“Voor mij is dit geen persoonlijke maar een politieke overwinning – het is een overwinning voor een socialistische politiek over gemeenschappen heen. Het is een uitdrukking van een groeiend verzet tegen sectaire spelletjes, besparingen en asociaal beleid door de gevestigde partijen.”
Dat is wat Donal O’Cofaigh, een lid van de Socialist Party, verklaarde toen hij verkozen werd namens de Cross-Community Labour Alternative (CCLA) in Enniskillen, Noord-Ierland. Donal haalde 720 eerste voorkeurstemmen, ongeveer 10%. In de politieke context van Noord-Ierland is dit een belangrijke electorale doorbraak.
Artikel door Daniel Waldron, Socialist Party (Noord-Ierland)
Deze overwinning is het resultaat van jarenlang hard werk. Leden van de Socialist Party namen vier opeenvolgende keren deel aan de gemeenteraadsverkiezingen in Enniskillen. Donal bouwde zelf een indrukwekkend palmares op van betrokkenheid in strijd voor openbare diensten en de belangen van de werkenden. Als vakbondsactivist was hij tevens betrokken bij succesvolle campagnes tegen lage lonen en ter verdediging van zorg en onderwijs. Hij speelde een centrale rol in de beweging tegen fracking in Fermanagh.
Een aantal thema’s stond centraal in deze campagne. Er was de hernieuwde dreiging tot afbouw van het lokale ziekenhuis na een onderzoek op initiatief van Michelle O’Neill (Sinn Fein) toen zij minister van zorg was. Er raakte bekend dat de voedselbank instaat voor ongeveer één op de vijf in de stad, een direct resultaat van de besparingen op sociale bescherming opgelegd door de conservatieve Tories en uitgevoerd door DUP, Sinn Fein en Alliance. Verzet tegen sectaire verdeeldheid was ook een belangrijk thema, zeker na de tragische dood van journaliste Lyra McKee in Derry. Rond al deze thema’s bracht de campagne van Donal een strijdbare strategie naar voor en een concreet socialistisch alternatief.
De campagne van Donal werd algemeen erkend als de meest dynamische en politieke in de regio. Er werden honderden affiches opgehangen, naast vier grote spandoeken. Er werden 5.000 huisbezoeken afgelegd, sommige werden twee keer bezocht. Elk huishouden kreeg verschillende pamfletten. Alliance en de Green Party waren lokaal amper aanwezig. De campagne van Donal daarentegen was uniek omdat ze in elke gemeenschap in de buurt, zowel protestantse als katholieke wijken, actief werd gevoerd. Dit komt tot uiting in de resultaten. Bij de transfer van stemmen, kwamen er zowel stemmen van unionistische als nationalistische partijen naar Donal.
Natuurlijk zal Donal nu een rol spelen in de gemeenteraad en daar tegen de gevestigde partijen ingaan met een socialistische positie. Het belangrijkste van deze verkozen positie is echter dat het kan gebruikt worden als platform om werkenden te ondersteunen in de strijd voor jobs, openbare diensten, rechten en het milieu. Vlak na de verkiezingen raakte bekend dat er een nieuwe dreiging is om tot fracking over te gaan in Fermanagh. Donal was sterk aanwezig in de media met zijn oproep tot mobilisatie hiertegen over de verschillende gemeenschappen heen.
In de buurt Lisnasharragh in Belfast kwam Amy Ferguson op namens CCLA. Amy is een lid van de Socialist Party en secretaris van de Hospitality Branch van de vakbond Unite in Belfast. Die vakbondsafdeling organiseert werkenden in laagbetaalde en onzekere jobs. Amy is ook erg betrokken in campagnes voor LGBTQI+-gelijkheid en abortusrechten. Amy haalde 160 eerste voorkeurstemmen, een mooi resultaat voor een eerste deelname, zeker gezien de focus op de campagne in Enniskillen en de opgang van Alliance en de Greens in Lisnasharragh. Het is een stevige basis om in het oosten en zuiden van Belfast aan een socialistisch alternatief te bouwen.
CCLA is in 2016 door de Socialist Party opgezet als electoraal profiel dat aansluit bij het enthousiasme voor het antibesparingsprogramma van Corbyn, maar ook om het idee van een brede arbeidersbeweging als alternatief op sectaire verdeeldheid te populariseren. We willen een socialistische stem opbouwen die in tegenstelling tot anderen ter linkerzijde opkomt voor een onafhankelijke arbeidersstandpunt rond de netelige kwesties inzake sectarisme en de nationale kwestie, een positie die niet in het verlengde ligt van unionisme of nationalisme maar rekening houdt met de oprechte vrees en doelstellingen van mensen in beide gemeenschappen waarbij geprobeerd wordt om op basis van solidariteit, compromissen en wederzijds respect tot eenheid te komen.
Eerder haalde Donal O’Cofaigh respectabele resultaten. Het feit dat hij nu verkozen is, toont dat een consistente, vastberaden en strijdbare benadering tot succes kan leiden. Deze overwinning is een lichtpunt voor veel gewone werkenden en in het bijzonder voor vakbondsactivisten. Het komt er nu op aan om hierop verder te bouwen en het verzet tegen besparingen en sectarisme te versterken in de stembus, op straat en op de werkplaatsen.
- Lees ook: “Local elections: Class politics the only answer to sectarian division”, een uitgebreidere analyse van de lokale verkiezingen in Noord-Ierland door Ciaran Mulholland.
