Het cordon sanitaire, een afspraak tussen de partijen om geen coalitie met het Vlaams Belang te vormen, staat opnieuw onder druk. Dat was al zo na de gemeenteraadsverkiezingen, vooral in Ninove waar N-VA de vorming van een coalitie zonder extreemrechts blokkeerde. Er kwam echter geen coalitie met extreemrechts. Nu wordt een nieuwe stap gezet in het ondergraven van het cordon sanitaire, zelfs indien er geen regering met VB komt.
N-VA-voorzitter De Wever laat de deur voor gesprekken met het VB open. Hij werd daarin meteen bijgevallen door de patroonsorganisatie VOKA. Zij willen de stemmen voor het VB gebruiken voor een rechtser beleid van sociale afbraak om de winsten op te drijven. Dat het VB stemmen aantrok van kiezers die niet tevreden waren met het asociale besparingsbeleid en in de campagne pleitte voor eisen als een hoger pensioen, lagere pensioenleeftijd, hogere uitkeringen, … wordt gemakshalve vergeten.
Ondertussen is N-VA verzwakt, waardoor De Wever niet zomaar het VB kan afschrijven. VB-voorzitter Van Grieken voerde de druk verder op door aan te kondigen dat hij geen breekpunten stelt voor het vormen van een Vlaamse regering. Bij Open VLD en CD&V waren er enkele stemmen voor het doorbreken van het cordon sanitaire, maar de partijleidingen spraken er zich meteen tegen uit, uit schrik voor het uiteenvallen van België.
Een coalitie met VB is heel onwaarschijnlijk. Als het resultaat van deze verkiezingen zich doorzet in de lokale verkiezingen van 2024 neemt de kans op gemeentelijke coalities met VB echter sterk toe. In Ninove bijvoorbeeld bevestigde het VB het resultaat van de gemeenteraadsverkiezingen met een score van 38% voor het Vlaams Parlement (tegenover 40% voor Forza Ninove) en ook in buurgemeente Denderleeuw werd 34% behaald.
We kunnen dit stoppen. Straatprotest tegen extreemrechts was samen met de nationale kwestie de reden waarom de gevestigde partijen begin jaren 1990 niet met het Vlaams Blok in coalitie durfden te gaan (in tegenstelling tot hun tegenhangers in landen als Oostenrijk, Nederland, Denemarken, Noorwegen, …). Maar daarmee is de voedingsbodem voor extreemrechts niet weggenomen. Dat kan enkel met een beleid dat radicaal breekt met de besparingen en de sociale polarisatie die eruit volgt.
