Journalisten in actie tegen achtergrond van schandaal rond Publifin-Nethys
Begin maart besliste het personeel van de groep L’Avenir om twee dagen te staken. Aanleiding was het ontslag van drie medewerkers. Dit gebeurde na jaren van spanningen tussen het personeel van de krant en de eigenaar, Nethys. Ondoorzichtige besluitvorming, controle op de redactie en streven naar winstgevendheid ten koste van de kwaliteit: de directe of indirecte afhankelijkheid van de bedrijfswereld staat haaks op de verspreiding van informatie. De beste manier om de greep van het kapitaal over de media te bestrijden, is door eigen onafhankelijke media te ontwikkelen die opkomt voor de belangen van de werkenden.
Door Sebastien (Luik)
Het personeel van L’Avenir is al bijna vijf maanden in actie. Er werden overwinningen geboekt na een stakingsdag in februari (14 februari), er verscheen een dossier over het beheer door eigenaar Nethys (15 februari) en daarna waren er intensieve onderhandelingen op 16 en 17 februari. In afwachting van een audit door het parlement van Federatie Wallonië-Brussel werd het werk na de staking begin maart hervat “als teken van openheid.”
Nethys, of de dictatuur van de aandeelhouders
De zaak is zowel verwerpelijk als illustratief. Het dossier dat L’Avenir opmaakte, was verhelderend en scherp. Eind 2016 brak het schandaal Publifin-Nethys los. Er waren vergaderingen waar de aanwezigen 500 euro per minuut voor kregen. Er was een corrupt systeem waarvan de ‘socialist’ Stéphane Moreau de spil was. Hij is bovenal CEO van Nethys, dat in 2014 de groep L’Avenir kocht.
Net als andere kranten volgde Vers L’Avenir die affaire op de voet en haalde dit regelmatig de voorpagina. Volgens Moreau werd de affaire zelfs iets te sterk opgevolgd. Hij drong er bij de redactie op aan om over alles te schrijven “behalve over hemzelf of Nethys.” De eigenaar vermeed nadien elke communicatie met de krant. Dat was zo tot in de zomer van 2018. De redactie kreeg dan plots te maken met een “directeur van de redacties” die aangesteld werd op aangeven van Nethys. “Een manier voor [hen] om een pion aan te stellen aan het hoofd van redactie die sinds de affaire-Publifin als vijandig werd bestempeld,” stelde journalist Philippe Leruth. Het duurde niet lang voor de vijandigheid tot verdere maatregelen leidde: drie journalisten die erg nauw betrokken waren bij de berichtgeving over dossiers verbonden met Nethys werden ontslagen.
Magnaten die actief zijn op politiek vlak en in de bedrijfswereld krijgen een steeds grotere greep op de media. Een handvol multinationals controleert de informatieverspreiding. In 2009 was de Belgische media in handen van amper zeven groepen. In 2003 werd al op deze ontwikkeling gewezen door onderzoeker Geoffrey Geuens van de ULG in zijn boek “Tous pouvoirs confondus. État, Capital et Médias à l’ère de la mondialisation.”
Werkenden hebben eigen media nodig
De journalisten van L’Avenir voeren een voorbeeldige strijd. Ze zijn de luis in de pels van de directie en de eigenaars. Het verloop van het sociaal conflict werd uit de doeken gedaan in de krant zelf. Dat is een unicum, benadrukt de Vereniging van journalisten. Het personeel besliste tot alle acties op algemene vergaderingen, waar quasi unaniem gestemd werd. Het gebeurde niet op initiatief van “enkele aanstokers” zoals de directie laat uitschijnen.
Als de elite spreekt over vrijheid van media, hebben ze het over de vrijheid van de kapitalisten om de media in handen te nemen en er controle op uit te oefenen, zodat er uiteindelijk sprake is van het muilkorven van media. Er is nood aan media die vertrekken van de belangen van de werkenden en hen voorbereiden op strijd tegen dit systeem dat enkel uit is op de winst en daarom onze levensstandaard bedreigt. Er is momenteel amper media vanuit de arbeidersbeweging. Wij proberen met onze bescheiden middelen een andere stem te laten horen.
