Gered door de klimaatwet? De plannen van het establishment

Het gigantisch aantal klimaatbetogers en -stakers de afgelopen maanden maakt dat niemand nog rond het thema heen kan. Politiek en industrie boden geen antwoord en hielden het bij symbolische voorstellen zoals de invoering van klimaatcoaches. De rechterzijde weet naar goede gewoonte al helemaal geen antwoord te bieden op het klimaatprotest en zet daarom alles in op polarisatie.

Artikel door Arne (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

De onwil en het onvermogen van politici en industrie om de uitstoot te verlagen, zorgt ervoor dat ze de schuld op elkaar afschuiven. Dat is de insteek van de ‘Sign For My Future campagne’: de bedrijven zouden wel mee willen, maar de politiek is een rem. Op die manier wordt de discussie over wat nodig is uit de weg gegaan en kunnen bedrijven als BNP Paribas zich groen profileren. De enige drastische plannen die momenteel genomen worden, zijn die van ExxonMobil en die gaan de foute richting uit. Het magazine The Economist berichtte begin februari dat het bedrijf de gas- en olieproductie tegen 2025 met 25% wil verhogen ten opzichte van 2017…

De klimaatwet: een nieuw afleidingsmanoeuvre?

Zowel binnen als buiten de klimaatbeweging duikt het idee op van een ‘klimaatwet’. Wat dit concreet betekent, blijft vaak onduidelijk. Nochtans is het belangrijk dat we onze eisen concretiseren. Dat is nodig om de klimaatbeweging verder uit te bouwen, sterke mobilisaties te blijven opzetten en verandering af te dwingen. Discussies in actiecomités op scholen, faculteiten en werkplaatsen kunnen daar een belangrijke rol in spelen.

Een groep wetenschappers kwam begin februari op de proppen met een ‘bijzondere klimaatwet’. Bijzonder, omdat hij door de hele bureaucratische rompslomp van de verschillende regio’s, de kamer en senaat moet raken. Ecolo en Groen dienden de tekst in als wetsvoorstel. Volgens de wetenschappers is de tekst onmiddellijk uitvoerbaar en volgens Meryem Almaci, voorzitster van Groen, is het grote voordeel aan de tekst dat hij door wetenschappers geschreven is, waardoor er “geen ideologisch debat meer hoeft te zijn.”

Dat de wet onmiddellijk uitvoerbaar is, zou goed uitkomen. Er zijn immers dringend verregaande veranderingen nodig. Helaas zal de bijzondere klimaatwet daar niet voor zorgen. Het wetsvoorstel “ambieert de oprichting van een interministeriële klimaatconferentie, een interfederaal klimaatagentschap en een onafhankelijk expertencomité.” Er worden enkel doelstellingen geformuleerd, met vooral nadruk op een vermindering van de uitstoot met 95% tegen 2050. Hoe we dat kunnen doen en wie ervoor opdraait, staat echter niet in de wet. Een ideologisch debat zou hier weldegelijk van pas komen: de klimaatkwestie is immers ideologisch. Daarmee doelen we niet op het welles-nietesdebat over kernenergie, maar op de vraag waar de nodige middelen voor ernstige maatregelen gehaald worden: bij de gewone werkenden, door besparingen op zorg, onderwijs en huisvesting, of bij de grote bedrijven en superrijken? Onder het kapitalisme worden doorgaans enkel asociale maatregelen voorgesteld. Bovendien laat de aard van het beestje niet toe om de uitstoot zo drastisch als nodig te verminderen.

Ook groene politici komen niet verder dan eco- en koolstoftaksen, accijnzen op vervuilende producten, individuele subsidies voor pakweg zonnepanelen of bindende uitstootnormen. Deze maatregelen worden al jarenlang genomen en de grote bedrijven omzeilen ze zonder veel moeite. Bedrijven met een ‘groene CEO’ die de oproep ‘Sign for My Future’ tekende, zijn niet de bondgenoten waar we nood aan hebben. De winsthonger botst met de al dan niet geveinsde groene sympathie.

30.000 grote vervuilers in Europa zullen weinig hinder ondervinden van een klimaatwet. Die bedrijven vallen immers onder het emissiehandelssysteem (ETS) en moeten hierdoor geen rekening houden met nationale klimaatwetten. Ze zullen integendeel proberen gebruik te maken van klimaatwetten om de kostprijs van eigen energieprojecten op de gemeenschap af te schuiven. In de strijd tegen klimaatverandering is er nood aan ‘system change’. Daarvoor is er meer nodig dan een klimaatwet.



30 & 31 maart. SOCIALISME 2019: van ongenoegen tot verzet

Hier vind je het programma en praktische info

Zaterdag 16 – 18u : Commissie : Strategie en programma om onze planeet van het kapitalisme te redden

Zondag 10u30 – 12u30: Klimaatmeeting: ‘Socialist change not climate change’. Met Mai (Actief Linkse Scholiere uit Gent), Nicolas Croes (Uitvoerend Bureau LSP) en Mirre (spoorsyndicaliste)

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie