Kansen voor een strijdbare en consequente linkerzijde in België

In Griekenland en bij uitbreiding in Portugal, Spanje en Italië wankelt niet enkel de economie, maar ook het politieke regime. Waar nodig werden verkozen regeringen vervangen door niet-verkozen technocraten. De legitimiteit van het regime staat onder druk en dat vertaalt zich ook in de peilingen. De partijen links van de sociaaldemocraten halen in de Griekse peilingen tot 35-40% van de stemmen. Vandaar ook de zenuwachtigheid bij de Europese burgerlijke klasse.

Artikel door Bart Vandersteene uit de maarteditie van De Linkse Socialist

Een Grieks scenario zit er nog niet direct aan te komen in België, maar gelijkenissen met de Griekse situatie zitten in deze crisis gebakken. De effecten van de crisis werden lange tijd weggemoffeld achter het rookgordijn van de staatshervorming. Maar de afgelopen maanden kwamen de sociale thema’s dan toch op de voorgrond. In de recente geschiedenis van ons land werd geen enkele regering nog voor haar aantreden geconfronteerd met een massale betoging van 80.000 vakbondsleden. Een week na de regeringsvorming was er al een aanzegging voor de algemene staking op 30 januari. Van wittebroodsweken, een periode waarin een nieuwe regering op heel wat krediet onder de bevolking kan rekenen, was amper sprake.

Sociale strijd heeft politieke stem nodig

Een regering met een PS-premier, dat was geleden van ’73-’74 met Leburton. Over de rol van SP.a leven nog weinig illusies. Die partij heeft de neoliberale ideologie volledig omarmt. Vele hervormingsvoorstellen komen uit SP.a-hoek of worden enthousiast gesteund. Met Di Rupo als premier staat ook de PS midden in de vuurlijn, recht tegenover de vakbondsbasis. De afgelopen maanden heeft dit reeds tot belangrijke spanningen geleid.

De afwezigheid van een politiek instrument om de belangen van de werkenden en hun gezinnen te verdedigen, laat zich voelen. Dat is geen nieuw gegeven. Met LSP stellen we al enkele jaren dat er nood is aan een nieuwe arbeiderspartij. De nood aan zo’n partij wordt steeds duidelijker aangevoeld en dat leidt tot verschillende initiatieven. Zo probeert de PVDA een bredere laag aan te trekken door haar vroegere stalinistische blazoen naar de achtergrond te verdringen. In Franstalig België ontstond in 2010 het Front des Gauches waar ook LSP aan meewerkt. Dat Front haalde meteen een behoorlijk resultaat, maar was niet in staat om verder te groeien. In Vlaanderen ontstond vanuit SP.a-Rood de nieuwe beweging Rood!, waarin verschillende stromingen en standpunten kunnen bestaan. Op 28 januari vond het oprichtingscongres van Rood! plaats, de beweging stelde er zich tot doel om “tegen 2014 een nieuwe partij te kunnen oprichten die een politieke stem geeft aan de sociale strijd.”

Lokale verkiezingen van oktober

Bij de lokale verkiezingen van 14 oktober 2012 zal het aantal verkozenen links van SP.a en Groen toenemen. Het gaat daarbij onder meer om PVDA, hopelijk ook Rood! en Front des Gauches, maar wellicht ook om lokale initiatieven zoals democratiEdegem (zie dit interview ), LEEF! Herzele en tal van andere lokale groepen die al dan niet van SP.a of PS zijn afgescheurd. Een vooruitgang voor links zou goed zijn, maar de ambitie moet verder reiken.

Wij zijn voor het sterkst mogelijke resultaat voor de linkerzijde bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Constructieve vormen van samenwerking kunnen daar het beste toe leiden. Mocht de PVDA in Vlaanderen bereid zijn kartels te vormen met Rood! dan zou dit tot meer verkozenen leiden, mogelijk vooral voor de PVDA. Het ziet er echter naar uit dat de PVDA liever minder verkozenen op eigen lijsten telt dan meer verkozenen via kartels. Een kartel bevestigt het bestaan van andere krachten, terwijl de PVDA zich wil opwerpen als enige alternatief.

Voor heel wat activisten en syndicalisten blijft de PVDA moeilijk liggen. De partij zegt op te komen voor ‘socialisme 2.0’ om niet over socialisme 1.0 te moeten spreken. Betekent dit dat afstand wordt gedaan van de vroegere steun aan onder meer Noord-Korea en China? Zwijgen over het verleden volstaat niet om afstand te doen van het stalinisme. Verder stellen velen zich vragen bij de kritiekloze steun aan de vakbondsleiding, het verwateren van het programma maar ook de arrogante houding bij de weigering om links leven buiten de eigen rangen te erkennen. Een partij die de volledige linkerzijde, links van SP.a en Groen, wil verenigen of organiseren zal zich noodzakelijkerwijze moeten openstellen voor verschillende ideeën en zelfs georganiseerde stromingen.

Antwerpen

In Antwerpen komt er geen samenwerking tussen PVDA en Rood! omdat de PVDA enkel de vruchten van zo’n samenwerking wou plukken en alle risico’s bij Rood! wou leggen. Door Rood! de derde plaats aan te bieden, zou het kartel al een gigantisch succes moeten kennen om een Rood!-verkozene op te leveren. De electorale bonus van samenwerking met Rood! zou louter dienen om PVDA-verkozenen te behalen. Het voorstel van Rood! om de tweede plaats in te nemen, werd niet beantwoord. Het voorstel van een open progressieve lijst rond Groen werd bediscussieerd binnen Rood! [deze gesprekken zijn sinds het schrijven van dit artikel afgesprongen]. Wij denken dat het een verkeerde optie is om een nieuwe linkse formatie op te bouwen door op een lijst van een voormalige en toekomstige besparingspartij te staan.

Links blok

Alle klassieke partijen zullen in 2012 meestappen in de besparingslogica. Elke groep die zich hiertegen verzet, zal meer dan vroeger een luisterend oor vinden. Het potentieel voor één grote linkse oppositie is zelden zo groot geweest.

De bestaande politieke krachten kunnen de creatie van zo’n oppositie versnellen door samen te werken, maar uiteindelijk zal het succes afhangen van de betrokkenheid van vakbondsactivisten en -militanten, van de grootste sociale beweging in ons land dus. Strijdbare syndicalisten pleiten voor een breuk tussen de vakbondsleidingen en de besparingspartijen. Zij zullen een centrale rol spelen in het opzetten van een brede partij die de belangen van de werkende klasse verdedigt.

Delen:
Printen:
Voorpagina van De Linkse Socialist