZ), Solidarno?? en Solidarno?? 80, en kleinere lokale vakbonden – stelden dat ze zich verzetten tegen de sluiting van de hoogoven. De sfeer tijdens de demonstratie was er een van woede en frustratie. De vakbondsleiders hadden moeite om sommige betogers onder controle te houden.

Gegijzeld door het bedrijf

De volgende dag kondigde de directie een tijdelijke opschorting aan van het besluit om de hoogoven te sluiten.

Onder het personeel heerste er echter geen feestelijke sfeer. Ondanks de zegevierende toon in de verklaringen van de vakbondsorganisaties, beseffen de werknemers dat noch hun mobilisatie, noch de “strijd” van de vakbonden doorslaggevend was voor de omkering van de beslissing. Het heersende gevoel is een lichte opluchting omdat we weten waar en onder welke omstandigheden we de komende maanden zullen werken, maar ook de frustratie dat het bedrijf de hoogoven gijzelt in de onderhandelingen met de Poolse regering.

Zijn de “marktomstandigheden”, waar het management het in mei over had, plotseling veranderd? Is het overheidsbeleid op het gebied van elektriciteitsprijzen en energie-intensieve industrieën veranderd? Heeft de EU ArcelorMittal garanties gegeven met betrekking tot wijzigingen in de CO2-emissieheffingen? Zijn de exploitatiekosten veranderd (volgens de twijfelachtige boekhouding van het bedrijf de hoogste in Europa)? Dit zijn retorische vragen waarop noch het personeel noch de gemeenschap een antwoord krijgen. De metaalbewerkers van Krakau worden voortdurend gebombardeerd met tegenstrijdige signalen en schijnbaar onlogische beslissingen van de kapitalisten: enerzijds maximalisatie van de productie en grote investeringen (renovatie van de hoogoven, ecologische investeringen, nieuwe walserij, …), anderzijds het bevriezen van de aanwerving, het beëindigen van de samenwerking met onderaannemers, het aankondigen van een enorme productiestilstand.

De toekomst van de verwerkende industrie, en van de metaal in het algemeen, blijft onzeker. De economische moeilijkheden waarop Mittal zich beroept om de sluiting van de oven te rechtvaardigen, zijn niet verdwenen: de handelsoorlog en de energie- en klimaatcrisis duren voort. De eigenaar kan deze kaart op elk moment uitspelen, of het nu gaat om het liquideren van de fabriek in Krakau (en bijvoorbeeld om het verplaatsen van de machines van nieuwe installaties) of om het bevriezen van de loonsverhogingen en andere eisen van werkenden, wat bijzonder waarschijnlijk is. De vakbonden moeten zich op deze kwesties concentreren. Zelfgenoegzaamheid zal ons niet helpen om de fabriek te verdedigen of te vechten voor hogere lonen en betere werkomstandigheden. Voor deze taken hebben we een militante en democratische vakbond nodig!

De kapitalistische chantage stoppen

ArcelorMittal is de grootste staalproducent ter wereld. Dit geeft het een enorme macht en het vermogen om de regeringen van een staat of zelfs het hele continent te verslaan. In Europa zijn tienduizenden banen afhankelijk van dit bedrijf. In de huidige mondiale economische situatie zal het bedrijf zijn positie uiteraard gebruiken om regeringen te dwingen een voor hen gunstig beleid te voeren: het verstrekken van miljardensteun uit publieke middelen of het voeren van een meer protectionistisch economisch beleid door Europese regeringen.

Deze maatregelen zouden vooral worden gebruikt om de miljardairs meer geld te geven. Helaas zijn vakbondsvertegenwoordigers soms ook beïnvloed door deze argumenten en worden ze zomaar herhaald. Zo prees een militant van Solidarno?? op de protestactie het beleid van Trump in de handelsoorlog… Cadeaus voor de miljardairs door fiscale voordelen en het beschermen van hun markten met behulp van een douane- en belastingstelsel maken ons nog meer afhankelijk van de grote bedrijven. Dit betekent niet dat we in elke situatie tegen protectionisme zijn, maar we moeten ons afvragen wat het doel ervan is. Een vermindering van de staalinvoer en een grotere rol van de binnenlandse productie in de consumptie zou in veel opzichten wenselijk zijn als dit in het belang van de samenleving en niet in het belang van de kapitalisten zou zijn: de productie ter plaatse vermindert de milieukosten in verband met het vervoer en maakt het mogelijk de productieomstandigheden, de milieueffecten ervan, enz. beter te beheersen.

Tegelijkertijd moeten we onze strijd koppelen aan metaalarbeiders van andere landen, met name de werknemers van ArcelorMittal in Europa – alleen internationale solidariteit kan ons de mogelijkheid bieden om ons te verzetten tegen loondumping en het tegen elkaar opzetten van werkenden.

De metaal redden

Zoals een vakbondsman tijdens de betoging terecht opmerkte: “Het waren niet wij die deze crisis hebben veroorzaakt, maar wel degenen die de wereld leiden. Ze winnen van de crisis en wij zitten in de… ” Laten we deze vaststelling omzetten in een concreet reddingsplan voor de metaal in het belang van diegenen die er werken en de meerderheid van de samenleving.

Alternatywa Socjalistyczna stelt voor om de volgende eisen te bespreken:

  • Afschaffing van het handelsgeheim; financiële controle door de vertegenwoordigers van het personeel
  • Hernationalisatie van de metaalsector onder controle van de werkenden en de gemeenschap
  • In plaats van handel in uitstoot massale publieke investeringen in schone energie en onderzoek om de CO2-uitstoot te verminderen…
  • Democratische economische planning in plaats van de crises en chaos van het kapitalisme
Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie