George Galloway, het Labour parlementslid voor Glasgow Kelvin, werd uit de Labour Party gezet omwille van zijn standpunt tegen de oorlog van Bush en Blair in Irak. Dat was een oorlog voor olie, winsten en prestige, waartegen miljoenen Britten zich uitspraken.
Na de beslissing door een nationaal comité van drie personen, zei Galloway: "Dit was een politiek gemotiveerd schijngerecht dat haar uitspraak al voorhand had bepaald, in de beste traditie van politieke schijnprocessen. Het was een karikatuur van gerechtigheid".
Ondanks het eerdere applaus-congres dat door Labour werd opgezet en het feit dat de leiding van de partij besliste om de stemming over de publieke gezondheidszorg te negeren, beslisten een aantal linkse vakbondsleiders om hun strategie om Labour te ‘reclaimen’ verder te zetten. De uitsluiting van Galloway geeft aan dat die strategie verkeerd is.
Er is geen plaats voor socialisten binnen Labour dat een partij van de burgerij geworden is. We moeten alle energie steken in de opbouw van een nieuwe partij op basis van de vakbondsleden van waaruit een links alternatief op New Labour kan geboden worden.
Galloway heeft nog niet beslist als hij zal ontslag nemen als parlementslid om een tussentijdse verkiezing af te dwingen in Glasgow Kelvin waarbij hij zou opkomen als onafhankelijke kandidaat. De Socialist Party denkt dat dit een positieve stap zou zijn, een stap om de oppositie tegenover Blair en New Labour te organiseren.
Galloway overweegt ook om een anti-oorlogslijst aan te voeren voor de Europese verkiezingen in Londen op 10 juni 2004. Zo’n lijst zou een enorme steun kunnen krijgen in een stad die in 2000 stemde voor het uitgesloten Labour-lid Ken Livingstone. Livingstone is echter wel ver verwijderd van zijn linkse verleden en hoopt terug opgenomen te kunnen worden in Labour.
Als Galloway de autoriteit die hij opgebouwd heeft in de campagne tegen de oorlog zou aanwenden om een nieuwe electorale kracht uit te bouwen, zou dit een belangrijke stap zijn in de opbouw van een nieuwe massale partij.
Het is echter belangrijk dat Galloway duidelijk is over zijn houding ten aanzien van Labour. In The Guardian van 24 oktober zei hij dat hij "hoopt dat indien Blair vervangen wordt door een sympathiekere leider, hij misschien terug kan aansluiten bij de partij". Dat kan enkel leiden tot verwarring en de noodzaak van de opbouw van een alternatief links van Labour ondermijnen.
Het is ook belangrijk dat een nieuwe electorale kracht op een democratische wijze zou georganiseerd zijn om te vermijden dat het dezelfde weg zou opgaan als de ondemocratische Socialist Labour Party van Scargill en de door de Socialist Workers’ Party gedomineerde Socialist Alliance, die beiden compleet gefaald hebben in de taak van de opbouw van een ernstig electoraal alternatief.
