Na een zesdaagse staking sloot de lerarenvakbond United Teachers of Los Angeles (UTLA) afgelopen dinsdag een akkoord met de onderwijsautoriteiten van de Los Angeles Unified School District (LAUSD). Het was de grootste en belangrijkste staking tot hiertoe in de landelijke lerarenrevolte die in maart vorig jaar in West Virginia begon en daarna uitbreiding kende in tal van andere staten. Het onderwijsprotest zet andere werkenden ertoe aan om ook voor hun belangen op te komen. Zo wordt bijgedragen aan de heropbouw van een strijdbare arbeidersbeweging in het land.
Verslag vanuit California door Christopher Carroll, Socialist Alternative
De stakersposten van de leraren in Los Angeles waren sterk met een mooie opkomst gedurende de zes stakingsdagen. Ouders en jongeren die de staking steunden, sloten er zich bij aan. De vakbond hield bijna dagelijks grote bijeenkomsten. Het nieuwe akkoord kreeg de steun van 81% van de vakbondsleden. Het omvat belangrijke vooruitgang voor het personeel: meer ondersteunde collega’s (begeleiders, verplegenden, bibliotheekpersoneel, …), minder standaardtesten, 6% opslag, kleinere klassen en de afschaffing van de gehate “section 1.5” waarmee de autoriteiten voorheen een noodsituatie konden uitroepen waarbij geen rekening meer moest gehouden worden met de omvang van de klassen.
Dit is een overwinning voor de leraren en de werkenden in het algemeen. Een nederlaag van de staking had de gediscrediteerde ‘onderwijshervomers’ gesterkt in hun plannen om het openbaar onderwijs in LA en elders te privatiseren. De onderwijsstaking zorgt ervoor dat verzet tegen privatisering van scholen hoog op de agenda van de werkenden in LA staat. Velen eisen een belasting op de rijken om de nodige middelen te hebben voor onderwijs. Ook is er breder steun voor een moratorium op het openen van nieuwe private scholen. De vakbonden moeten het momentum van deze historische staking gebruiken om zich verder te organiseren en ook de ouders en jongeren te betrekken. Dan zijn nog grotere overwinningen mogelijk.
Een aantal leraren en ouders vragen zich af of er niet meer in zat? Sommigen vinden het resultaat te beperkt in verhouding tot de energie die in de staking werd gestoken. Dit is een begrijpelijk standpunt en mogelijk kon er meer bereikt worden. Maar er was ook de terechte bekommernis van de vakbonden dat een staking van langere duur de prachtige steun van de ouders kon ondermijnen.
Een eerste strijd is gewonnen. Maar de rijke krachten achter de campagne om een einde te maken aan het openbaar onderwijs door privatiseringen en drooglegging van de middelen, zullen niet zomaar opgeven. Om tegen hen te winnen, moet de strijd in heel California en alle staten gevoerd worden. We moeten het ook verbinden met de strijd voor betaalbaar wonen en voor algemene gezondheidszorg.
Het akkoord legt formeel vast dat zowel de vakbonden als het gemeentebestuur “samen opkomen voor meer publieke middelen voor onderwijs.” We weten uiteraard dat lobbyen niet zal volstaan voor het openbaar onderwijs in Los Angeles en California. Om voldoende middelen te bekomen en de oprukkende privatisering te stoppen, moet de beweging zich in heel California organiseren. De leraren en hun vakbonden zouden een algemene 24-urenstaking in de staat kunnen organiseren als onderdeel van een nationale actiedag voor meer middelen.
In deze staking werden de eisen van meer middelen per leerling en van een stop op nieuwe private scholen niet in de onderhandelingen opgenomen. Maar door deze eisen toch te verdedigen, kon de UTLA bredere steun opbouwen en eisen vanuit de bevolking centraal stellen.
De Democratische Partij in California beschikt over een meerderheid in zowel de staat als het stadsniveau. Dat is al jaren het geval. Het waren de Democraten die de drooglegging en privatisering van openbare scholen organiseerden. Het is weinig waarschijnlijk dat zij zomaar van koers zullen veranderen en voldoende middelen zullen geven. Zowel in California als in de VS is de leiding van de Democratische Partij in de greep van de belangen van de grote bedrijven en Wall Street, niet de belangen van de gewone werkenden. Opkomen voor degelijk openbaar onderwijs, gezondheidszorg voor iedereen en andere bekommernissen van de bevolking, vereist de opbouw van een eigen partij tegenover die van de miljardairs.
De lerarenstaking toont dat werkenden een enorme macht over de economie en de straten hebben. We kunnen samen een enorme publieke druk opbouwen doorheen stakingen, massabetogingen en directe acties. De leraren van Oakland staan op het punt om te staken. Dit biedt een nieuwe kans om tot gecoördineerde acties te komen waarmee niet alleen druk wordt gezet op het bestuur van Oakland maar ook dat van California. Waarop wachten we om een 24-urenstaking in California voor te bereiden naast een nationale actiedag voor openbaar onderwijs? De leraren in Denver en Virginia zijn op weg naar stakingen en kunnen die actiedag versterken. Zo’n 24-urenstaking in het onderwijs zou het politieke establishment raken van Sacramento tot Washington DC.
