Extreemrechts gaat in het offensief. De ‘Mars tegen Marrakech’ van 16 december was de grootste extreemrechtse betoging in ons land in jaren. Het werd gevolgd door een betoging in Ninove op 3 januari met opnieuw meer dan 1.000 aanwezigen. Telkens kwam het initiatief van het Vlaams Belang en het in september nog als neonazistisch ontmaskerde Schild&Vrienden. Telkens werd de mobilisatie versterkt door de opstelling van N-VA: Francken gaf expliciete steun aan de ‘Mars tegen Marrakech’ en in Ninove werd een N-VA’er die een coalitie zonder extreemrechts mogelijk maakte meteen uit de partij gezet. Die sanctie werd voorheen niet bovengehaald tegen leden van Schild&Vrienden in N-VA.
Als extreemrechts een groter zelfvertrouwen heeft, dan leidt dit steeds tot geweld tegen andersdenkenden. De mobilisaties van extreemrechts zijn nog beperkt, zeker in vergelijking met vakbondsbetogingen of de klimaatmars, maar ze worden groter. Als we daar niet op reageren, dan zal extreemrechts proberen om al wie er anders uitziet of anders denkt het zwijgen op te leggen. We mogen dat niet laten gebeuren! Actief verzet is nodig.
Om het niet over haar rampzalig asociaal beleid inzake koopkracht of pensioenen te moeten hebben, vestigde N-VA alle aandacht op het niet-bindend en bijzonder vaag Migratiepact. Het doel was duidelijk: het publieke debat volledig op vluchtelingen en afkeer ertegen richten. Zo hoopt N-VA de verkiezingen van mei te winnen. Het onderliggende ongenoegen bij brede lagen van de bevolking rond de dalende koopkracht (denk aan de gele hesjes) of de klimaatramp (met onder meer de grote klimaatmars van december) wordt genegeerd en afgeleid. Nochtans zijn het niet de vluchtelingen die aan onze sociale zekerheid prutsen of die weigeren om ernstige klimaatmaatregelen te nemen: dat gebeurt door de gevestigde politici die de belangen van de grote bedrijven verdedigen. Rechts beweert dat vluchtelingen onze welvaart bedreigen, terwijl deze dreiging veroorzaakt wordt door de inhaligheid van de 1% rijksten. Het beleid van oorlog en neokoloniale plundering, dat verdedigd wordt door rechts en extreemrechts (herinner de slogan ‘Handjes kappen, de Congo is van ons’ van Schild&Vrienden), is de oorzaak van de vluchtelingencrisis. In die hoek vinden we de oorzaak, niet de oplossing.
Tien jaar na de recessie van 2008 dreigt een nieuwe economische crisis. Ondertussen raakte het systeem steeds meer gediscrediteerd. Na jaren van besparen is er onder de werkenden en hun gezinnen geen vertrouwen in een betere toekomst. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er politieke instabiliteit is en dat populisten als Trump of Bolsonaro daarop inspelen. Met een retoriek van verdeeldheid en het zoeken van zondebokken hebben de gevestigde partijen het extreemrechts wel erg gemakkelijk gemaakt. Dit betekent niet dat brede lagen van de bevolking ‘rechtser’ geworden zijn. Er is geen brede steun voor een beleid van sociale afbraak om cadeaus aan de grote bedrijven uit te delen. De jarenlang opgeklopte verdeeldheid tegen migranten moeten we beantwoorden door samen op te komen voor sociale vooruitgang: hogere lonen, meer openbare diensten, betaalbare huisvesting, leefbare uitkeringen.
Er zal ongetwijfeld geprobeerd worden om de alliantie van Vlaams Belang, Schild&Vrienden, NSV en KVHV die aan de basis lag van de ‘Mars tegen Marrakech’ en de betoging in Ninove verder te zetten. De jaarlijkse haatmars van NSV (Nationalistische Studentenvereniging) in studentensteden stond onder druk en leek zelfs te verdwijnen. Daar kan dit jaar verandering in komen als NSV erin slaagt zijn partners mee te krijgen voor een betoging in Leuven. De afgelopen jaren was de anti-NSV betoging telkens een pak groter dan wat extreemrechts op de been kreeg. Om daar ook dit jaar in te slagen, zal een stevige campagne nodig zijn.
De vakbonden hebben daar een rol in te spelen. Zij vormen de grootste sociale kracht in het land. Als extreemrechts sterker wordt, is dit een bedreiging voor al wie ingaat tegen het besparingsbeleid. Schild&Vrienden maakte dit al duidelijk door stakersposten te intimideren en in te breken in het ABVV-lokaal in Gent om een vlag te stelen. Dit is geen toeval: een offensieve strijd rond eisen als een minimumloon van 14 euro per uur, minimumpensioen van 1.500 euro per maand, arbeidsduurvermindering tot 30 uur per week zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen, een massaal programma van publieke investeringen in infrastructuur en diensten, … maakt immers duidelijk dat de verantwoordelijkheid voor onze dalende levensstandaard niet bij vluchtelingen ligt, maar bij de inhaligheid van de superrijke elite. Extreemrechts stelt zich voor als iets nieuw, radicaal en buiten het systeem. Zo kan het inspelen op ongenoegen onder de bevolking. Nochtans staat het voor het verderzetten en opvoeren van de huidige orde en de chaos ervan.
Racisme, seksisme en homofobie zijn obstakels in onze strijd voor een andere samenleving. We mogen er geen ruimte aan laten. Daarom roepen we op tot mobilisatie tegen extreemrechts. De NSV-betoging die in maart in Leuven zal plaatsvinden – de exacte datum wordt pas later bekend – is een volgende afspraak voor extreemrechts. We mogen dit niet laten passeren. Blokbuster roept iedereen op om aan een anti-NSV betoging te bouwen waarmee we duidelijk maken dat jongeren de neonazistische nonsens van Schild&Vrienden niet aanvaarden en dat werkenden zich niet laten verdelen.
Om van de anti-NSV betoging een succes te maken, hebben we iedereen nodig. Wij willen de mobilisatiecampagne nu al opstarten zodat de antifascisten niet opnieuw voor een verrassing komen te staan zoals met de anti-Marrakechmars of de betoging in Ninove. We pleiten voor een strijdbare antifascistische betoging met verenigende sociale eisen tegen alles wat ons verdeelt. Werk met ons mee, contacteer ons!
