De standpunten van Paul Geudens in Gazet van Antwerpen blinken al enige tijd uit door hun wel bijzonder onkritische benadering van Bart De Wever. Al maandenlang kan Geudens niet genoeg krijgen van zijn grote held. Wie een kritisch geluid laat horen, wordt meteen met de vinger gewezen. Een voorzichtige en erg late reactie van Rudy De Leeuw (ABVV) was voldoende om hem de raad te geven naar China of Noord-Korea te verhuizen.
Het ABVV heeft lange tijd niets gezegd over de regeringsvorming en ook op het programma van N-VA kwam er amper enig antwoord. Nochtans werd daarin een harde patronale agenda verdedigd, een agenda waarmee een meerderheid van de bevolking het niet bepaald beter zal hebben. Een afbouw van de sociale zekerheid zal in alle delen van het land negatieve gevolgen hebben voor de arbeiders en hun gezinnen.
Toch bleef het ABVV zwijgen, wellicht om de politieke “partners” van SP.a en PS niet voor het hoofd te stoten. De Leeuw: “We hebben de politici in alle discretie laten onderhandelen.” De “politieke partners” stappen mee in de logica van de N-VA. De grootste discussiepunten gaan niet over de miljardenbesparing van de komende jaren en al evenmin over de sociale bescherming van de werkenden en uitkeringstrekkers. Daarover zijn de “partners” het blijkbaar eens met N-VA. Hoe een front van SP.a met PS aangevuld met de Groenen dan plots een “links front” zou kunnen worden dat een alternatief biedt op De Wever en co, is ons niet duidelijk. Zelfs De Deyn (BBTK) moest erkennen dat zijn partij “op cruciale momenten De Wever volgt.”
Het ABVV verspreidt nu een folder waarin het asociale karakter van de nota van De Wever wordt uitgelegd. Er wordt zedig gezwegen over de positie van PS en SP.a en de bereidheid van die partijen om grote delen van deze asociale maatregelen te aanvaarden. De vraag naar een politiek verlengstuk voor de syndicale eisen en bekommernissen wordt niet opgelost door enkel naar N-VA uit te halen…
Alleszins was het ABVV-standpunt voor Paul Geudens voldoende om in de Gazet van Antwerpen hard uit te halen naar Rudy De Leeuw. Geudens doet dat weinig subtiel. Hij stelt dat De Leeuw het verkiezingsresultaat niet heeft begrepen en beter zou zwijgen. Enkel De Wever mag spreken, als het van Geudens afhangt. En Vlaamse partijen oproepen om “met de Franstaligen te collaboreren” kan al helemaal niet. Met termen als “collaboreren” haalt Geudens de oorlogsretoriek terug boven. Dat wordt aangevuld met een vleugje Koude Oorlog retoriek. De Leeuw krijgt de raad mee “te verhuizen naar Noord-Korea of China. Daar kan hij zijn ideologische en autocratische lusten botvieren.” Waarom Geudens schrijft dat “De Leeuw natuurlijk standpunten mag verdedigen die hij meent te moeten verdedigen”, is ons niet duidelijk. Als De Leeuw een standpunt inneemt, moet hij immers meteen gedeporteerd worden naar China…
Verzet tegen de asociale agenda van N-VA en andere neoliberalen wordt door Geudens gelijk gesteld met “dromen en ijveren voor een terugkeer naar het unitaire België van de 19de eeuw waar het Nederlands officieel niet bestond.” Dat is een platte leugen om de echte discussie uit de weg te gaan: wat willen we met onze sociale zekerheid, hoe antwoorden we op de crisis, wat doen we tegen de hoge werkloosheid? Voor Geudens is dat misschien niet belangrijk, maar bij iedere verkiezing de afgelopen jaren waren dat wel de thema’s die door de kiezers werden aangegeven als de belangrijkste.
Het ABVV moet antwoorden naar voor brengen rond die thema’s en moet zich verzetten tegen de besparingsmachine die door N-VA op gang wordt getrokken en waarin De Wever kan rekenen op de steun van zowel PS, SP.a als Ecolo en Groen. Dit zal niet gebeuren met illusies in Gennez en Di Rupo, maar door onverwijld en onverkort een informatie- en mobilisatiecampagne op te starten om de levensstandaard van de werkenden en hun gezinnen te verdedigen tegenover de pogingen van de kapitalisten, speculanten en hun politieke vertegenwoordigers om ons voor hun crisis te laten betalen.
