De onderwijsrevolte in de VS gaat onverminderd door. In verschillende staten kwamen duizenden leraars op straat en waren er goed opgevolgde stakingen om meer middelen te eisen. Momenteel is er bijvoorbeeld een historische stakingsbeweging in Oakland (California). Hieronder een bericht vanuit de beweging door ROB ROOKE van Socialist Alternative.
“Hier heb ik jaren op gewacht,” was het gevoel dat onder veel leraars van Skyline High leefde toen ze met meer dan honderd een stakingspiket vormden. De leerkrachten ondervinden elke dag de gevolgen van het dramatische gebrek aan middelen. Leerkrachten in het bijzonder onderwijs zijn woedend omdat ze zien hoe hun kwetsbare studenten door de besparingen extra hard geraakt worden. Er wordt gehoopt dat de staking een keerpunt kan vormen in de richting van meer publiek onderwijs in Oakland.
De bevolking heeft massaal deelgenomen aan de stakingspiketten: er waren duizenden aanwezigen. Ouders hielden hun kinderen thuis. De enorme steun van ouders en leerlingen bleek uit de cijfers van het aantal scholen waar tijdens de eerste stakingsdagen minder dan 1% van de leerlingen kwam opdagen. Op een aantal scholen was er tijdens de tweede stakingsdag letterlijk geen enkele leerling die kwam opdagen. Deze steun is nooit gezien. In de staking van 1996 ging tot 30% naar school. Vandaag is er een significante bocht naar links in het bewustzijn: de staking heeft de breed gedragen woede onder de bevolking een actieve uitdrukking gegeven.
Op de tweede stakingsdag was er een centrale meeting aan de kantoren van de belangrijkste drijvende kracht achter de privatisering van het onderwijs: de verkeerd genoemde Great Oakland (GO) Public Schools. “GO” werd meer dan tien jaar geleden opgezet met financiële middelen van lokale en nationale superrijken. Het doel was om private scholen te promoten als eerste stap naar privatisering. Een belangrijk onderdeel van deze campagne bestond erin dat het openbaar onderwijs een slechte ervaring moest worden voor leerkrachten, ouders en jongeren. Een gebrek aan middelen voor de openbare scholen moest ouders ertoe aanzetten om voor private door miljardairs gesubsidieerde scholen te kiezen. Een dalend leerlingenaantal zou scholen de deuren doen sluiten en de markt openen voor nieuwe private scholen. Een probleem voor dit plan was echter het verzet door de Oakland Education Association (OEA).
Massamobilisatie
Verantwoordelijken van de OEA hebben hun leden en de ouders goed ingelicht over de privatiseringsplannen. De private scholen worden gezien voor wat ze zijn. “Miljardairs zijn geen leraars voor onze kinderen,” riepen betogers voor de kantoren van GO. Mensen lachten toen ze het nieuws vernamen dat enkele ouders Jonathan Klein, topman van GO, om 6 uur ’s ochtends hadden verrast met een koor dat het arbeiderslied ‘Which side are you on?’ zong.
De leerkrachten eisen 12% loonsverhoging, kleinere klassen en meer personeel. Deze eisen worden gesteund door de ouders. Maar vooral de eis dat geen enkele school mag gesloten worden, zorgt voor enthousiasme. Op een recente bijeenkomst van een honderdtal ouders uit de hele stad kreeg deze eis een groot applaus. Een topman werd bijna letterlijk een vergadering met ouders weggejaagd omwille naar aanleiding van een voorstel om een lokale school te sluiten. De ouders zijn de destabilisering van het openbaar onderwijs beu. Het besef groeit dat het doel is om het onderwijs volledig in private handen te brengen, zoals dit eerder in New Orleans gebeurde.
De leerkrachten hebben deze staking lang voorbereid: ze zijn er al maanden mee bezig. Toen leerkrachten in Los Angeles, Denver en opnieuw in West Virginia op straat kwamen en hun strijd wonnen, waren de leerkrachten in Oakland druk in de weer om onderlinge contacten te leggen en discussies te houden in de leraarskamers. Op donderdag 21 februari begon de staking. Veel leraars staakten voor het eerst in hun leven.
In 86 scholen werden de bussen voor het bijzonder onderwijs voor leerlingen met een beperking doorgelaten, maar alle leveringen werden gestopt. Er werd 300 dollar per dag beloofd aan elke leerkracht die wel zou werken, maar er waren amper werkwilligen. Eén of twee werkwilligen per school maakten geen verschil. De schoolautoriteit verliest 9 miljoen dollar per dag omdat 33.000 tot 34.000 leerlingen weigeren om langs het stakingspiket te gaan. De benadering van massamobilisatie en het uitleggen van wat de inzet is, met het verenigen van ouders en leerkrachten, heeft een onwaarschijnlijk groot effect.
Establishment van de Democraten
Het establishment van Oakland steunt in woorden de leerkrachten. Dat is politiek noodzakelijk. Maar tegelijk wordt de beweging waar mogelijk ondermijnd. De stad stemde ermee in dat de ontspanningsruimtes opengesteld werden zodat ouders hun kinderen kunnen achterlaten zonder het stakingspiket te breken. De opvang werd georganiseerd door de Oakland Education Association. De eerste dag stuurde de stad echter inspecteurs op de opvang af om gratis boterhammen voor de kinderen in beslag te nemen omdat ze niet in koeling werden bewaard. De ouders waren razend: “Onze kinderen nemen elke dag boterhammen als deze mee naar school!”
De politie treedt niet op, maar het is niet uitgesloten dat de stad op een bepaald ogenblik gerechtelijke dwangbevelen zal inzetten tegen de massale piketten. Dit kan olie op het vuur gieten. De massamedia verspreiden de argumenten van het stadsbestuur: Oakland is failliet, verschillende kinderen zijn toch naar school gegaan en er wordt gezwegen over de armoedelonen voor nieuwe leerkrachten en de privatiseringsplannen.
De gouverneur van California en de burgemeester van Oakland zijn allebei voorstanders van private scholen. Toch blijven ze vage verklaringen afleggen waarin ze de leerkrachten steunen. Het gerucht dat Kamala Harris de piketten zou bezoeken om haar campagne in de Democratische voorverkiezingen te promoten, werd meteen in de kiem gesmoord door de OEA dit bezoek weigerde. Bernie Sanders heeft de specifieke eisen van de leerkrachten verspreid op Twitter en stelde dat een overwinning kan bekomen worden door strijd. De aankondiging dat Bernie opnieuw kandidaat is, werd onder de meest actieve leerkrachten enthousiast onthaald. Ze beseffen dat deze staking gericht is tegen de miljardairsklasse, de vijand waarnaar Bernie vaak verwijst.
We zien in Oakland het effect van een reeks overwinningen bij onderwijsacties in de rest van het land. Dit maakt dat de strijd in Oakland op het scherp van de snee wordt gevoerd. Bovendien gebeurt dit tegen de achtergrond van een nationale discussie over algemene gezondheidszorg versus het winstmodel inzake zorg. De neoliberalen hebben zoveel schade aangericht onder de werkende bevolking dat de afkeer groot is. De revolte tegen de miljardairsklasse wordt zichtbaar in Oakland.
Perspectieven voor de staking
De meeste lerarenstakingen in andere staten waren relatief kort. De brede publieke steun creëerde politieke kwetsbaarheid voor politici die niet als ‘anti-leerkracht’ willen gezien worden. In Oakland lijkt het bestuur onverschillig te zijn voor de stevige piketten en de staking die miljoenen per dag kost. Maar de staking blijft wijzen op de poging tot privatisering die achter het beleid zit. Het is niet uitgesloten dat de stad toegevingen zal doen, mogelijk zelfs tijdelijk enkele scholen zal openhouden in de hoop later de strijd voor de privatisering opnieuw terug te beginnen.
De OEA-leden hebben onderhandelaars afgevaardigd met een mandaat om niet terug te komen met een akkoord zonder hogere lonen, kleinere klassen, meer ondersteuning en het openhouden van scholen. Die laatste eis gaat regelrecht in tegen het beleid van de afgelopen jaren. In 1996 werd vijf weken gestaakt. Een staking van die duur is ook nu niet uitgesloten: de inzet is voor beide kanten erg groot. Een sterk piket doet het stadsbestuur pijn, maar de beweging moet uitbreiden en aansluiting zoeken met de algemene woede tegen de ongelijkheid in de stad.
Leerkrachten in San Francisco voeren discussie over een actie om zich collectief ziek te melden. Er zijn solidariteitsacties en leerkrachten in de hele regio die zich ziek melden om de OAE te steunen. Dat is een belangrijke stap vooruit. Op langere termijn moet de vakbond overwegen om onafhankelijke kandidaten te hebben in de verkiezingen voor de schoolbesturen. Deze kandidaten kunnen zich verzetten tegen het afbraakbeleid van de stad.
In vorige strijdbewegingen tegen schoolsluitingen slaagde het bestuur erin om ouders tegen elkaar op te zetten, zwarten tegen blanken, bruine mensen tegen zwarten. Nu roepen de scholieren de slogan: “The schools united, will never be defeated” (‘Verenigd zullen de scholen niet verslagen worden.’). Voortrekkers van de ouders zijn er zich bewust van dat ze veel sterker staan in het verzet tegen schoolsluitingen als ze de leerkrachten mee hebben. Onder leiding van de OEA is de beweging tegen privatiseringen een algemeen besproken en breed gesteund gegeven geworden.
Een van de ouders gaf op het einde van een schoolvergadering een high five aan een andere ouder. “We zullen de boel hier omgooien,” riep hij. We zien het begin daarvan in Oakland.
Wij zeggen:
- Stop de lage lonen: 12% opslag voor alle leerkrachten en 15.000 dollar extra per jaar voor de laagst betaalde personeelsleden
- Geen sluiting van scholen. Belast de miljardairs om de scholen open te houden en van voldoende middelen te voorzien
- Voor vakbondsaanwezigheid in private school als eerste stap om ze terug in openbare handen te brengen. Voor de sterkst mogelijke oppositie tegen private scholen
- Solidariteitsacties en walkouts van leerkrachten in de hele Bay Area om de staking in Oakland te steunen
- Vervang het volledige schoolbestuur door aanhangers van de OEA
- De Democratische Partij van California voerde aanvallen door op het openbaar onderwijs in de hele staat. We hebben een eigen partij nodig met democratische structuren van onderuit, een partij die de strijd voor onze belangen verenigt en die niet toegeeft aan de miljardairs.
