In verschillende landen is er discussie over de ‘one man car’: treinen die rijden met slechts één personeelslid aan boord, de bestuurder. Het is een operatie om de treinbegeleiders weg te saneren. Dit is een gevaar voor de veiligheid. In het noorden van Engeland waren er stakingsacties om deze maatregel weg te krijgen. Het spoorpersoneel is daar ook effectief in geslaagd: strijd loont!
Verslag door een treinbegeleider uit het noorden van Engeland – eerder gepubliceerd in weekblad ‘The Socialist’
Na 47 dagen van goed opgevolgde en vastberaden syndicale acties ter verdediging van de veiligheid op het spoor en van de bijhorende jobs, is er een belangrijke doorbraak in de strijd voor het behoud van de treinbegeleiders. Vlak voor de treinbegeleiders aan hun 48ste stakingsactie wilden beginnen, kwam het nieuws dat Arriva Rail North, het departement voor transport en Transport for the North instemden met een aantal toegevingen.
Er werd bevestigd dat in de looptijd van de huidige franchise elke trein een begeleider aan boord zal houden. Waar er nieuw rollend materieel komt of waar dit vernieuwd wordt, zal er eveneens nog steeds een begeleider op elke trein zijn. De details van operationele modellen en de ‘gemoderniseerde’ functiebeschrijving van de treinbegeleider moeten wel nog onderhandeld worden.
Dit is een belangrijke verandering in vergelijking met wat voor de kerstvakantie nog gezegd werd. Arriva Rail North probeerde de transportbond RMT te dwingen tot medewerking aan een ‘onafhankelijk onderzoek’ naar de ‘driver-only operation’ (DOO) met de steun van de kamer van koophandel en een conservatieve burgemeester.
De minister van spoorwegen bevestigde nu dat de regering steun geeft aan het voorstel om op elke trein van Arriva Rail North een begeleider te behouden. Er komen ook middelen om dit mogelijk te maken in een contractaanpassing voor de franchise. De contractuele eis om minstens 50% van de treinkilometers af te leggen op basis van DOO wordt geschrapt.
Dit is een belangrijke overwinning die het resultaat is van de vastberadenheid van de treinbegeleiders in het noorden van Engeland. De stakingsacties verslapten niet en de piketten bleven stevig. De stakingen hebben de grote bedrijven in de steden veel schade berokkend: het effect op de lokale economie was groot. Ondanks de ‘hinder’ voor de reizigers, kwam er heel veel steun van hen voor onze strijd.
Vakbondsleden blijven instinctief waakzaam over de bedoelingen van de werkgevers, zeker omdat in het akkoord niet wordt gesproken over de veiligheidsfunctie van de treinbegeleider. Bovendien is de garantie op het behoud van de treinbegeleiders enkel vastgelegd tot het einde van de franchisecontracten. Binnen enkele jaren staan we dus mogelijk voor dezelfde strijd.
Er moet nu een garantie komen van de onderhandelaars dat er geen toegevingen worden gedaan op vlak van lonen, aantal jobs of arbeidsvoorwaarden. We moeten ledenbijeenkomsten organiseren om onze ‘rode lijnen’ te bepalen die niet kunnen overschreden worden. Elk voorstel tot akkoord moet door de leden gestemd worden.
Gelijk welke uitholling van onze taken en verantwoordelijkheden zal niet aanvaard worden. Het democratisch gestemde ‘Train Crew Charter’ van de vakbond moet gerespecteerd worden. De treinbegeleiders moeten verantwoordelijk blijven voor de controle op de opening en sluiting van de deuren en het contact met het perron. De transportbond RMT maakte duidelijk dat er niet onderhandeld wordt over ‘conventionele’ of ‘tijdelijke’ operationele modellen.
Onze ‘vrienden aan het front’ van de vakbond van treinbestuurders Aslef hebben meermaals verklaard dat de bestuurders moeten besturen en de begeleiders begeleiden.
We hebben de conservatieve regering tot toegevingen gedwongen, in het bijzonder de transportminister Chris Grayling. Hij wilde DOO uitrollen als het standaardmodel om de winsten voor speculanten op te drijven door de winsten voor de veiligheid te plaatsen. Na deze overwinning door de treinbegeleiders zoekt het Duitse spoorbedrijf Deutsche Bahn naar een overnemer voor Arriva UK.
In plaats van overheidsmiddelen uit te delen aan private bedrijven, moeten de spoorwegen in publieke handen komen zodat ze onder democratische arbeiderscontrole kunnen beheerd worden in het belang van de gemeenschap en niet de aandeelhouders.
De RMT heeft toegevingen afgedwongen bij Greater Anglia, Scotrail en Merseyrail. Ondanks de anti-vakbondswetten van de conservatieven hebben de treinbegeleiders van de regio South West nu een overweldigend mandaat gegeven om de strijd tegen DOO verder te zetten. RMT-leden zullen niet zwijgen: als we strijden, kunnen we immers winnen.
Alle 1400 treinbegeleiders in het noorden van Engeland kunnen met opgeheven hoofd zeggen dat ze gevochten hebben voor de veiligheid en de treinbegeleider op alle treinen behouden hebben. Dat is een inspiratie voor alle werkenden en voor onze klasse. Solidariteit!
