Asociaal beleid in Nederland leidt ertoe dat opnieuw aan voedselbedeling wordt gedaan

Het asociale beleid van de Nederlandse regering leidt tot groeiende problemen voor de armste lagen van de samenleving. Zo werd bekend dat in Breda opnieuw gestart wordt met voedselbedelingen voor behoeftigen die in armoede leven. Blijkbaar is dat wat het kapitalisme ons vandaag te bieden heeft: superwinsten voor de rijksten en voedselbedeling voor de armsten. In Breda spreekt de linkse partij SP zich uit tegen deze situatie. De SP-afdeling in die stad heeft na een discussie onderstaand standpunt unaniem aangenomen. De Bredase SP is een strijdbare afdeling met aandacht voor politieke vorming en oog voor een actieve werking. De gemeenteraadsleden van de SP zijn er tevens lid van Offensief, onze Nederlandse zusterorganisatie.

Standpunt van SP-Breda

In BN-De Stem stond deze week een artikel over een – in Breda – nieuw fenomeen, de voedselbank, een door vrijwilligers gerunde instelling om voedsel te verstrekken aan mensen met een laag inkomen. De SP in Breda vindt het enerzijds fantastisch dat er zoveel solidariteit aanwezig is in de samenleving, ondanks verwoede pogingen van de regering en de bazen, onder leiding van Zalm en Balkenende, om deze solidariteit af te breken. De grote opkomst van jongeren op de vakbondsdemonstratie tegen de bezuinigingen op de prepensioenen geeft ook al aan, dat Nederland geen ‘ieder voor zich en god voor ons allen’ mentaliteit wil. Alle lof van de SP dus voor mensen, die zich belangeloos inzetten om de ergste nood te lenigen.

Aan de andere kant is het schandalig dat een voedselbank kennelijk noodzakelijk is. De algemene bijstand is bedoeld voor de noodzakelijke kosten van het bestaan. Als mensen het financieel zo slecht hebben, dat men terug moet vallen op een voedselbank, dan is er maar één conclusie nodig, en dat is dat de uitkeringen te laag zijn om van te leven. Wij vragen ons af wat het begrip ‘bestaansminimum’ dan nog inhoudt, en zullen in de vergadering van de commissie SAW komende maand de wethouder om uitleg vragen.

We moeten ons echter realiseren, dat dit soort uitwassen geen ‘weeffoutjes’ zijn, maar inherent zijn aan het kapitalistische systeem. Om te kunnen concurreren zijn ondernemingen en staten verplicht om de ‘onkosten’ zo laag mogelijk te houden. De ondergrens daarbij is niet het sociale geweten van de machthebbers (anders zou er geen hongersnood in Afrika bestaan) maar de mate van bewustzijn, eensgezindheid en strijdlust in de arbeidersklasse. Alle verworvenheden, zoals redelijke sociale voorzieningen, een achturige werkdag en het algemeen kiesrecht, zijn afgedwongen na lange strijd, en worden weer net zo gemakkelijk ongedaan gemaakt als die strijd verzwakt. Ongeacht de staat van de economie of welke regering er zit: armoede en uitbuiting hoort bij het kapitalisme, zoals eb bij vloed hoort. De enige manier om structureel dit soort uitwassen uit te bannen, is door te strijden voor een socialistische maatschappij, waar de zeggenschap over de economie niet bij een enkeling ligt maar bij de samenleving als geheel.

SP-fractie,

Johan Kwisthout

Dick Meeusen

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie