In februari bezorgde een ‘gunstige wind’ een voorlopige versie van de vooruitzichten van het Planbureau aan de redacties van De Tijd en L’Echo. De definitieve versie wordt pas in juni verwacht. Het rapport is ondubbelzinnig: we zullen nog meer de broekriem moeten aanhalen en nog geen beetje. De rechtse regering-Michel/De Wever stelde zichzelf voor als een ‘economische herstelregering’ die ‘noodzakelijke hervormingen’ doorvoerde om de begroting op orde te stellen. Na alle harde besparingen krijgen we nu te horen dat er nog meer aanvallen op onze levensstandaard ‘nodig’ zijn!
Artikel door Nicolas Croes uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Het Planbureau stelt dat de economie van de eurozone na de crisis van tien jaar geleden een hoogtepunt kende in 2017. Dat jaar was er een economische groei van 2,5%. Sindsdien neemt de groei af. In België was er in 2017 een economische groei van 1,7%, in 2018 daalde dit tot 1,4%. Volgens het Planbureau moeten we niet meer verwachten dan 1,3% in 2019 en 1,4% in 2020. Tussen 2021 en 2024 wordt een groei voorzien van ongeveer 1,2%. Het Planbureau stelt dat deze groei moet aangedreven worden door de consumptie van gezinnen. De export zou immers lichtjes afnemen. Maar het besparingsbeleid door Michel en zijn bende vermindert net onze koopkracht.
Het resultaat van de verzwakkende economie is dat het begrotingstekort terug zal stijgen. In 2019 zou er een tekort van 1,7% van het BBP zijn. Het betekent dat de volgende regering maar liefst 7,7 miljard euro moet vinden! Om dat cijfer wat te concretiseren: dat is drie keer zoveel als de besparingen in de gezondheidszorg tussen 2014 en 2019 (2,1 miljard euro). Die besparingsoperatie wordt door de mutualiteit Solidaris omschreven als “ongezien.” De directeur van de studiedienst van Solidaris, Jean-Marc Laasman, vatte het samen: “De patiënt wordt geofferd op het altaar van de besparingen.” Het Planbureau waarschuwt nu dat er nog zware inspanningen nodig zijn. Het tekort zou oplopen tot 2,6% in 2024. Tenminste als de regels van de Europese Unie en de dictaten van de ‘vrije’ markt worden nageleefd.
Het kan én moet anders!
In een reactie op het nieuws van de vooruitzichten van het Planbureau bevestigde vice-premier Kris Peeters (CD&V) dat de volgende regering een “ernstige besparingsoperatie” zal doorvoeren. Als we hen laten doen, is het einde van de tunnel nog lang niet in zicht!
In de huidige omstandigheden kunnen we rechts het best stoppen met een stem voor de PVDA. De sociaaldemocratie en de groenen brachten heel wat kritiek op de federale regering en het besparingsbeleid, maar het is niet uitgesloten dat ze rechts sneller zullen depanneren dan dat ze een linkse regering op de been brengen, bijvoorbeeld in Wallonië. Na de gemeenteraadsverkiezingen stapte Ecolo in heel wat coalities met MR. Groen deed hetzelfde met de N-VA. De vakbonden moeten daar in hun stemoproep rekening mee houden en vooral een actieve campagne voeren rond de eigen eisen.
De PVDA staat voor een grote verantwoordelijkheid, zeker langs Franstalige kant. Een progressieve meerderheid is volgens de peilingen mogelijk in Wallonië. Hoe vermijden we een herhaling van de mislukte onderhandelingen voor linkse meerderheden in de gemeenten? PS en Ecolo beweren vakbondseisen zoals verhoging van het minimumloon tot 14 euro per uur, minimumpensioen van 1.500 euro per maand of verlaging van de pensioenleeftijd tot 65 jaar te steunen. Waarom die eisen niet als basis nemen voor toekomstige onderhandelingen – gekoppeld aan een plan van massale publieke investeringen voor het klimaat en de sociale noden – en nu al campagne in die richting voeren? Laat de PS en Ecolo zich vandaag uitspreken over zo’n coalitie in plaats van zich hypocriet te verschuilen achter ‘de keuze van de kiezer.’ We kunnen hen beter dwingen om zich uit te spreken in plaats van in hun spel te stappen.
Politiek beperkt zich nooit tot een kwestie van rekenen, of het nu over verkiezingen gaat of het opstellen van een begroting. Het is een levendig proces dat bepaald wordt door de evolutie van de krachtsverhoudingen, onder meer en vooral op straat. De PVDA moet waarschuwen dat elke progressieve maatregel onvermijdelijk op verzet van het kapitaal en zijn bondgenoten botst en dat we de volgende stap nu al moeten voorbereiden. Als de PVDA deze aanpak vermijdt, zal ze veroordeeld blijven tot commentaar geven op gebeurtenissen van buitenaf, tot de kiezers en activisten elders op zoek gaan naar een uitdrukking van hun roep om verandering.
