Uitstekende antiracistische betoging in Milaan

Afgelopen zaterdag was er een succesvolle antiracistische betoging in de Italiaanse stad Milaan. Het was qua opkomst een groot succes: maar liefst 200.000 mensen daagden op voor een betoging in de stad van Lega-leider Matteo Salvini. Ze protesteerden tegen het racisme en de discriminatie door de regering.

Verslag door Giuliano Brunetti van Resistenze Internazionali (Italiaanse afdeling van het CWI)

Er waren veel jongeren en vrouwen op de betoging. Daarnaast een sterke delegatie van de vakbond CGIL en van ANPI, de nationale vereniging van Italiaanse partizanen (opgezet door leden van het Italiaanse verzet tegen het fascistische regime en de nazibezetting). Er waren tal van NGO’s en tientallen antiracistische organisaties uit heel het land, waaronder uit het zuiden.

Deze actiedag was erg positief en aanmoedigend. Het volkse en feestelijke karakter van de betoging werd jammer genoeg ondermijnd door een onhandige poging van centrumlinkse kopstukken om zich aan het hoofd van de betoging te plaatsen. Onder hen de huidige secretaris van de PD (Democratische Partij), Nicola Zingaretti, en de vorige secretaris Maurizio Martina.

Deze professionele politici probeerden op alle mogelijke wijzen om het succes van de betoging te kapen. De vertegenwoordigers van de Democratische Partij zijn wanhopig op zoek naar een hernieuwde politieke maagdelijkheid waarbij Nicola Zingaretti wordt voorgesteld als een ‘linkse’ secretaris. Diezelfde Zingaretti was nochtans verantwoordelijk voor de afbouw van de publieke gezondheidszorg in de regio Lazio toen hij daar beleidsverantwoordelijkheid droeg. Vertegenwoordigers van de PD hadden het over een “heropstanding van het democratisch bewustzijn” en over een “groot antwoord van de oppositie.” Onder hun deelnemers onder meer de burgemeester van Milaan, Giuseppe Sala, die zich probeerde voor te doen als de centrale organisator van de betoging in de hoop zich zo op te werken tot het nieuwe kopstuk van de linkerzijde…

De PD en de nieuwe ‘linkse’ partijsecretaris kunnen zich tijdelijk opwerpen onder een nieuw gezicht. Ze kunnen dit proberen door zich als antiracistisch te profileren, maar tegelijk komt de ware aard van deze besparingspolitici snel boven. In de verkiezingscampagne was de partijsecretaris expliciet voorstander van het TAV-project (een snelle treinverbinding tussen Lyon en Turijn waar de bevolking massaal tegen protesteert). Hij verklaarde tegen een vermogensbelasting te zijn en hij verzet zich tegen de herinvoering van artikel 18 van de arbeidswet dat werkenden beschermt tegen onrechtmatig ontslag.

De aanwezigheid van PD-parlementsleden op de betoging was geen stap vooruit. Niet dat we verdeeldheid in de antiracistische beweging willen creëren, maar omdat we weten dat hun besparingsbeleid rechtstreeks bijdraagt aan de groei van extreemrechts. Ze hebben gezorgd voor een legitiem wantrouwen onder miljoenen Italiaanse werkenden tegenover ‘linkse’ ideeën. De opportunistische poging van de professionele politici om zich ons succes toe te eigenen, is verwerpelijk.

De betoging van 3 maart toonde dat tienduizenden werkenden, jongeren en gewone burgers zich actief willen verzetten tegen het racistische beleid van de regering en de politieke organisaties die hiervoor verantwoordelijk zijn. Deze betoging toonde de wil om te breken met discriminatie en met de oorlog tegen de armen.

In tegenstelling tot wat vaak gezegd wordt over een gevoel van apathie, passiviteit en pessimisme in Italië, werd duidelijk gemaakt dat een deel van de bevolking – gewone werkenden en studenten – geen enkele steun geeft aan de regering. Het gaat om een laag die uitgesproken antiracistisch is en zich weigert neer te leggen bij de hogepriesters van de privatiseringen en het neoliberalisme. Ze verzetten zich tegen de verdedigers van besparingen en sociale bloedbaden, zoals geëist door de Europese Commissie.

Er is een gevaarlijke toename van racistisch geweld en andere vormen van intolerantie. Neofascistische en extreemrechtse organisaties en hun ideeën kennen een groei. We kunnen dat stoppen. Het succes van de betoging in Milaan toont dat de groei van extreemrechts in Italië leidt tot een gevoel van verzet tegen al wat ons verdeelt. Dit gevoel is nog embryonaal, maar zal groeien en duizenden Italianen, in het bijzonder jongeren, op straat brengen voor strijd tegen de barbaarse regering die racisme gebruikt om de armen te verdelen. Het institutioneel racisme van de professionele politici zal als een boemerang in hun gezicht terugkeren.

De antiracistische beweging die we in Milaan zagen en die in heel het land aan een comeback bezig is, zal pas geloofwaardig zijn als er een echte dialoog is met de meerderheid van de Italiaanse werkenden. Een meerderheid van die werkenden steunt op kritische wijze de regering. We moeten het volkse karakter van het protest tegen de regering benadrukken, maar ook ingaan tegen de zogenaamde oppositie van de PD en Forza Italia. Die oppositie probeert zich een antiracistisch imago aan te meten na jaren van asociaal besparingsbeleid en racistische maatregelen.

Om de antiracistische beweging te versterken en te structureren, is er een nood aan een radicaal programma dat een alternatief aanreikt voor miljoenen Italianen die de huidige regering wantrouwen maar ook voor diegenen die de regering steunen bij gebrek aan een geloofwaardig alternatief of omdat ze illusies erin hebben. Een antikapitalistisch programma dat vertrekt van de belangen van de meerderheid van de bevolking kan de werkenden en jongeren verenigen in de strijd tegen de besparingen opgelegd door Rome en Brussel. Dit kan op basis van eenvoudige eisen en slogans die door iedereen begrepen worden.

De ordewoorden moeten vertrekken van de fundamentele noden van de meerderheid van de bevolking. De besparingen en sociale bloedbaden moeten stoppen. Daartoe moeten we opkomen voor het onmiddellijk intrekken van de besparingen voorzien in de begroting en voor het terugtrekken van de privatiseringen en verkopen van publieke activa die voorzien zijn in 2019. De privatiseringswet voorziet een uitverkoop ter waarde van meer dan 18 miljard euro!

Er is een intersectoraal minimumloon nodig van 1.200 euro voor iedereen en een algemene werkloosheidsuitkering voor iedereen, ook wie pas op zoek gaat naar een job. Het ‘burgerinkomen’ van 780 euro in ruil voor de verplichting om gelijk welke job te aanvaarden, is geen oplossing voor de armsten onder ons. We willen degelijke jobs zodat we kunnen leven in plaats van vechten om te overleven.

Er is strijd nodig voor de intrekking van de volledige Fornero-hervorming (aanval op pensioenen) en voor de verlaging van de pensioenleeftijd naar 60 jaar, los van het aantal gewerkte jaren. Zo kunnen we strijden tegen de plaag van de jongerenwerkloosheid die tot 40% van onze jongeren tot extreme armoede of emigratie veroordeelt. Er is ook strijd nodig tegen de ondermijning van het onderwijs, tegen het misbruik van gratis stages door jongeren en voor de intrekking van repressieve maatregelen die inbreuken zijn op de menselijke waardigheid (zoals de decreten Minniti-Orlando en Salvini). De regering-Salvini/Di Maio is erg, maar het was de vorige regering die het decreet Minniti-Orlando voorstelde waarmee de weg geopend werd voor de inbreuken op democratische rechten van migranten.

Afgelopen zaterdag hebben we betoogd en we zullen dit blijven doen tegen Salvini en tegen het barbaarse migratiebeleid van een regering die honderden mensen veroordeelt tot dodelijk gevaar op de Middellandse Zee. We kwamen eerder op straat tegen het beleid van de regering-Renzi, voor het behoud van artikel 18 van de arbeidswet en voor meer middelen voor onderwijs. We protesteerden tegen minister Minniti die met zijn beleid rond openbare orde en migratie de deur opende voor stelselmatige inbreuken op de rechten van migranten en Italianen onder minister Salvini.

Enkel massastrijd door jongeren en werkenden zal tot verandering leiden. De enige manier om verworvenheden te bekomen en om onze democratische rechten te verdedigen, is door de macht van de heersende klasse omver te werpen met het instrument van massastrijd. De antiracistische betoging van afgelopen zaterdag is een uitstekend vertrekpunt in die richting.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie